Het verleden herhaalt zich
Met het verschil dat jij het nu bent
Pijn trekt door m'n lichaam
Schokkend in m'n bed
De dood kijkt me verleidend aan
Maar ik kan nu niet gaan
Ik moet je de kans geven
Je tegen mijn leugens te bewijzen
De tranen blijven stromen
En ook de pijn blijft komen
Hoe lang kan ik hetnog hebben?
Wanneer geef ik op?
Pijn die me bevrijdt
En me terug de werkelijkheid in smijt
Maar tis maar voor even
En dan begint het weer
Als jij mij niet meer wilt
Dan hoef ik ook mezelf niet meer
Dan, zwevende tonen
En ik wordt meegenomen
Door m'n slaap
(Rot gedichtje, rot nacht.

Niemand zich zorgen maken, tis nu weer goed.)
[Dit bericht is aangepast door Juliah (11-10-2001).]