Met het licht dat mijn ogen streelt
komt het besef van een nieuwe dag
en langzaam ontwaakt mijn droombeeld
In het rumoer van dekens en duisternis
ben ik mijn dromen verloren
enkel een beeld op mijn netvlies gegrift
Langzaam loop ik de trappen af
en verbaast kijk ik je aan
als jij precies in mijn droomwereldje past
lieverd, ik laat je nooit meer gaan...
__________________
Mijn beste gedicht is nog niet geschreven, het zit in mijn hoofd, maar de woorden vormen nog geen zinnen, slechts gedachten.....
|