Testa Rossa

De passie van een volbloed,
je bent een vehikel van verlangen, rood en vurig.
Jij leeft in alle scherp gesneden zintuigen
en volgt de vingertoppen die het spel bespelen.

Het klopt en dondert diep in jouw exotisch lichaam,
dat met zevenduizend hartslagen het hete bloed
door uitgezette aderen van opwinding doet vloeien.
En de dag moeiteloos in nacht doet overgaan.

De poëzie van al onze dromen
verweven tot deus-ex machina met schouders als woeste ravijnen,
maar ogen breekbaar als pure liefde,
zoals jij moeiteloos van de dag glijdt, in de diepste nacht.

Aarzelend, een tik nerveux, nemen wij dan de afslag.
Ruisend als een Italiaanse zomerstorm.
Met vederzachte voet vrij ik me tegen de koppeling tot de extase.
Voor eeuwig onderweg.

(Eigenlijk is het een liefdesgedicht )

Oh dit vind ik mooi! Ik waardeer je beeldende stijl!

Enige zinnen waar ik moeite mee had:

en volgt de vingertoppen die het spel bespelen.

Dit vat ik gewoon niet zo, hoe dat dan gaat. Vingertoppen kunnen bespelen, of vingertoppen kun een spel spelen, maar vingertoppen die een spel bespelen is heel krom Nederlands en ook geen sterk beeld.

Met vederzachte voet vrij ik me tegen de koppeling tot de extase.

Hier vind ik ''me'' overbodig, maar waarschijnlijk is het Vlaams om het zo te zeggen. Voor het rimte doet het hoe dan ook geen goeds. Daarbuiten vind ik het een mooie vonst.

verweven tot deus-ex machina met schouders als woeste ravijnen,

Mooi, maar te lang, het loopt daardoor niet soepel.

Dankje ^^
Maar 3 opmerkingen?
Of ik ben meer mainstream geworden, of de lezers hebben gewoonweg een andere smaak ontwikkeld.

De vingertoppen bespelen een liefdesspel, het beeld dat hier eigenlijk wordt gebruikt, is dat van een bestuurder. Ik vind dat het gewoon wat mooier staat zo.

Je kent mijn zesde gebod he:
6. Hoofdpersonages zijn Vlaams, taalgebruik is Vlaams en eventuele boodschappen zijn Pro-Vlaams

Als het Vlaams kan, dan doe ik het ook op zijn Vlaams.

Strofe 3 had eigenlijk moeten zijn:

De poëzie van al onze dromen
verweven tot deus-ex machina
met schouders als woeste ravijnen,
maar ogen breekbaar als pure liefde.

Maar dat dus vergeten nog aan te passen. (A)