ik kan het niet meer aan..

/

OTS staat denk ik voor Onder Toezicht Stelling, dan wordt door de kinderbescherming jullie gezinssituatie dus in de gaten gehouden
Als je je hart wilt luchten kun je naar het grote lucht je hart topic ook op psychologie
X

Ik weet dat je dit niet wil horen, maar het lijkt me aan je verhaal te zien het beste. Ik raad je aan toch contact op te nemen met een psycholoog/psychiater. Ik weet uit ervaring dat dat helpt. Het is zwaar, maar het helpt je echt! En verder, ontzettend veel sterkte <3!

[Afwezignummer2]

Ja...
Ik vraag me echt af of dit allemaal wel zo slecht is? Aangezien je niet echt een vader had, kan je die niet zo hard missen als wanneer mijn vader opeens zo zou doen of weg zou gaan.
Van je moeder is het niet bepaald leuk, maar het leven is niet leuk.
Als je het toch al kut in NL hebt, wat weerhoudt je ervan om naar Turkije te gaan, daar lekker tot rust te komen.. Je hebt niet veel nodig op die jaren om goed te leven zonder huis.
Ik zou het zelf ook heerlijk rustgevend vinden, alleen heb ik die last van een familie achter me en dat ik hier ook al mooi leef. Wat ik nou ook niet graag kwijt wil.
Jij daarentegen, hebt alle ruimte en tijd om naar een land binnen de EU of wellicht Turkije te reizen, daar rust te krijgen en wat niet.
Wat jij nog niet ziet, is doordat wat jij mist met ouders je terugkrijgt met vrijheid. Je moet de kans alleen nog pakken.

Als je dat toch niet doet, probeer dan naar de kerk, moskee, synagoge of enig ander religieus gebouw te gaan. Waar ze in geloven maakt niet uit, het gaat om de vonk.

[Nona]

He meis.

Wat goed dat je dit hier neergezet hebt. Voor jezelf samenvatten wat eraan scheelt is een eerste stap om je problemen eens aan te pakken. Dat je nu zo flink geschrokken bent is natuurlijk niet leuk, maar als ik het zo lees wel een stap in de goede richting. Wanneer je je namelijk beseft dat je de verkeerde kant op gaat, dan pas kun je een poging doen om bij te sturen.

Je krijgt nu hulp van instanties. Die instanties werken niet ideaal, maar het gaat over het algemeen het beste als je je openstelt voor de hulp die je kunt krijgen en er serieus mee omgaat. Probeer eerlijk te zijn, zowel naar jezelf toe als naar de hulpverleners. Dat is niet makkelijk en soms ook echt pijnlijk, omdat je ook je eigen fouten onder ogen zult moeten zien en een stukje verantwoordelijkheid moet nemen. Niet voor alle fouten in je verleden, maar wel voor hoe je zaken vanaf nu aan gaat pakken. Hulp en advies van volwassenen en mensen die minder dichtbij je staan kun je dan goed gebruiken.

Je bent nu 16. Natuurlijk zijn er dingen fout gegaan, maar bedenk je dat je nog voldoende tijd voor je hebt om dingen ook goed te doen, en beter aan te pakken. Je kunt je vanaf nu in gaan zetten voor je school, de juiste vrienden zoeken, een band opbouwen met mensen die goed voor je zijn en het belangrijkste: je beter gaan voelen over jezelf en tot rust komen met wie je bent en waar je voor staat. Denk niet dat alles al verloren is, want de tijd om zaken op orde te stellen heb je echt en daar mag je goed gebruik van maken. Hulp die je van anderen krijgt mag je ook met beide handen aanpakken, wees daar niet verlegen voor.

Ik ben benieuwd hoe het met je gaat, laat nog eens wat weten!

[miekmuis]

Afwezignummer2 schreef:

Ja...
Ik vraag me echt af of dit allemaal wel zo slecht is? Aangezien je niet echt een vader had, kan je die niet zo hard missen als wanneer mijn vader opeens zo zou doen of weg zou gaan.
Van je moeder is het niet bepaald leuk, maar het leven is niet leuk.
Als je het toch al kut in NL hebt, wat weerhoudt je ervan om naar Turkije te gaan, daar lekker tot rust te komen.. Je hebt niet veel nodig op die jaren om goed te leven zonder huis.
Ik zou het zelf ook heerlijk rustgevend vinden, alleen heb ik die last van een familie achter me en dat ik hier ook al mooi leef. Wat ik nou ook niet graag kwijt wil.
Jij daarentegen, hebt alle ruimte en tijd om naar een land binnen de EU of wellicht Turkije te reizen, daar rust te krijgen en wat niet.
Wat jij nog niet ziet, is doordat wat jij mist met ouders je terugkrijgt met vrijheid. Je moet de kans alleen nog pakken.

Als je dat toch niet doet, probeer dan naar de kerk, moskee, synagoge of enig ander religieus gebouw te gaan. Waar ze in geloven maakt niet uit, het gaat om de vonk.

Jij raadt een instabiel meisje van 16 met een berg familie problemen aan om in haar uppie maar naar een willekeurig ander land te gaan? Omdat ze van turkse afkomst is?

@ts: Wat ontzettend naar dat je thuissituatie zo moeilijk is. Een depressieve moeder en een vader die je niet het gevoel geeft een vader voor je te zijn lijkt me erg zwaar voor je, zeker op jouw leeftijd. Zoals al eerder gezegd wordt, een psycholoog helpt echt. Kun je met je moeder wel goed praten? Misschien kun je beginnen met de vertrouwenspersoon bij je op school. Dat is een wat kleinere stap, maar die kan je wel adviseren en naar je luisteren.
Sterkte in ieder geval!

@afwezignummer 2, zij kan best een vader missen, als ze ziet hoe haar vader tegen haar broertjes/zusjes doet dan kan ze toch wel denken' dat wil ik ook!!''
ik denk dat het best logisch is in deze situatie dat ze een vader mist

@de ts en alle forummers voor mij
Ik denk dat het idd slim is naar een vertrouwenspersoon te gaan, en t klinkt mss ontzettend hard en t is mss niet wat je wilt horen, maar kun je dan niet beter ergens kijken naar wat de mogelijkheden zijn voor begeleid kamerwonen ofzo, als dat voor zulke situaties ook mag?
Zo leer je zelfstandiger te zijn, je bent weg uit je omgeving en je bouwt weer verder aan je toekomst.

[schaapje7]

Probeer vol te houden, je best blijven doen.
Dit is makkelijk gezegd ik weet het maar probeer het.
succes!

[Afwezignummer2]

Hoe slecht typ ik wel niet als ik niet kan zien wat ik typ?
Of lezen. Nu ik nog 2 keer mijn bericht vanaf de pc terug kijk zie ik nog steeds niets wat erop wijst dat wat ik heb gezegd was omdat ze Turks is..

[miekmuis]

Afwezignummer2 schreef:

Hoe slecht typ ik wel niet als ik niet kan zien wat ik typ?
Of lezen. Nu ik nog 2 keer mijn bericht vanaf de pc terug kijk zie ik nog steeds niets wat erop wijst dat wat ik heb gezegd was omdat ze Turks is..

Ik zeg ook niet dat je dat zegt, maar dat was het enige wat ik kon bedenken waarom je haar aan zou raden om op haar zestiende in haar eentje naar het buitenland te vertrekken (waarbij je zelf Turkije aanhaalt).

@afwezignummer2
naar Turkije gaan is inderdaad niet zo slim. En over dat vrijheid gedoe. Ik heb dus echt GEEN vrijheid. Ze houden me heel strak.

@miekmuis
Bedankt voor je advies. Over dat pschylooggedoe zit ik na te denken. En ik heb al 2 jaar een vertrouwenspersoon, me huiswerkbegeleidster. Ik kan alles aan haar kwijt, ze heeft ook vanalles geprobeerd, zovaak gesprekken gehad met me ouders, maar het helpt echt niet.
En ik wil wel met me moeder praten, maar als ik eenmaal begin over hoe ik me voel reageert ze fel. Een voorbeeld van deze week; ik zei tegen me ma dat ik me heel kut voel, ze zei, voel jij je kut of ik? Dus dat geeft al aan dat ze geen tijd heeft voor mij.

Ik heb nu ook al 2 maanden ongeveer contact met een jongen. We denken allebei wel aan een serieuze relatie. Hij heeft het nu al over trouwen enzo, en aangezien ik ook zo snel mogelijk wil trouwen komt het goed uit. Maar mensen uit me omgeving zeggen, dat ik zo graag weg wil uit huis, dat ik geen andere mogelijkheid zie dan trouwen. Eigelijk klopt het wel, want ik ben het zat om ongelukkig te zijn. Ik wil echt gelukkig worden, me fijn voelen thuis.
In het begin rende ik weg voor de feiten, maar die feit heeft me ingehaald, en kan er niet meer aan ontsnappen.

De laatste paar weken ben ik vooral heel agressief geworden. Ik heb al een paar keer gevochten, terwijl ik dat eigelijk nog nooit heb gedaan. Ik loste het altijd op met praten. Maar tjah, nu wil ik niet meer praten, ik kan geen controle meer hebben over mezelf.

[Bregje]

Ots wordt uitgesproken door de rechter (onder toezicht stelling). Dit betekent dat jouw gezin (jouw ouders) onder toezicht van een gezinsvoogd (kinderbescherming) komen te zien en zij een verbetertraject moeten volgen, willen ze van de ots af. Kort gezegd krijgt jouw gezin een voogd toegewezen omdat je ouders op dit moment niet goed genoeg in staat zijn voor hun gezin zorg te dragen.
Het lijkt me logisch dat ook jij hierin bepaalde zorg zal ontvangen, maar helaas werkt het bij jeugdzorg niet altijd allemaal even vloeiend. Je kunt bij hem aangeven maar ook bij je huisarts dat je graag hulp wilt van een psycholoog. Wellicht zou het voor jou ook een idee zijn om begeleid te gaan wonen, tot je stabiel en oud genoeg bent mm echt zelfstandig te gaan , wonen. Maar meis echt ga alsjeblieft niet trouwen, dan raak je van de regen in de drup! Je komt hier zelf alleen niet meer uit, zoek hulp bij een psycholoog. Sterkte!

[Bregje]

En wat betreft je vechten etc; dat geeft vooral aan dat je je echt in het nauw gedreven voelt en van gekkigheid niet meer weet wat je moet doen; je emmertje zit zo vol dat ie alleen nog maar kan overlopen.
Zat betreft je moeder; het is erg rot dat je niet bij je moeder terecht kan op het moment, maar ook haar emmertje zit vol, behoorlijk vol, daarom zal ze ook opgenomen worden. Ze kan dr net als jij, op dit moment niets meer bij hebben.. Zelfs niet haar eigen kind, hoe verdrietig dat ook is voor je.

[T_ID]

onbekendjeex schreef:

Dit is het zo een beetje, kort samengevat.
Ik wou eventjes me hoofd leegmaken.
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, school gaat ook niet meer zo goed, ik heb nergens meer zin in.
Ik ben dit keer echt heel diep gevallen..

Wat ik denk dat belangrijk is, is dat je je psychologisch losmaakt van je ouders. Jij bent jij, jij bent belangrijk. Je hebt geen enkele schuld richting je familie. Alles dat je hen geeft is een gift die ze in principe niet verdienen.

Dat klinkt hard, maar het is niet arrogant of misplaatst. Jij moet voor jezelf opkomen, en een succes van jezelf maken. Een ander doet het niet voor je.



Ga op jezelf wonen als je dat niet hebt gedaan! Als je vader gewelddadig is, is dat abnormaal. Hij is fout. Voor jou is het heel erg slecht als thuis iets is dat onveilig is.
Als je nergens ingeschreven bent, ga dan praten met Bureau Jeugdzorg. Zij hebben wegen om je uit huis te krijgen. Ik zou je Maatschappelijk Werk aanraden, maar die zullen weigeren vanwege je leeftijd. Je bent nog twee jaar veroordeeld tot de jeugdzorg. En die woorden kiest ik met zorg, helaas.

Let erop: Bureau Jeugdzorg zal waarschijnlijk eerst proberen de situatie te lijmen; jou onder druk zetten om de pais en vree te herstellen, ten koste van jou. Pik dit niet, op geen enkele manier. Jij kunt je ouders niet veranderen, en je ouders zijn de enigen die fout zitten. Jouw doel is jouw situatie verbeteren. De beste manier om dat te doen is eerst op jezelf gaan wonen. Jij hebt een veilige omgeving nodig die van jou is, de rest komt later.


Daarna is het belangrijk dat je hulp zoekt. Wat jij hebt meegemaakt is ingrijpend. Geweld in huis is iets dat bij uitstek problemen veroorzaakt. Het is heel erg belangrijk dat je het verwerkt, en het allemaal een plekje geeft. Je bent niet zwak of ziek als je daarvoor naar een psycholoog of psychiater stapt.
Je hebt al goede stappen gezet, maar zoals je hebt gezien, kan ook diegene jouw ouders niet veranderen. Bereid je erop voor dat je ouders ook nooit zullen veranderen. Daarom is het belangrijker dat je vooral denkt aan jouw belangen.


En bereid je er vast op voor dat je moeder eenmaal opgenomen, daar lange tijd zal blijven. Na opname in een inrichting gaan mensen meestal eerst achteruit, voordat hun situatie verbeterd. En zelfs als; waarschijnlijk (ik oordeel even aan de hand van cultuur) ligt de oorzaak van haar psychische problemen in jullie situatie thuis. Ook als ze er weer uit komt, zal ze daarna dus terugvallen.

Dat is heel rot voor haar, en heel rot voor je vader die geconfronteerd zal worden met zijn eigen falen, maar dat is hún verantwoordelijkheid. Zij zijn volwassenen die hun eigen problemen op moeten lossen.

Jouw belangrijkste taak is zorgen dat jouw problemen opgelost worden.

T_ID schreef:

Wat ik denk dat belangrijk is, is dat je je psychologisch losmaakt van je ouders. Jij bent jij, jij bent belangrijk. Je hebt geen enkele schuld richting je familie. Alles dat je hen geeft is een gift die ze in principe niet verdienen.

Dat klinkt hard, maar het is niet arrogant of misplaatst. Jij moet voor jezelf opkomen, en een succes van jezelf maken. Een ander doet het niet voor je.



Ga op jezelf wonen als je dat niet hebt gedaan! Als je vader gewelddadig is, is dat abnormaal. Hij is fout. Voor jou is het heel erg slecht als thuis iets is dat onveilig is.
Als je nergens ingeschreven bent, ga dan praten met Bureau Jeugdzorg. Zij hebben wegen om je uit huis te krijgen. Ik zou je Maatschappelijk Werk aanraden, maar die zullen weigeren vanwege je leeftijd. Je bent nog twee jaar veroordeeld tot de jeugdzorg. En die woorden kiest ik met zorg, helaas.

Let erop: Bureau Jeugdzorg zal waarschijnlijk eerst proberen de situatie te lijmen; jou onder druk zetten om de pais en vree te herstellen, ten koste van jou. Pik dit niet, op geen enkele manier. Jij kunt je ouders niet veranderen, en je ouders zijn de enigen die fout zitten. Jouw doel is jouw situatie verbeteren. De beste manier om dat te doen is eerst op jezelf gaan wonen. Jij hebt een veilige omgeving nodig die van jou is, de rest komt later.


Daarna is het belangrijk dat je hulp zoekt. Wat jij hebt meegemaakt is ingrijpend. Geweld in huis is iets dat bij uitstek problemen veroorzaakt. Het is heel erg belangrijk dat je het verwerkt, en het allemaal een plekje geeft. Je bent niet zwak of ziek als je daarvoor naar een psycholoog of psychiater stapt.
Je hebt al goede stappen gezet, maar zoals je hebt gezien, kan ook diegene jouw ouders niet veranderen. Bereid je erop voor dat je ouders ook nooit zullen veranderen. Daarom is het belangrijker dat je vooral denkt aan jouw belangen.


En bereid je er vast op voor dat je moeder eenmaal opgenomen, daar lange tijd zal blijven. Na opname in een inrichting gaan mensen meestal eerst achteruit, voordat hun situatie verbeterd. En zelfs als; waarschijnlijk (ik oordeel even aan de hand van cultuur) ligt de oorzaak van haar psychische problemen in jullie situatie thuis. Ook als ze er weer uit komt, zal ze daarna dus terugvallen.

Dat is heel rot voor haar, en heel rot voor je vader die geconfronteerd zal worden met zijn eigen falen, maar dat is hún verantwoordelijkheid. Zij zijn volwassenen die hun eigen problemen op moeten lossen.

Jouw belangrijkste taak is zorgen dat jouw problemen opgelost worden.

Qft!

[Selimmm]

Ach meisje...je had geen vader. Maar toch zeker wel een moeder? Heeft zij je nooit iets goeds bijgebracht? Ben je moslim btw? Je hebt je maar laten gaan 'omdat je geen vader hebt'. Ik weet niet hoe het is, maar ik kan het me zeker voorstellen. Praatte je nooit met je moeder over je vader? Had je alleen maar slechte vriendinnen die je op het verkeerde pad leidden?