Steeds falende hulpverlening bij autistische jonge vader

[miekmuis]

Een kennis van mij is sinds ongeveer een jaar gediagnostiseerd met een persoonlijkheidsstoornis, maar volgens zijn hulpverleners zou dat add zijn. Hij heeft een zoontje van een jaar of 8 en woont zelfstandig. Echter, hij is niet instaat om zelfstandig te leven. Hij verstopt rekeningen, staat niet optijd op, kan geen baan behouden en is tot overmaat van rampp onlangs gepakt met een wietplantage. Kennissen hebben hem overgehaald om die in zijn huis te laten installeren, en omdat zijn hulpverleners na maanden zijn financiële zaken nog niet op orde hadden (oa de aanvraag van een uitkering) was hij wanhopig genoeg om dat te doen. Het gevolg is dat hij nu uit huis gezet wordt en ook nergens meer aan een woning komt.
Wat hij nodig heeft is goede hulpverlening in de vorm van begeleid wonen. Echter, zijn huidige hulpverleners slagen er niet in om dat voor elkaar te krijgen, deels omdat hij daar niet ernstig genoeg beperkt voor zou zijn. Deze conclusie baseren ze deels op het feit dat hij niet diep genoeg in de problemen komt, maar dat komt alleen maar omdat zijn ouders elke keer zijn schulden afbetalen en hem in huis nemen. Weet iemand van jullie misschien een goede instantie die in dit soort gevallen uitkomst kan bieden? Hij is eind 20 trouwens, dus valt niet onder jeugdinstellingen.

[Eend]

Ik zou bij stichting MEE aankloppen. Mijn broer is ook autistisch en zijn hulpverleners van de GGZ hielpen hem niet, dus zijn mijn ouders naar stichting MEE gegaan en nu woont hij in een leefgroep. Hij is ook eind twintig.

@Eend, is MEE dan wel over heel nederland? Ik dacht nl dat dat alleen voor zuid-oost brabant was maar ik kan me vergissen

[Woeste Woerd]

Stichting MEE zit over heel Nederland en bied inderdaad goede ondersteuning voor dit soort zaken. Wel belangrijk is dat hij ook geholpen wil worden. Dat laat je een beetje in het midden in je verhaal, dus mag ik vragen of hij ervoor open zou staan? Als hij het niet wil word het algauw een moeilijk verhaal en heeft aankloppen bij een organisatie weinig zin.

Ik zou je ook MEE verwijzen, aangezien zij heel veel ervaring hebben met het zoeken en vinden van passende begeleiding (en wat neutraler instaan dan andere zorgorganisaties, toch vaak eerst intern gaan zoeken). Daarnaast heb ik zelf de ervaring (en hoor ik ook van cliënten) dat ze het vaak een prettige en fijne organisatie vinden om mee samen te werken.

Voordat je het gesprek aangaat is het misschien wel een idee (aangezien je hem wilt helpen zul je dus ook wel wat meer bij het proces betrokken zijn) om een lijstje te maken waarbij een persoon hulp nodig heeft, wat je daarvoor zoekt en of er bijzonderheden zijn. Vaak krijg je tijdens die gesprekken heel veel over je heen en is het wel fijn voor jezelf (en die jongen) dat je een lijstje hebt waar je een beetje op kan terugvallen en over kunt praten.

Verder is het wel goed om ook in je achterhoofd te houden dat hij misschien wel bij de huidige organisatie blijft. Het zou best kunnen (wij kunnen vanaf hier op het internet nooit een juiste inschatting geven) dat hij inderdaad niet erg genoeg is. Of omdat het gewoon om een andere reden afketst. Blijf dus ook zeker met die hulpverleners samen te werken (en niet verwijten te maken over dat ze 'gefaald' zouden hebben (wat wel eens gebeurd als iemand denkt weg te gaan)) en probeer de situatie iig niet uit de hand te laten lopen.

Succes!

[miekmuis]

De jongen in kwestie wil zelf wel graag geholpen worden. Dus dat scheelt al een hoop :-) Bureau MEE schoot mij ook als eerste te binnen, die hebben mijn broertje altijd wel heel goed geholpen, alleen in het geval van deze jongen is de diagnostiek een probleem. Zij vragen een ernstigere diagnose voor ze hem kunnen helpen, maar die heeft hij dus in ieder geval tot nu toe niet gekregen, maar goed, toch nog maar een keer proberen om meer gedaan te krijgen bij MEE dan.

[Balance]

Stichting MEE heeft zelf ook de mogelijkheid om diagnostiek te doen, mits ze daar zelf ook het nut van in zien voor deze man.
Wat wel zo is, is dat de huidige hulpverleningswereld ook echt beperkt ís. Met name begeleid wonen projecten zijn door de regering erg gekort in financiën, waardoor de toegang hiervoor steeds lastiger wordt. IQ-gegevens worden vaker een eis, waarbij de lat ook steeds hoger ligt (of lager in het geval van een IQ cijfer). Het kan dus zijn dat de handen van de hulpverleners dus ook echt gebonden zijn of dat hij zich ook echt in een zwart gat bevindt waarvoor geen instanties zijn. Die groep wordt steeds groter.

Met betrekking tot dat kind hè, woont hij bij zijn vader? En zo ja, hoe vind jij de situatie voor het kind, is het ethisch nog oké? Zo niet, dan zou je eens advies kunnen vragen bij AMK en zelfs een melding kunnen overwegen. Verwaarlozing (bijv. het niet krijgen van voldoende voedsel als gevolg van financiële problemen of het niet hebben van een dak boven je hoofd) zijn redenen om te melden. Het AMK stelt dan een onderzoek in, wat voor jouw vriend in die zin positief kan uitpakken dat er eindelijk eens goed gekeken wordt naar wat er écht speelt. Wel komt uiteraard het risico naar voren dat er een OTS wordt uitgesproken. Vandaar ook dat een melding natuurlijk alleen gedaan moet worden als het ook in het belang van het kind is, en niet alleen maar om papa in het juiste hulpverleningstraject te krijgen.