Zeeliederen

[Aletta Jacobs]

Ik zit in een bootje midden op zee
de golven strelen mijn handen en
voeren me mee.

De horizon dat is mijn enige doel,
ik dobber wat rond met
de wind als mijn stoel.

Mijn leven is simpel,
ik kom niets te kort;
de vissen zijn voedsel,
ze vullen mijn bord.

Maar dan op een dag maak ik iets mee;
geen vis in het water,
geen rustige zee.

Nu zul je wel denken hoe kan dat dan toch?
Je had het toch fijn daar of
was dat bedrog?

Na lange tijd stilte besef ik verschrikt;
het leven gaat door maar
voor mij wat ongeschikt.

Ik heb me verscholen, dat geef ik toe.
Verstopt onder de deken
ookal was ik niet moe.

Ik heb ervan geleerd
maar ik zal nooit begrijpen.
Mijn boot is teruggekeerd
maar zal nooit bezwijken.

-------------------------------------------------------------------------------------------

Ik heb geen idee of ik dit nu zeer slecht moet vinden of niet. Graag jullie meningen Het was een vingervlug gedichtje, I love to write again!

[Geel]

Wat een leuk gedichtje!

En 'de wind als mijn stoel' <3!

Maar persoonlijk zou ik het mooier vinden als het gedicht bij 'Ik heb me verscholen, dat geef ik toe' stopte. Daarna is het een beetje mwuaah. Daarvoor is het gedicht natuurlijk ook al wat simpel, maar ook wel een beetje diepzinnig en filosofisch. Dat valt helemaal weg door de clichés in de laatste 6 zinnen.

Voor de rest een prima gedicht!

Ik vind het een leuk idee, en het is ook fijn dat het zo simpel is, zonder dat het al te minimalistisch is. Vooral wat Geel al zei, die stoel als wind... maar ik vind vooral de laatste twee zinnen van de derde strofe, met die vissen, tamelijk geweldig <3
Maar ik denk wel dat dit gedicht nog niet af is. Ik vind de eerste zin van de tweede strofe ('de horizon dat is mijn doel') verschrikkelijk irritant. Een komma na 'horizon' zou al een hoop goeds doen, maar dan nog vind ik het een beetje kinderachtig. De eerste zin van de vijfde strofe vind ik ook niet erg mooi. Ik mis daar een lettergreep, maar ik weet niet precies wat voor partikel of zo je daar zou moeten gebruiken om die op te vullen, want 'dan' heb je al gebruikt. Ik vind het 'maar dan' ook een te erge kunstgreep om het ritme in stand te houden. De voorlaatste zin van de laatste strofe mist ook een lettergreep, denk ik. De allerlaatste zin vond ik toen ik het gedicht voor het eerst las niet mooi, maar de tweede keer al beter.
Waar ik me het ergst aan ergerde, was de vijfde strofe. Haal hem alsjeblieft weg. Het rijm (de rijm?) loopt niet en in mijn ogen voegt de boodschap van die strofe niet echt wat toe.
Kleine dingetjes: 'te kort' moet 'tekort' zijn, en 'ookal' is niet één woord.
Al met al denk ik dat er nog veel aan te verbeteren valt, maar ik vind het concept leuk.

[Aletta Jacobs]

Ik ben blij dat het gedichtje in ieder geval nog een beetje aan is geslagen, haha. Ik ben het met jullie eens, de strofes en regels die jullie irriteren irriteerden mij ook, ik ben nu echter in de fase dat ik even kijk wat er uit mijn pen komt zonder dat ik er achteraf iets aan verander. Met de twee gedichtjes die ik nu heb geschreven, waarvan eentje heel simplistisch en de ander wat dieper, heb ik voldoende geoefent om voor het échte werk te gaan.

Ik was wat onzeker na zeker een jaar niets geschreven te hebben maar het is goed om te zien dat dit forum nog steeds als bakermat voor dichters/dichteressen fungeert .