Als je 'm wilt vergeten dan heb je nodig 1. heel veel tijd en 2. heel veel mogelijkheid 'm niet te zien. Een 3. heel veel afleiding, al dan niet in de vorm van andere jongens, wil ook wel helpen. Toevoegen op twitter e.d. niet. Ik ben 'mijn' jongen pas een beetje vergeten na 'm zo'n anderhalf jaar niet gezien te hebben, en ik weet niet of het bij andere mensen nu (vaak) korter is of gewoon korter lijkt. Het duurt altijd toch te lang.
Maar ze zeggen niets voor niets 'uit het oog, uit het hart'. Dus als je 'm wilt vergeten helpt alleen tegen jezelf zeggen 'ik moet hem vergeten' niet zozeer (vreemd genoeg luisteren je gedachten nooit naar zulke gedachten

) maar het helpt wel hem te ontwijken, te verwijderen, het niet meer over hem te hebben, niet over hem te dagdromen, en elke keer dat je over 'm denkt je gedachten de andere kant op sturen. (Dat ging/gaat bij mij dus fout, want dat wil ik helemaal niet, ik wil gewoon heel véél over hem denken, maar dat is dus niet handig voor de vergeetbaarheid van zo'n jongen.

)
Aan de andere kant kun je altijd nog de keuze maken wél voor hem te gaan. Dan zul je contact met hem moeten leggen, glimlach eens naar hem, zeg eens 'hoi', krabbel hem eens met iets, een gezamenlijke kennis, een schoolfeest, wat jullie tot nu toe ook mogen delen. Spreek hem eens aan als hij langs loopt. Vraag eens hoe het gaat. Weet ik veel. Bouw het op. Waag het erop. Wie niet waagt, wie niet wint, en wie niet wagen wil, kan maar beter oefenen op vergeten.