waak slaap sluimer

waak slaap sluimer

Wat bang is in het donker;
wat praat tegen de nacht;
wat haar neus duwt om de sterren
te zien tegen het raam,

ik was wat bang is in het donker als de wereld
dekens om me heen slaat die verbergen
wat daarmee met mij gebeurt en die mijn longen
vullen zoals brei de ogen vult, wat zacht
naar waaklicht op de gang loopt en
haar handen om de stekkers slaat,

om licht te maken met haar handen
om zelf een bang soort dag te zijn.




waak slaap sluimer

De wind als kussensloop omvatten en dan laat
de wind je kussen zijn, en dan de mei
als lakens weven en dan laat de maand
je dekens zijn;

en wie weet, je bed van rotsen, dat nog
natrilt van gelopen-zijn, kan breken laat
de breeksels je matras dan zijn;

zo wil ik je slapen zien, als vis
die in de schemering van oude grotten slaapt,
die gruis van leem als voedsel drinkt die zwemt
door water dat versteend kon zijn;

slaap, ik zal je waken als een nachtvlam,
een die uitgaat maar nog brandt als later
alles nat is van het water in de grot waar zalmen
vet en oud en roerloos zijn; precies zo
is slaap. Zo had slaap moeten zijn.





waak slaap sluimer

Er moeten blijven paarse golven blijven
stilstaan vasthouden met lichte klauwen
met grijphaken. Moet opgestaan worden
de stenen uit je bed geveegd de wind
je kussen uitgegooid de mei weer in de
kast want het is juni. En je zit

op de rand van de grove, met water
gevulde krater die je bed was en
de nattigheid bespoelt je voeten en
polijst je tenen, en ik houd ze in
de honing en ik aai de roze stenen

en jij kijkt, alleen maar kijkt, met
een kijkmanier voor oude mensen of voor
hele moeë ochtenddieren, en langs je voeten
kijk ik terug. Zoals je niet echt wakker bent,
maar de wereld al op en vol en licht:
er sijpelt slaap op je gezicht.

En ik heb toevallig een eigen topic, maar ik vind dat dat mij niet het plezier om topics aan te maken voor wat grotere projecten moet ontzeggen!

[Geel]

'Dit is zóóóó goed!' Bij elk gedicht dacht ik dat en bij het volgende gedicht dacht ik 'Dit is zóóóó veel beter!'
Wat trouwens niet betekent dat het eerste gedicht het 'slechtste' is en het laatste het 'beste'. Het betekent dat ik door elk gedicht enorm werd verrast! Bravo, bravo, bravo, bravo, bravo!

Woei, dank je!

[Ratatouille]

Wauw. Ja. Het is echt mooi. Ik kan even niets zinnigs zeggen, ik heb wel wat dingen gezien, waar ik wat over zou willen zeggen, maar dat doe ik later een keer. Overigens, had ik al gezegd dat het echt heel erg mooi is?

[Noinin]

Etmakas schreef:

waak slaap sluimer

Wat bang is in het donker;
wat praat tegen de nacht;
wat haar neus duwt om de sterren
te zien tegen het raam,

ik was wat bang is in het donker als de wereld
dekens om me heen slaat die verbergen
wat daarmee met mij gebeurt en die mijn longen
vullen zoals brei de ogen vult, wat zacht
naar waaklicht op de gang loopt en
haar handen om de stekkers slaat,

om licht te maken met haar handen
om zelf een bang soort dag te zijn.


waak slaap sluimer

De wind als kussensloop omvatten en dan laat
de wind je kussen zijn, en dan de mei
als lakens weven en dan laat de maand
je dekens zijn;

en wie weet, je bed van rotsen, dat nog
natrilt van gelopen-zijn, kan breken laat
de breeksels je matras dan zijn;

zo wil ik je slapen zien, als vis
die in de schemering van oude grotten slaapt,
die gruis van leem als voedsel drinkt die zwemt
door water dat versteend kon zijn;

slaap, ik zal je waken als een nachtvlam,
een die uitgaat maar nog brandt als later
alles nat is van het water in de grot waar zalmen
vet en oud en roerloos zijn; precies zo
is slaap. Zo had slaap moeten zijn.


waak slaap sluimer

Er moeten blijven paarse golven blijven
stilstaan vasthouden met lichte klauwen
met grijphaken. Moet opgestaan worden
de stenen uit je bed geveegd de wind
je kussen uitgegooid de mei weer in de
kast want het is juni. En je zit

op de rand van de grove, met water
gevulde krater die je bed was en
de nattigheid bespoelt je voeten en
polijst je tenen, en ik houd ze in
de honing en ik aai de roze stenen

en jij kijkt, alleen maar kijkt, met
een kijkmanier voor oude mensen of voor
hele moeë ochtenddieren, en langs je voeten
kijk ik terug. Zoals je niet echt wakker bent,
maar de wereld al op en vol en licht:
er sijpelt slaap op je gezicht.

De enige twee punten die wat zwakker zijn:
"slaap, ik zal je waken als een nachtvlam,
een die uitgaat maar nog brandt als later
alles nat is van het water"
&
"Er moeten blijven paarse golven blijven
stilstaan vasthouden met lichte klauwen
met grijphaken."

In beide gevallen zie ik de gedachte erachter en hoeven de regels ook niet weg, maar de precieze formulering kan naar mijn gevoel beter. Zeker met het oog op de rest van de cyclus. Ik heb dan nog wel wat aan te merken, maar niet vaak zie je dit soort qualiteit in deze quantiteit. Erg mooi!

Dank je!
En ik ga eens kijken naar wat ik met die regels ga doen. Heel erg bedankt voor je commentaar!