Mezelf niet onder controle

[SweetStrawberry]

Hee iedereen, ik heb een probleem.
Ik ben nu 14 jaar en ik heb heel vaak ruzie met mijn ouders thuis. Ook met mijn broer en zussen maar dat is normaal en dat heb ik al sinds we klein waren. Ruzie met mijn ouders is ook redelijk normaal op mijn leeftijd, maar ik heb het idee dat het hier een beetje te veel word. De problemen:

- Mijn ouders hebben totaal geen vertrouwen in mij. Waardoor dit komt weet ik niet, want mijn zussen en broer vertrouwen ze wel gewoon. Een voorbeeld: Ik wilde naar de kermis in Eindhoven. Ik zou dan tot 7 uur daarheen gaan en daarna naar een vriendin van mij. Nu wilde mijn moeder me niet laten gaan omdat ze me niet geloofde. Ze geloofde niet dat ik daarna naar die vriendin zou gaan. Ook niet toen ik zei dat ik dan met hun huis(!!)telefoon zou bellen omdat ik dat ''makkelijk kon faken''.

- Ik heb niet echt het idee dat ze van me houden (ook al weet ik dat het waarschijnlijk wel zo is, maar dat laten ze op geen manier merken). Ik heb ongeveer een maand tegen mijn moeder geschreeuwd dat ik haar haatte (dat doe ik niet vaak, dit was de eerste keer) en haar antwoord was: weet ik. Dat raakte me wel echt heel diep, hoe kan ze nu weten dat ik haar haat? Ik zei ook tegen ze dat ze me nooit eens met iets, wat dan ook, vertrouwden. Daarop zei ze: dat klopt. Van allebei zei ze het niet op een manier dat ze mij een beetje probeerde te sussen, maar ze meende het.

- Elke keer als mijn ouders ook maar iets verkeerds tegen mij zeggen, kan dat me zo hard raken. Ik word dan helemaal emotioneel en boos op ze en dan komt er weer een ruzie waarin vreselijke woorden worden uitgewisseld. Het is ook zo dat elke keer als mijn vader of moeder maar even haar stem verheft over iets wat ik dan verkeer doe, dat ik dan een snauw teruggeef, naar boven vlucht, en alles moet uithuilen. Dit vind ik ook heel vervelend.

Als ik er met mijn ouders over probeer te praten lukt dat niet. Mijn moeder wil nog wel luisteren, maar ze snapt niet wat ik bedoel. Mijn vader die kan helemaal niet over gevoelens praten dus die denkt dat ik maar wat zeur en dat ik overdrijf. Daar zegt hij dan ook zijn mening over, waardoor is dus weer overstuur raak. Dan loopt het weer uit op een ruzie en dan komt het nog niet goed. Ook als ik er alleen met mijn moeder over probeer te praten gaat het niet goed. Ook daar barst dan weer ruzie op.

Mijn zussen en broers hebben van elk van deze problemen helemaal geen last! Ligt het alleen maar aan mij?

Sorry voor het zeikverhaal maar ik moest het kwijt en ik weet niet wat ik er aan moet doen. Ik wil later namelijk ook nog een goede relatie hebben met mijn ouders.
Groetjes

[koekje97]

Ik ben zelf ook 14 en hebook vaak ruzie met mijn ouders, alleen niet zo veel als jij beschrijft. Ee ding: het ligt echt niet alleen aan jou! Mijn advies is om naar de verouwenspersoon van school te gaan, of de kindertelefoon te bellen. Ik weet zeker dat zij jou kunnen helpen.

[AceSpade]

SweetStrawberry schreef:

Hee iedereen, ik heb een probleem.
Ik ben nu 14 jaar en ik heb heel vaak ruzie met mijn ouders thuis. Ook met mijn broer en zussen maar dat is normaal en dat heb ik al sinds we klein waren. Ruzie met mijn ouders is ook redelijk normaal op mijn leeftijd, maar ik heb het idee dat het hier een beetje te veel word. De problemen:

- Mijn ouders hebben totaal geen vertrouwen in mij. Waardoor dit komt weet ik niet, want mijn zussen en broer vertrouwen ze wel gewoon. Een voorbeeld: Ik wilde naar de kermis in Eindhoven. Ik zou dan tot 7 uur daarheen gaan en daarna naar een vriendin van mij. Nu wilde mijn moeder me niet laten gaan omdat ze me niet geloofde. Ze geloofde niet dat ik daarna naar die vriendin zou gaan. Ook niet toen ik zei dat ik dan met hun huis(!!)telefoon zou bellen omdat ik dat ''makkelijk kon faken''.

- Ik heb niet echt het idee dat ze van me houden (ook al weet ik dat het waarschijnlijk wel zo is, maar dat laten ze op geen manier merken). Ik heb ongeveer een maand tegen mijn moeder geschreeuwd dat ik haar haatte (dat doe ik niet vaak, dit was de eerste keer) en haar antwoord was: weet ik. Dat raakte me wel echt heel diep, hoe kan ze nu weten dat ik haar haat? Ik zei ook tegen ze dat ze me nooit eens met iets, wat dan ook, vertrouwden. Daarop zei ze: dat klopt. Van allebei zei ze het niet op een manier dat ze mij een beetje probeerde te sussen, maar ze meende het.

- Elke keer als mijn ouders ook maar iets verkeerds tegen mij zeggen, kan dat me zo hard raken. Ik word dan helemaal emotioneel en boos op ze en dan komt er weer een ruzie waarin vreselijke woorden worden uitgewisseld. Het is ook zo dat elke keer als mijn vader of moeder maar even haar stem verheft over iets wat ik dan verkeer doe, dat ik dan een snauw teruggeef, naar boven vlucht, en alles moet uithuilen. Dit vind ik ook heel vervelend.

Als ik er met mijn ouders over probeer te praten lukt dat niet. Mijn moeder wil nog wel luisteren, maar ze snapt niet wat ik bedoel. Mijn vader die kan helemaal niet over gevoelens praten dus die denkt dat ik maar wat zeur en dat ik overdrijf. Daar zegt hij dan ook zijn mening over, waardoor is dus weer overstuur raak. Dan loopt het weer uit op een ruzie en dan komt het nog niet goed. Ook als ik er alleen met mijn moeder over probeer te praten gaat het niet goed. Ook daar barst dan weer ruzie op.

Mijn zussen en broers hebben van elk van deze problemen helemaal geen last! Ligt het alleen maar aan mij?

Sorry voor het zeikverhaal maar ik moest het kwijt en ik weet niet wat ik er aan moet doen. Ik wil later namelijk ook nog een goede relatie hebben met mijn ouders.
Groetjes

Mensen zien vaak wat er fout is maar nooit wat er goed is. Probeer daar rekening mee te houden

Je bent iemand die vrijuit spreekt en doet. Je gaat de puberteit in en het is al vaak dat ouders dan voornamelijk meer beschermend worden. Hun "Kleine" engeltje word groot en dat willen ze vaak niet. Klinkt misschien heel gay maar goed.

Heb je gewoon eens rustig met je ouders proberen te praten? Vertrouwen moet je winnen. Je kunt ook een compromie sluiten.
"Ik ga naar de kermis in Eindhoven, mag ik niet bij mijn vriendin slapen, dan deze keer ga ik wel naar huis". En na de volgende paar keer als het goed gaat dan mag je meer.

Ik heb vroeger hetzelfde probleem gehad. Altijd alles alleen bedacht en gedaan. Ik liet zelf geen hulp toe. Omdat ik ook nooit over iets wou praten, gingen ze naar mijn broer en zus toe. Daar kon mijn moeder dan wel mee praten. Als jullie altijd ruzie maken dan is het normaal dat je ouders meer vertrouwen in je broers / zussen plaatst.

Verder vind ik een kindertelefoon nou net iets te ver gaan. Als ze je slaan enzo dan zou ik het accepteren. Er is vrijheid, ook in jullie huis. Spreek wat je dwars zit met je broers en zussen. Dan je moeder, dan je vader. Doe het als volgt:
- Leg ze uit wat je dwars zit.
- Geef ze een voorstel wat je wilt
- Luister wat ze ervan vinden
- Zoek een tussenweg
- En zeg dat je je daaraan houd.

Als ze je te vaak dwars zitten dan kun je het vrijuit zeggen. Mits hun hier niets aan willen doen kun je altijd nog na een hele poos iemand van buitenaf het gezin inschakelen. Hierbij is je oma (moeder van jouw moeder) of iets in die richting altijd al goed.

Ik hoop dat dit hielp. Sorry voor het nogal schommelig gesprekje. Ik doe zelfs op dit uur nog 150 dingen tegelijk

Hoe gaan jullie met elkaar om als je geen ruzie met je ouders hebt?

[hookee]

Als jouw telefoontje makkelijk te faken zou zijn, laat haar moeder jouw moeder dan bellen, kom met alternatieven. Ik snap dat soort problemen nou nooit,

Je weet niet waarom ze je niet vertrouwen, dat zou je dus kunnen vragen (en het antwoord niet meteen in de wind slaan, de boel kort en klein slaan en schreeuwen dat het niet waar is).
Het kan ook zijn dat je (oudere?) broer(s) en zus(sen) diezelfde fase zijn doorgegaan, er iets is gebeurd waardoor je ouders extra voorzichtig (beschermend) met jou zijn geworden.

Het helpt ook als je voldoendes haalt op school, waardoor je ouders minder zorgen maken over je gedrag buiten school. In het kort; zorg ervoor dat je alles op orde hebt voordat je ergens om vraagt, om vertrouwen te winnen. Dat is een langdurig project maar één die op langere termijn zijn vruchten afwerpt.

[SweetStrawberry]

LaReine schreef:

Hoe gaan jullie met elkaar om als je geen ruzie met je ouders hebt?

We leven een beetje langs elkaar heen met een paar standaard gesprekken.

Ik zal proberen om mijn moeder ook meer te vertrouwen dat zij mij dan ook vertrouwd? Dat heb ik wel vaker geprobeerd alleen krijg ik dan kritiek op wat ik gedaan heb of zo, en dan krijg ik ook niet het gevoel dat ze openstaat en dat ik haar meer kan vertellen.

Tonen jullie interesse in elkaars leven?

[RiRi95]

Lang leve de puberteit

[SweetStrawberry]

LaReine schreef:

Tonen jullie interesse in elkaars leven?

Nou, ze vraagt wel hoe het is gegaan op school of hoe ''dat ene proefwerk'' ging. En we maken wel eens een praatje, maar de echt belangrijke dingen komen niet in onze gesprekken voor nee.

Ik vind dit meer voor Liefde & Relatie aangezien je de band met je ouders wil verbeteren. Ik verplaats 'm dus naar Liefde & Relatie!

[SweetStrawberry]

Kikaa schreef:

Ik vind dit meer voor Liefde & Relatie aangezien je de band met je ouders wil verbeteren. Ik verplaats 'm dus naar Liefde & Relatie!

maar ik wil ook weten hoe ik mijn emoties onder controle moet houden?

[Thew]

ga voor hun neus huilen kijken of dat helpt of vraag anders aan je mentor of hij met ze kan praten

[SweetStrawberry]

Ik barst altijd in huilen uit als ik ruzie met hun heb.
Maar ik kan wle naar een vertrouwenspersoon gaan op school enzo, maar ik vertrouw hun nietecht. Want ik ken ze niet.

[Peacey]

SweetStrawberry schreef:

Ik barst altijd in huilen uit als ik ruzie met hun heb.
Maar ik kan wle naar een vertrouwenspersoon gaan op school enzo, maar ik vertrouw hun nietecht. Want ik ken ze niet.

Weest gerust. Wat je zegt blijft tussen jou en de vertrouwenspersoon.
Beroepsgeheim, ze mogen zelfs niets je leerkracht zeggen, tenzij je toestemming geeft .

[SweetStrawberry]

Peacey schreef:

Weest gerust. Wat je zegt blijft tussen jou en de vertrouwenspersoon.
Beroepsgeheim, ze mogen zelfs niets je leerkracht zeggen, tenzij je toestemming geeft .

Ok ik zal er over nadenken

[Schrödinger]

Dus je bent een meisje van 14, emotioneel labiel en je hebt vaak ruzie met je ouders. Zoals bijna alle 14-jarige meisjes, dus. Niks om je zorgen over te maken, over een paar jaar gaat het vanzelf over.