Ik moet nog een titel verzinnen.

Zij zei:

Er zwemmen te veel golven rond in onze wateren,
en te hoog. Zij weten niets van oude vrede,
verloren mannen en verbroken thuis. Ze gooien zich
met heel hun breekbaar lijf tegen de kusten.

Het zijn dezelfde mannen nog, als die, toen hij vertrok,
maar oud geworden. En ik schenk thee en schud mijn hoofd
dat knikt alsof het op een bled van grasjes ligt.
Want ze hebben me gevraagd wanneer hij terugkomt.

Ook het gras weet van de vrede niets, dat schudt
en schuurt alsof het met de aarde vecht. Eilandgras,
dat niets dan zoute zandgrond kent.

En toch, als 's nachts de wind gaat liggen, en het gras
en de golven doen hun ogen dicht, en het water
in de theepot kookt niet meer - zelfs ik durf dan te slapen.
Dus ik slaap en droom, maar zonder woorden, dat hij -

Want er zal vrede komen - zelfs naar Ithaca.

Vragen die ik me afvraag: wat zou een goede titel zijn? Ik wil niet Odysseus, Penelope of Ithaca noemen in de titel. En verder vooral of het einde niet te pathetisch is?
En, het ritme van dit gedicht is anders dan bij mijn andere gedichten. Werkt dat?

Kusjesliefs!

[Geel]

Goed gedicht! <3

Ik vind het ritme erg leuk! Over de titel doe ik geen uitspraak omdat ik echt heel hard zuig in titels. En, het einde, ja, nee, ik snap dat je in het gedicht ook wel een beetje naar dat eiland verwijst, maar toch vind ik het noemen van de eiland op het laatst erg plotseling overkomen.

[flyaway]

Schudt -> schud
Bled -> bed?

Ik vind 'm heel mooi. Waar komt je inspiratie vandaan? Ik heb het idee dat je echt een beeld voor ogen hebt, of naar de zee hebt zitten staren. Het beeld is echt krachtig namelijk.

[Noinin]

Kan de titel niet gewoon zijn: Zij zei ?

Over de rest ga ik nog nadenken.

Oeh, nu al drie reacties.

Geel schreef:

Goed gedicht! <3

Ik vind het ritme erg leuk! Over de titel doe ik geen uitspraak omdat ik echt heel hard zuig in titels. En, het einde, ja, nee, ik snap dat je in het gedicht ook wel een beetje naar dat eiland verwijst, maar toch vind ik het noemen van de eiland op het laatst erg plotseling overkomen.

Dank je!
En, dat ik dan opeens naar het eiland verwijs, vind ik niet te plotseling. Ik bedoelde vooral of het einde niet een beetje al te... hoe zeg je dat? dramatisch? is. Zo van 'ennnn nuuu steek ik dit meeesss in mijn haarrrrttt maar het komt goed liefste want je wordt ook zonder mij gelukkigggggg'. Dat effect wil ik een beetje voorkomen. Is dat gelukt?

flyaway schreef:

Schudt -> schud
Bled -> bed?

Ik vind 'm heel mooi. Waar komt je inspiratie vandaan? Ik heb het idee dat je echt een beeld voor ogen hebt, of naar de zee hebt zitten staren. Het beeld is echt krachtig namelijk.

Ohja, ik schud jij schudt wij schudden. Dat ga ik aanpassen.
Bled is een twijfelding. Het betekent 'plat ding' en is een woord waarvan ik eigenlijk niet weet of het bestaat. Ik ken ook niemand die het gebruikt, behalve mijn broertje en ik. Maar ik weet ook niet wat het anders moet zijn! Ik ga even uitzoeken of het een echt woord is en dan kom ik erop terug.
Verder: dank je dank je. <3 Ik heb niet naar de zee zitten staren (sowieso is de dichtstbijzijnde zee zo'n vijfhonderd kilometer verder. ), maar gewoon. Ik weet niet. Nee, eigenlijk had ik niet een duidelijker beeld voor ogen dan anders. Maar bedankt!

Noinin schreef:

Kan de titel niet gewoon zijn: Zij zei ?

Over de rest ga ik nog nadenken.

Hm. Ja. Dat kan. Maar het kan ook niet! Want in mijn gedichtenschrift staat de titel rechts uitgelijnd en de rest van het gedicht links (of andersom, ik weet nooit links en rechts). Dan is het lelijk. Maar hier zou het kunnen. Als ik dat zou doen, zou ik dan in het gedicht zelf ook nog 'zij zei' moeten zetten?
En bedankt voor je reactie!

[Geel]

Weet je, Listo, gedichten kunnen zonder titel ook bestaan En anders doe je gewoon zoals het nu is maar dan doe je 'zij zei' niet vetgedrukt en zo, zodat het niet duidelijk is of het wel of geen titel is.

En toch, als 's nachts de wind gaat liggen, en het gras
en de golven doen hun ogen dicht, en het water
in de theepot kookt niet meer - zelfs ik durf dan te slapen.
Dus ik slaap en droom, maar zonder woorden, dat hij -

Want er zal vrede komen - zelfs naar Ithaca.

Ik vind het bovenstaande het minst van je gedicht. De rest is heel erg sterk en mooi en beelden. En deze is ook geenszins slecht, maar ik vind bijvoorbeeld de derde regel van de strofe op een onduidelijke manier een buiten de boot vallen. En, bedoel je met het streepje na 'hij' aan te geven dat 'ik' in slaap valt en dat daarom de regel afgebroken is? Want, anders snap ik het niet.

En ik vind nog steeds dat die 'Ithaca' plots komt! Maar dat komt omdat ik niet echt bekend was met dat eiland en eigenlijk niet snapte dat de rest van het gedicht subtiel ernaar verwees (maar misschien verwijst het gedicht daar helemaal niet naar en zie ik dat ook maar in mijn hoofd? ). Dus dan kan ik ook niet zeggen of het einde dramatisch is, want ik kan maar niet over het 'plotselinge' heen komen

[Em.]

Listo schreef:

Zij zei:

Er zwemmen te veel golven rond in onze wateren,
en te hoog.

<333

Ze gooien zich
met heel hun breekbaar lijf tegen de kusten.

<333

Listo schreef:

Zij zei:

Er zwemmen te veel golven rond in onze wateren,
en te hoog. Zij weten niets van oude vrede,
verloren mannen en verbroken thuis. Ze gooien zich
met heel hun breekbaar lijf tegen de kusten.

Zij weten niets van verbroken thuis? Het is toch 'zij weten niets van een verbroken thuis' of 'zij weten niet van verbroken huizen'?

Maar ik houd toch wel van die strofe.

Het zijn dezelfde mannen nog, als die, toen hij vertrok,
maar oud geworden.

C'est prima.

En ik schenk thee en schud mijn hoofd
dat knikt alsof het op een bled van grasjes ligt.

Dat stukje vind ik iets minder. "En ik schenk en ik schud mijn hoofd". Ik vind het, hm, ik kan het niet heel goed uitleggen, maar ik denk dat ik het twee te simpele dingen vind met tweemaal en. Dat het net iets te minder geweldig is dan de rest.

Want ze hebben me gevraagd wanneer hij terugkomt.

Niet slecht, maar niet heel verrassend. Denk ik. Ik kan me gruwelijk vergissen, maar heb je niet vaker zulke zinnen?

Ook het gras weet van de vrede niets, dat schudt
en schuurt alsof het met de aarde vecht. Eilandgras,
dat niets dan zoute zandgrond kent.

Ook prima.

En toch, als 's nachts de wind gaat liggen, en het gras
en de golven doen hun ogen dicht, en het water
in de theepot kookt niet meer - zelfs ik durf dan te slapen.

Lief. Maar misschien mooier zonder drie keer 'en'. Ergens vind ik dit stukje het stomst, ergens vind ik het ook wel heel lief en onmisbaar.

Dus ik slaap en droom, maar zonder woorden, dat hij -

Is het omdát je zonder woorden droomt, dat hij - daarna geen woorden meer heeft? Wel interessant, op zich, zo'n open einde.

Want er zal vrede komen - zelfs naar Ithaca.

Ik weet niet wat ik hier over moet zeggen, maar ik citeer het toch maar even.

O, ik denk toch dat ik het minder vind. Enerzijds is het heel goed, want anders had ik het nooit vanuit dat verhaal bekeken. Anderzijds vind ik het stom en zo breken met je gedicht, zo op het laatste moment in de allerlaatste regel niet meer subtiel het tipje van de sluier - maar de sluier er met een rotvaart vanaf trekken, waarna er iets heel anders onder blijkt te zitten. Kan op een humoristische manier wel heel leuk zijn, denk ik, maar niet-humoristisch ben ik er geen fan van.

Maar, ik zou niet weten hoe je het er anders in stopt. Dat verhaal.

Geel schreef:

Weet je, Listo, gedichten kunnen zonder titel ook bestaan En anders doe je gewoon zoals het nu is maar dan doe je 'zij zei' niet vetgedrukt en zo, zodat het niet duidelijk is of het wel of geen titel is.

Ohja. Ja, daar heb je gelijk in. Zo zal ik het doen.

Ik vind het bovenstaande het minst van je gedicht. De rest is heel erg sterk en mooi en beelden. En deze is ook geenszins slecht, maar ik vind bijvoorbeeld de derde regel van de strofe op een onduidelijke manier een buiten de boot vallen. En, bedoel je met het streepje na 'hij' aan te geven dat 'ik' in slaap valt en dat daarom de regel afgebroken is? Want, anders snap ik het niet.

Nee, eigenlijk bedoelde ik dat ze zonder woorden droomt en dat daarom in het gedicht niet verder aangevuld kan worden wat ze dan precies droomt. Maar je mag ervan maken wat je wilt!
In welk opzicht vind je dat de derde regel erbuiten valt?

En ik vind nog steeds dat die 'Ithaca' plots komt! Maar dat komt omdat ik niet echt bekend was met dat eiland en eigenlijk niet snapte dat de rest van het gedicht subtiel ernaar verwees (maar misschien verwijst het gedicht daar helemaal niet naar en zie ik dat ook maar in mijn hoofd? ). Dus dan kan ik ook niet zeggen of het einde dramatisch is, want ik kan maar niet over het 'plotselinge' heen komen

Jawel, de rest van het gedicht verwijst daar wel naar. Vind je dan dat ik Ithaca al eerder moet noemen?
Of! Ik maak toch een titel en gebruik dan Ithaca daarin! Zou dat beter zijn?

Em. schreef:

<333
<333

Zij weten niets van verbroken thuis? Het is toch 'zij weten niets van een verbroken thuis' of 'zij weten niet van verbroken huizen'?

Maar ik houd toch wel van die strofe.

Ik vind dat dat wel kan. Hier in ieder geval wel.

C'est prima.



Dat stukje vind ik iets minder. "En ik schenk en ik schud mijn hoofd". Ik vind het, hm, ik kan het niet heel goed uitleggen, maar ik denk dat ik het twee te simpele dingen vind met tweemaal en. Dat het net iets te minder geweldig is dan de rest.

Ja, daar kan ik inkomen. Daar ga ik over nadenken. Maar twee keer 'en' vind ik wel prima, want ik ben gehecht aan het woord 'en'.

Niet slecht, maar niet heel verrassend. Denk ik. Ik kan me gruwelijk vergissen, maar heb je niet vaker zulke zinnen?

Ja. Veel vaker. Hier laat ik hem staan, maar voortaan zal ik dat minder doen.

Ook prima.



Lief. Maar misschien mooier zonder drie keer 'en'. Ergens vind ik dit stukje het stomst, ergens vind ik het ook wel heel lief en onmisbaar.

Dus, wat moet ik ermee doen?

Is het omdát je zonder woorden droomt, dat hij - daarna geen woorden meer heeft? Wel interessant, op zich, zo'n open einde.

Ja!

Ik weet niet wat ik hier over moet zeggen, maar ik citeer het toch maar even.

O, ik denk toch dat ik het minder vind. Enerzijds is het heel goed, want anders had ik het nooit vanuit dat verhaal bekeken. Anderzijds vind ik het stom en zo breken met je gedicht, zo op het laatste moment in de allerlaatste regel niet meer subtiel het tipje van de sluier - maar de sluier er met een rotvaart vanaf trekken, waarna er iets heel anders onder blijkt te zitten. Kan op een humoristische manier wel heel leuk zijn, denk ik, maar niet-humoristisch ben ik er geen fan van.

Maar, ik zou niet weten hoe je het er anders in stopt. Dat verhaal.

Hier ben ik het mee eens! HM. Waarschijnlijk bedenk ik geen andere manier verzinnen om het erin te brengen, maar ik stop het in mijn hoofd en laat het gisten.

En, bedankt voor de lange reacties jullie twee! <3

[Em.]

Ja, ik weet óók niet wat je daarmee moet doen. Ik zal het nu even overlezen, want nu ben ik weer wakker en aan het uitstellen mijn Frans brief te schrijven (ze moeten Frans echt afschaffen ).

Nee, ik denk dat ik het eigenlijk ook wel prima vind. Laat zo maar staan, ja.

En er staat nog steeds 'bled'?

Ja ik weet niet wat het anders moet zijn! En ik vind 'bled' een prima woord!

[Em.]

Ik weet niet wat bled in hemelsnaam zou moeten betekenen? Je ligt op een bed van grasjes, dat kan. Maar bled?

'Bled' betekent 'plat ding'.

[Em.]

Nóóit van gehoord. Maar het woord schijnt wel te bestaan want:

bled
(Arabisch) de -woord (mannelijk) & het -woord binnenland in Noord-Afrika; figuurlijk rimboe, verlaten streek

Bled
(Duits: Veldes), plaats in Slovenië

bled
1) Plaats in Europa 2) Plaats in slovenië

Bled
`Bled` (Duits: Veldes) is een stad in Slovenië met ruim 11.000 inwoners, gelegen in de streek Gorenjska tussen de Karawanken en de Julische Alpen. Een dichtbijzijnde plaats is Jesenice. Geschiedenis : Het gebied waar Bled in ligt wordt al bewoond sinds het mesolithicum. Het kasteel van Bled ...

http://www.encyclo.nl/begrip/Bled


Enzo. Maar ze kennen het niet helemaal in jouw betekenis.

Weet ik! Ik heb het uitgebreid gezocht, maar niets gevonden.

Bij dezen introduceer ik het woord 'bled' in de betekenis van 'plat ding'. Leert het uw kinderen, roept het over straat! Bledbledbled.

[Bright Blue]

Wauw. Ik vind dit een heel machtig gedicht!