heeey, ik ben een jongen van 16 jaar en ik heb een maf probleem.
ik ben bijna (echt bijna) klaar met vier vwo en ik ga met cum laude over; ik sport veel en ben tevreden over mijn lichaam; ik heb een geweldige vriendengroep; ik heb lieve ouders. Kortom: niks te klagen. Maar ik vind het altijd fijn om over dingen na te denken (over van alles) .En zo kwam ik laatst tot de conclusie dat ik helemaal niet zo gelukkig ben op de momenten dat ik na lig te denken in mijn bed. Het gaat allemaal wel goed , maar ik geniet er helemaal niet van.
Ik verdenk mezelf van een beetje faalangst en het gaat niet helemaal naar wens met het meisje waar ik super lang verliefd op ben, maar dat kan toch nooit de reden zijn? Ik zie heel vaak mensen om mijn heen die helemaal blij zijn enzo en ik vraag me altijd maar af waar ze dat vandaan halen, want blij om niks ben ik eigenlijk nooit.
`als je jong bent, moet je van het leven genieten´, zeggen ze altijd, maar ik voel me helemaal niet jong. Ik ben veel bezig met school en dingen die ik graag wil bereiken (en natuurlijk ook andere dingen met vrienden enz.). Ik maak wel plezier, maar telkens op die momenten dat ik weer alleen ben en ik niks te doen heb, voel ik mij eenzaam. De enige keer dat ik écht dolgelukkig ben geweest , was toen het lieve meisje vertelde dat ze me ook wel leuk vond, maar dat liep uit tot niets. Ik trok het me heel erg aan en ik heb er nog lang last van gehad (mede doordat we elkaar bleven zien). Daarna ben ik in een sleur geraakt, denk ik.
Ik vroeg me af of iemand zoiets zelf heeft meegemaakt en of iemand mij een beetje een richting om zou kunnen sturen om te zorgen dat ik over het algemeen wat gelukkiger kan worden