Onzeker

[bartjew23]

Hallo,

Ik ben onzeker over mezelf. Dit komt door de thuis situatie, ouders gescheiden. Ik woon bij mijn moeder en die zegt niet veel. Vandaar dat ik ook niet veel zeg, alleen bij mensen waar ik me op me gemak voel.
Ik praat met niemand over problemen en gevoelens. En zowiezo niet in grote groepen

Ik heb maar 1 keer een vriendin gehad. Maar dat is alweer een x aantal jaar geleden. (geen seks gehad waarover ik ook onzeker ben)

Hoe kom ik over die onzekerheid heen?
En hoe kan ik meer praten?

Je bent onzeker wánt je ouders zijn gescheiden? Was het een nare scheiding, heb je het idee dat jij met de scheiding te maken had? Of ben je gewoon stil? Je hoeft niet altijd honderuit te praten he, dat is niet verplicht.

Hoe oud ben je? Heb je nog broers of zussen waar je mee kunt praten? Heb je nog leuke vrienden? Een relatie helpt je niet om zeker van jezelf te zijn, en betekent ook niet dat je minder bent. Meestal betekent het dat je gewoon nog geen match bent tegengekomen voor jou.

Praten over problemen en gevoelens is sowieso sterk overrated. Uiteindelijk ben jij degene die het recht moet zetten, ongeacht of je er de hele wereld over vertelt. Als er daadwerkelijk problemen zijn lijkt het me dan ook verstandiger om je daar op te focussen.

Ik heb ook maar één vriendin gehad, ook een aantal jaar geleden. Komt allemaal wel goed.

[Sommerfugl]

1. Vaak komt onzekerheid doordat je dingen voor anderen invult; iemand komt te laat bij een afspraak, je gaat er direct vanuit dat dat is omdat die persoon je niet mag. Probeer dit af te leren, of er in elk geval bewust van te worden dat je dit doet, en dat wat jij denkt dat anderen denken (rare zin) niet perse hoeft te kloppen.
2. Het is héél erg moeilijk, maar probeer negatieve gedachten (over jezelf) om te buigen in positieve. Dus niet "ik ben lelijk/stom/saai/vervelend/waardeloos" maar "ik ben goed zoals ik ben. Het zal je niet in één keer lukken, maar er bewust mee bezig zijn is al de eerste stap.
3. Als mensen je complimenten geven, geloof ze en wimpel ze niet weg.

Het is helemaal niet raar dat je het moeilijk vind om over je gevoelens te praten, en dat hoeft ook echt niet met iedereen. Hierdoor kun je ze echter wel op gaan kroppen, en daardoor nog onzekerder, of ongelukkig worden. Misschien heb je een andere manier om je gevoelens te uiten, muziek, schrijven, of tekenen?

Veel mensen zijn veel onzekerder dan ze zich voordoen, dus je bent echt niet de enige.

Ik hoop dat je er iets aan hebt.

[Kinder cola]

Onzeker van wat? Lichaam/houding/sociaal?

[bartjew23]

Ik ben heel onzeker over het sociale gebeuren.
Ben vroegen vaak gepest enzo. Zo erg dat er een operatie nodig was.

Omdat ik stil ben denk ik het komt, dat er thuis nooit gepraat word. Als ik een probleem heb ofzo, word er niet geluisterd.
Ik ben zelf een enorme denker, en zie snel problemen in enzo.

[Miekje*]

bartjew23 schreef:

Ik ben heel onzeker over het sociale gebeuren.
Ben vroegen vaak gepest enzo. Zo erg dat er een operatie nodig was.

Ik snap het verband niet

[Afrodiete]

Probeer er met iemand over te kunnen praten.
Je gedachten en gevoelens opkroppen is niet goed voor je, en leiden je alleen maar dieper in de put.
Iedereen is wel ergens onzeker over en niemand is perfect.
Ik vind het een beetje onduidelijk waar je precies onzeker over bent, dus in zoverre weet ik ook niet hoe ik je verder kan helpen.