Obsessie voor stalken

[Schipper]

Sinds een jaar of twee heb ik de neiging personen die ik leuk of aantrekkelijk vind regelmatig te stalken. Dit stalken houdt in dat ik ze volg tot hun huis, alles over ze uitzoek op internet, achter hun telefoonnummers probeer te komen (zowel mobiel als huis) en ik ze "toevallig" weet tegen te komen op straat. Ik ken hun werkroosters uit mijn hoofd, weet welke tram ze nemen, welke fietsroutes etc. De telefoonnummers gebruik ik om ze anoniem op te bellen, hun stem te horen en vervolgens weer op te hangen.
Ik raak soms de controle over mezelf kwijt als ik hier mee bezig ben en ik krijg hier een mega grote kick van! Ik ben verslaafd aan die kick.


Het probleem zit 'm hier in, dat ik me sinds mijn nieuwe slachtoffer nogal schuldig begin te voelen. Diegene doet ontzettend aardig tegen mij, vindt me aardig en wil me graag helpen met van alles, terwijl ik de avond ervoor om 10 uur 's avonds diegene heb lopen bespieden voor zijn/haar huis!

Het lijkt alsof ik in twee werelden leef. Niemand weet hier van af. Wat moet ik doen? Iemand in mijn persoonlijke omgeving om advies vragen? Of gewoon mezelf in bedwang proberen te houden?

[Elin3]

Schipper schreef:

Of gewoon mezelf in bedwang proberen te houden?

Dat lijkt me een goed idee! Je hebt al contact met diegene dus dat stiekeme gedoe is nergens meer voor nodig, toch? En trouwens, hoe denk je dat diegene zou reageren als hij er opeens achter zou komen? Hij zou denken dat jij hem niet vertrouwd en dat zal waarschijnlijk een behoorlijke afknapper zijn...

[bloodyb]

Probeer eerst maar je zelf in bedwang te houden. En als dat niet lukt zoek dan hulp bij een proffesional (psycholoog of zo) want het lijkt me tamelijk obsessief gedrag!

Ik vind het best wel raar, hoe zou jij het vinden als je in je huis staat en iemand ziet te kijken wat je aan het doen bent hele tijd?
En denk dat als de personen erachter komen dat ze niet veel meeer met jou te maken willen hebben,,
mischien kan je praten met iemand psycholoog ?

[Superphris]

Het is volgens mij al goed dat je doorhebt dat je iets verkeerd doet. Nu is het gewoon een kwestie van je inhouden of anders hulp zoeken.

[Vowel]

Hulp zoeken. Lijkt me duidelijk.

[Schipper]

Maar als niemand erachter komt, is dit probleem toch niet eens zo heel erg? Hulp zoeken durf ik absoluut niet. Dan maak ik het misschien wel veel groter dan het is.

Nou ik vind het best wel erg dat je zo graag mensn wilt stalken, dat je alles van ze weet..

Je gaat vrij eenvoudig steeds een stapje verder. Nu al maak je inbreuk op hun privacy, maar Zometeen doorzoek je een vuilnisbak of vind j het een goed idee even binnen te kijken. Of je gaat door het lint als je diegene met een ander ziet. Maar beter nu alvast erover praten met een professional. Je gaat al te ver hè.

Als je absoluut geen hulp wil zoeken, probeer dan eerst eens of je er zelf mee kunt stoppen? Gewoon cold turkey, in een keer helemaal. Maak een lijstje van verschillende activiteiten die je kunt doen om jezelf af te leiden op het moment dat je de neiging hebt te gaan stalken: een serie kijken, spel spelen, muziek luisteren, sporten? dingen die jij leuk vindt en waarbij de verleiding niet te groot wordt. Geef het een week om te zien of het makkelijker wordt, maximaal vier weken voordat je de neiging echt kwijt bent. Haal je dat niet, dan moet je de coclusie trekken dat het je niet, of niet helemaal in je eentje lukt.

Als dat niet lukt, kun je iemand in je omgeving in vertrouwen nemen, als je bij je ouders woont en een beetje een goede band met ze hebt het liefst een van je ouders, maar iemand anders kan ook. Spreek af dat als je de neiging hebt te gaan stalken of als je jezelf erop hebt betrapt, je diegene opbelt. Het blijft jouw verantwoordelijkheid, als die ander je niet kan overtuigen om het niet te doen is dat niet zijn of haar schuld! Ook hiervoor geldt: als het na een week niet beter gaat, of na vier weken niet over is, dan is het niet genoeg.

Als het daarmee ook niet lukt om te stoppen, zul je toch professionele hulp moeten zoeken. Je kunt altijd proberen of het je eerst zelf lukt, maar tot op zekere hoogte en met duidelijke grenzen. Dit is niet iets dat vanzelf wel weggaat.

Lusi schreef:

Je gaat vrij eenvoudig steeds een stapje verder. Nu al maak je inbreuk op hun privacy, maar Zometeen doorzoek je een vuilnisbak of vind j het een goed idee even binnen te kijken. Of je gaat door het lint als je diegene met een ander ziet. Maar beter nu alvast erover praten met een professional. Je gaat al te ver hè.

Ben het met je eens.

Ik moet zeggen dat ik je wel enigszins snap. Op de mensen waar ik op ben geweest (niet dat het er zóveel zijn, maar mijn vorige crush iig) vertoon ik soms ook wel "stalk"-dingetjes. Niet dat ik inbreuk op hun privacy maak, maar dingen als "toevallige" ontmoetingen, terwijl ik eigenlijk gewoon hun rooster een beetje ken of weet welke tram ze nemen als ze naar huis gaan.. ik vind het persoonlijk niet heel raar.

Het anoniem opbellen en mensen in huis bespieden vind ik al iets raarder en doe ik zelf dan weer niet.. Ik denk dat je inderdaad, als je weer in dit gedrag terugvalt, je moet bedenken dat je degene van wie je houdt (of laten we zeggen: leuk of aantrekkelijk vindt), eigenlijk benadeelt hiermee. Denk immers niet dat jij het fijn zou vinden als iemand in je huis tureluurt of je steeds anoniem opbelt en alleen gehijg oid hoort, ook al zou die persoon op je zijn. En mocht het heel erg uit de hand lopen, dan kan je idd professionele hulp zoeken, al is voorkomen beter dan genezen.

Succes ermee