Als kind lustte ik echt geen vis, dat was met geen mogelijkheid bij me naar binnen te krijgen. Als baby/peuter/kleuter (geen idee op welke leeftijd ze papjes gaan geven) at ik alle papjes tenzij er vis onder zat. Als mijn moeder dezelfde mix met vis maakte, spuugde ik het gewoon terug uit met een vies gezicht, dus het was niet alsof ik besefte dat ze me vis probeerde te voeren, ik vond de smaak echt niks blijkbaar.
Lange tijd heb ik enkel vissticks kunnen wegwerken. Hier en daar al eens een stukje kabeljauw zonder paneermeel, maar pas toen ik de twintig gepasseerd was, ben ik echt vis gaan proberen. Eerst gerookte zalm (op kot bij een vriendin, toastjes met kruidenkaas en gerookte zalm en dat smaakte beter dan verwacht

), daarna gekookte en gebakken zalm. Andere makkelijke vissoorten als pangasius kwamen daarna. En sinds kort weet ik dat tonijn smaakt als een soort vissenbiefstuk en niet naar die viezige drab op olie uit blik ^^ Scampi's lust ik nu ook, al hou ik niet echt van de structuur, maar mosselen en andere weekdieren krijg ik nog steeds niet weg. Inktvis ook niet. Kreeft heb ik geproefd, maar ik hou niet van dabwerk voor je kunt eten

(ik eet ook bijna nooit kluifkip) En ik heb zelfs zure haring geproefd laatst en het was best ok