Tot iemand doordringen.... Hoe doe je dat!?

[xxx_love22]

Heyy

Ik ben zelf 13 en mijn vriendin is 14. Er is het afgelopen half jaar zowel met mij als haar veel gebeurd! Hierdoor is mijn vriendin gaan afvallen, ze is sinds de zomervakantie 13,5 kilo afgevallen. Ze is nu 1,64 meter en weegt nog maar 39 kilo. Dat is natuurlijk veel te weinig en sinds kort weten haar ouders het ook. Ze eet nu weer normale hoeveelheden maar let nog steeds op hoeveel calorieën ze binnen krijgt en wat ze die dag precies heeft gegeten. Ze zit nu al een tijdje bij een therapeut maar ik merk dat ze daar eigenlijk alleen maar tegen op ziet en niet het gevoel heeft dat ze daar goed mee kan praten. Dit heeft ze ook zelf tegen mij verteld. Ik wil haar ontzettend graag helpen maar weet eigenlijk niet zo goed hoe! Ik probeer tot haar door te dringen dat ze ontzettend slank is en dat ze een ontzettend mooi, lief en knap meisje is. Maar als ik dat zeg dan mompelt ze wat en dan heb ik het gevoel dat ze het gewoon niet in kan zien. Ze heeft zo'n negatief zelfbeeld dat ze zelfs denkt dat ik dunner ben dan haar terwijl ik 52 kilo weeg!! Heeft iemand misschien een idee hoe IK haar zou kunnen helpen!! Zodat het tot haar door dringt dat ze ontzettend mooi slank en dun is!! Ik zat misschien te denken aan een fotoshoot ofzo.... maar ik ben 13 dus mijn budget is niet zo hoog!! Heeft iemand misschien ideeën!?

[Pluis]

Fizzle fluffy naamzoek, jij hebt ervaring met eetstoornissen en wat je dan van je vrienden nodig hebt

[Daantje_0705]

Wat goed dat je dit vraagt om er voor je vriendin te kunnen zijn! Hoop dat je nog goede tips krijgt.

[account#1]

Complimenten geven op haar uiterlijk lijkt me niet bepaald een structurele oplossing...

Eigenlijk zou ze haar zelfrespect gewoon minder moeten bouwen rond haar knapheid. Als is dat natuurlijk wat de media wil, want bange mensen consumeren.

Misschien moet je zorgen dat ze meer interesse krijgt voor serieuzere maatschappelijke problemen, de oorlog in syrië, de opwarming van de aarde enzovoort, of gewoon iets anders waar ze een passie rond kan bouwen, of het nu topwetenschap is of disney of misschien wel koken. Nu maakt ze zich gewoon zo druk om haar uiterlijk omdat ze niks anders heeft om zich druk om te maken.

Al zal het niet uit kwade wil zijn, eigenlijk is het -wel 'egoïstisch' van haar om zo aandacht te zoeken met haar first world problems terwijl er zoveel mensen op aarde zijn die het veel erger hebben.

Dit klinkt misschien wat grof, maar zachte heelmeesters maken harde wonden.

[Pluis]

Trouwens, als je vriendin al professionele hulp heeft van alle kanten, dan hoef jij niet ook nog eens haar therapeut te zijn. Ik zou dan denk ik liever juist gewoon gezellige dingen doen zoals altijd met mijn vriendinnen, zodat ik me toch nog een beetje normaal kan voelen. Dus niet teveel drama maken van haar eetstoornis, maar gewoon gezellig doen wat jullie altijd deden voordat ze zo met zichzelf in de knoop zat.

[Megatron]

account#1 schreef:

Complimenten geven op haar uiterlijk lijkt me niet bepaald een structurele oplossing...

Eigenlijk zou ze haar zelfrespect gewoon minder moeten bouwen rond haar knapheid. Als is dat natuurlijk wat de media wil, want bange mensen consumeren.

Misschien moet je zorgen dat ze meer interesse krijgt voor serieuzere maatschappelijke problemen, de oorlog in syrië, de opwarming van de aarde enzovoort, of gewoon iets anders waar ze een passie rond kan bouwen, of het nu topwetenschap is of disney of misschien wel koken. Nu maakt ze zich gewoon zo druk om haar uiterlijk omdat ze niks anders heeft om zich druk om te maken.

Al zal het niet uit kwade wil zijn, eigenlijk is het -wel 'egoïstisch' van haar om zo aandacht te zoeken met haar first world problems terwijl er zoveel mensen op aarde zijn die het veel erger hebben.

Dit klinkt misschien wat grof, maar zachte heelmeesters maken harde wonden.

Het klinkt niet grof, het getuigt van geen enkel besef wat een eetstoornis is. Mijn advies aan jou is in dit geval jezelf iets meer te verdiepen in dit soort dingen voor je 'advies' gaat geven.

[account#1]

Megatron schreef:

Het klinkt niet grof, het getuigt van geen enkel besef wat een eetstoornis is. Mijn advies aan jou is in dit geval jezelf iets meer te verdiepen in dit soort dingen voor je 'advies' gaat geven.

Ik geef toe dat ik geen PhD in psychologie bezit. Wat ik zei was eerder een extrapolatie van wat heeft gewerkt om eigen problemen op te lossen in combinatie met levensadvies van mensen als Mark Manson, naar de common sense over eetstoornissen die overeen lijkt te komen met wat oa eetstoornis.be schrijft.

De houding van xxx_love22 is nobel, maar het kan gevaarlijk worden als ze té veel medelijden uit alle kanten moest krijgen, want dat werkt stigmatiserend. Ik ben geneigd hem aan te raden gewoon leuke dingen met haar te doen en niet meer aandacht aan haar uiterlijk te geven dan nodig. Want ten eerste is het om een goed mens te zijn niet nodig om van veel anderen respect te krijgen, zolang ze een leven leidt waar ze zelf achter staat. En om die 'idealen' te hebben waar ze kan achter staan kan het geen kwaad dat ze haar wereldbeeld verruimt. Ten tweede, zelfs al oordelen mensen over elkaar, is uiterlijk maar één vlakken waarop ze dat doen(een van de meest oppervlakkige).

Maar goed, ik hoor het graag als ik fouten maak, daar valt alleen maar uit te leren .

[xxx_love22]

Wat ik opmaak uit deze reacties is dat ik eigenlijk gewoon geen aandacht moet besteden aan haar eetstoornis maar gewoon gezellige dingen moet doen met haar!?

1. Aan wat voor gezellige dingen zou ik dan moeten denken? (We zitten bij elkaar op school en zijn hele goeie vriendinnen maar we wonen niet in de zelfde stad! We spreken elkaar buiten school eigenlijk alleen via de App of via de telefoon. Tuurlijk we spreken wel eens af in de stad om te shoppen maar dat is max. 1 keer per maand..... (ook omdat we niet zoveel kleedgeld hebben) Ook als we tijdens de pauze een keer naar het centrum gaan dan kijkt ze gelijk op de verpakkingen enzo, neemt ze een broodje waar het minste in zit en koopt ze voor de rest alleen maar light drinken!? Ik heb er op dit moment nog niet echt veel tegen gezegd, ze ziet mijn afkeurende blik wel maar meestal negeert ze die gewoon......)
2. Ze gaat sinds kort naar een therapeut waar ze goed mee kan praten! Maar deze therapeut is niet gespecialiseerd in een eetstoornis! Dit misschien ook niet perse nodig maar er word voor mijn idee tijdens die sessies ook niet echt veel aandacht aan besteed. Ze eet ook wel weer gezond, dat houd in normale hoeveelheden, maar ze eet nog steeds niet "normaal" en daar zit toch echt wel een heel verschil in! Als ik het er niet over heb of op let, heb ik het gevoel dat er helemaal niet veel aandacht aan besteed word!! Ik ben op school naast haar mentor ook de enige die het weet en haar ouders denken dat als ze weer gezond eet en niet meer afvalt het goed is!! Ik weet dat het als vriendin niet mijn taak is maar weet niet zo goed wat ik anders moet.......
En tuurlijk het is makkelijk praten om te zeggen wat je moet doen in mijn situatie, maar het is best wel lastig alle signalen van haar eetstoornis te negeren!! En ze heeft zelf misschien ook niet door hoe moeilijk dat voor haar ouders en haar omgeving is! Ik heb me in het begin zelfs schuldig gevoeld omdat ik niet door had dat ze al zoveel was afgevallen.......

[Elin3]

Misschien kan je zo nu en dan haar ouders bijpraten, zodat die weten hoe het er echt voor staat. Het is hun verantwoordelijkheid om voor hun dochter te zorgen, niet de jouwe.

Tegelijkertijd heeft je vriendin er denk ik het meeste aan als jij gewoon je gezellige betrouwbare zelf blijft. Doe dingen samen, stel misschien een keer voor om gezellig bij elkaar te logeren, of bel haar iets vaker. Jij kunt haar niet professioneel opvangen, maar je kunt wel afleiding bieden en een goede vriendin zijn.

Elin3 schreef:

Misschien kan je zo nu en dan haar ouders bijpraten, zodat die weten hoe het er echt voor staat.

Als ik er achter zou komen dat mijn vriendin zoiets zou doen, zou ik me echt heel erg verraden voelen.

Ik zou me denk ik heel alleen gaan voelen, omdat ik het idee zou hebben dat ik niks in vertrouwen tegen haar zou kunnen zeggen, omdat ze het toch wel doorverteld.

Ik begrijp je overigens wel, maar het heeft dus ook een andere kant waar je heel voorzichtig mee moet zijn. Want ik zelf heb nog wel eens wat problemen met eten, zoals weinig eten, bewust maaltijden overslaan, heel lang niet eten, enzovoort. Mijn vriendinnen weten dat, proberen me ook aan te sturen, maar ik zou het ze heel kwalijk nemen als ze met mijn ouders gingen praten.

Dat is natuurlijk wel verstandig, maar... En helemaal omdat dit meisje dus al een therapeut heeft, en haar ouders al van haar probleem weten. Dan is dat stukje vertrouwen bij een vriendin denk ik wel nodig.

[Daantje_0705]

Een eetstoornis kan een uiting zijn van een ander onderliggend probleem dus op zich is het goed dat ze hulp krijgt niet alleen voor de eetstoornis.

Zeg je dat tegen mij? Want daar zegi ik toch niks over...

[Daantje_0705]

Nee dat zeg ik niet tegen jou.

Mijn excuus, ik begreep het al niet.