Dit is het laatste uur dat ik doorbreng in dit huis. En dat is voor mij heel pijnlijk, want dit is het huis waar ik ben opgegroeid. Ik woon hier nu al bijna dertien jaar en nu moet ik weg. Ik verhuis naar een nieuw mooi en groter huis. Maar ik wil hier niet weg. Ik heb heel veel herinneringen aan dit huis. Ik ben heel verdrietig nu en heb mezelf maar opgesloten op mijn kamer. Om niet verdrietig te worden heb ik het feit dat ik hier weg ga maanden genegeerd. Ik kan nergens anders meer aan denken. Ik ga zo naar mijn vader (gescheiden ouders) en dit zal de laatste keer zijn dat ik het huis uit loop. Weet iemand hoe ik met dit soort verdriet kan omgaan?
|