je vertelt mij mateloos
hoe jij je voelt, en huilt
ik ik vertel je dingen
waarachter je verschuilt
ik probeer je zo te helpen
en te verblijden, maar altijd
zie ik je tranen tegemoet
en zie ik hoe je lijd
met jou zijn zoveel anderen
die op mijn schouders leunen
en elke dag, en alle uren
moet ik mijn vrienden steunen
ik ben nu zo geweldig moe
van alle problemen en werk
een barriere in mijn geest
houdt me in deze sterk.
je vroeg me laatst hoelang het duurt
voordat ik je laat staan
en ik weet dat mijn gedult
laat ik je nooit meer gaan.
misschien wordt alles me te veel
een dag, een uur, een tijd
maar jij was er altijd voor mij
alleen nu niet, lieve meid.
__________________
benader de liefde net als koken, met dezelfde onvoorzichtige overgave
|