[Verhaal] De eekhoorn.

Ik heb begrepen dat men hier verhalen kan neerzetten en dat het zelfs zo mooi is dat anderen ze dan lezen en commentaar geven. Even kijken of het werkt.

- - -

De eekhoorn keek bedenkelijk naar hetgeen de rare mensen bouwden. Zou een enorme, nucleaire lanceerbasis niet schadelijk zijn voor het milieu? De eekhoorn dacht van wel. Hij zocht naar het nummer van de dierenbescherming, maar besefte dat het nog miljoenen jaren zou duren voordat eekhoorns de geheugencapaciteit ontwikkeld hadden om een reeks van tien cijfers te kunnen onthouden. Laat staan hoe lang het zou duren voordat ze een telefoon hadden en wisten hoe er mee om te gaan.
Hij liet het voor wat het was.

Op de open vlakte in het bos waren de werkzaamheden al vergevorderd. Het was klaar. De voorman keek vanonder zijn gele helm rond over de voormalige werkplaats. Hij had geen flauw idee wat hij hier gebouwd had of waarvoor het diende, maar hij was er tevreden over. Vooral de enorme koeltoren vond hij erg mooi.
Braaf hadden ze de bouwtekeningen van het ministerie opgevolgd en verder geen vragen gesteld. Ze hadden niet hun mond voorbij willen praten en daarmee de beloofde pallet bier mislopen.
Zijn werk was gedaan.

Stilte vulde de metalen ruimte in de lanceerbasis. De wetenschappers keken naar het scherm en de teamleiders naar hun plastic koppen koffie. De stilte werd onderbroken door een luidspreker die iets onverstaanbaars riep.
Ongeveer een seconde later gutste het zweet uit alle poriën en was het aftellen begonnen. Om het zelfvertrouwen van de bemanning op te peppen begon met af te tellen vanaf het getal dertien. Zelfs de oeroude, mystieke krachten van het bijgeloof zouden de exploratie van de ruimte voor de mensheid niet kunnen stoppen. Zo goed was het materiaal.
De maan zou als eerste aan de beurt zijn en de lanceringbasis van de toekomst worden. Van daaruit zou men al snel Mars te pakken hebben en het zonnestelsel zou weldra onder de heerschappij van de mens vallen. De ultieme uitdaging was de volledige kolonisatie van de zon zelf.
Niets kon de mens nog stoppen.

Toen de aftelcomputer het laatste getal wisselde voor het woord van lancering, begon de vloer te trillen. Deels natuurlijk door de enorme stuwkracht van de raket dat door de maagdenvliezen van de dampkring moest scheuren, maar ook door de spanning. Zou er iets fout gaan?
De wetenschappers waren bezorgd. Als het fout zou gaan, zou iedereen naar hen wijzen en zeggen dat zij het gedaan hadden. Zij waren immers de knappe koppen. Het idee dat de kolonisatie van het universum niet voor de mens weggelegd was zou bij niemand opkomen. Als het misging was het natuurlijk de schuld van de wetenschappers, en niet van de voltallige mensheid.
De teamleiders trilden vanwege de overdosis cafeïne. Buiten het drinken van koffie hadden zij de afgelopen drie weken weinig gedaan.
Iedereen keek toe.

Het trillen ging al snel voorbij en maakte plaats voor een zucht van opluchting. De zucht van opluchting maakte plaats voor het gieren van de neerstortende raket, wat op zijn beurt plaatsmaakte voor paniek, gegil en geren. Vervolgens was er een enorme knal die door de ijle lucht galmde. De stukken lanceerbasis spatte wild in het rond in een allesverzengend inferno.
Al snel was de open vlakte in het bos waar ooit de basis gestaan had, veranderd in een enorme krater, waarin een radioactieve vuurbal de ledematen van de uiteengerukte medewerkers nog verder verteerde dan eigenlijk nodig was.

De eekhoorn keek bedenkelijk naar de rokende krater. Laconiek gooide hij een schroevendraaier van hand naar hand. Hij lachte.
Niemand had verwacht dat eekhoorns onder invloed van straling binnen drie weken uit konden groeien tot milieubewuste, hyperintelligente saboteurs.
Weer een les geleerd.

- - -

LUH-3417

[Aurelia AutumnRain]

Ik vind hem lief!!
Maar dat wist je al.

"...waren de werkzaamheden al vergevorderd. Het was klaar."
Ik vind dit een beetje raar...

Daar heb ik al meer mensen over gehoord, maar het is bedoeld als subtiele grap. Hij komt niet vaak genoeg over en ik denk dat ik hem schrap.

LUH-3417

Ik wil hem toch even omhoog werken. Hij raakte de eerste keer nogal snel beneden en werd toen vergeten. De arme eekhoorn.

LUH-3417

hehe, ik vind hem in z'n geheel erg stoer
maar ik vind dat laatste zinnetje, 'weer een les geleerd' een beetje te droog in vergelijking met de rest, en is in mijn ogen een beetje overbodig.. het is vast grappig bedoeld, maar - en dit kan aan mn stemming van dit moment liggen - volgens mij trekt het de lezer een beetje weg uit het verhaal. zonder dat zinnetje zou het beter zijn, af'er zeg maar

[oeski]

Paranoide schreef:
hehe, ik vind hem in z'n geheel erg stoer
maar ik vind dat laatste zinnetje, 'weer een les geleerd' een beetje te droog in vergelijking met de rest, en is in mijn ogen een beetje overbodig.. het is vast grappig bedoeld, maar - en dit kan aan mn stemming van dit moment liggen - volgens mij trekt het de lezer een beetje weg uit het verhaal. zonder dat zinnetje zou het beter zijn, af'er zeg maar

Ik vind het zinnetje wel goed omdat er onder (bijna) elk stukje zo'n mededelinkje staat.
Trouwens, leuk gedaan!

Het was ook gedaan met het idee van de uniformiteit en deels als lullige opmerking om de lezer toch nog een goed gevoel te geven. Ik wil niet dat iemand na het lezen van een verhaal van mij nachten lang wakker ligt te zweten, dromend en ijlend van hyperintelligete eekhoorns.

LUH-3417 - Hamsters ala, maar eekhoorns niet.