Alleen en verlaten zit ik op de gang,
Het lijkt maar een seconde,
Maar ik zit hier al heel lang,
Ik zit hier maar te zitten,
En iets nuttigs doe ik niet,
in mijn hoofd wordt alles weggevaagd,
Door dit hoop verdriet,
Alleen en verlaten zit ik op de gang,
De minuten die verstrijken,
En ik ben een beetje bang,
O daar komt een leraar aan,
Een leraar die ik goed ken,
Zelfverzekerd loopt hij door,
Van ‘kijk eens wie ik ben’
Net op tijd, hij zag mij niet,
Want hij liep snel voorbij,
hij zag dus ook niet mijn verdriet,
dat verdriet hier diep in mij,
radeloos en leeg zit ik hier op de gang,
de vragen spoken door mijn hoofd,
dit maakt mij nogal bang,
ik kan het niet begrijpen,
wat doe ik toch niet goed,
dat ik maar geen voldoende haal,
ik weet niet wat ik moet,
een hele tijd geleden,
ging ik door een hel,
heb ik nachtenlang gebeden,
dacht uiteindelijk ‘ik haal t wel’
maar nu, op school, in die verlaten gang,
ligt op de tafel mijn rapport,
en god wat ben ik bang,
mijn ogen worden waterig, mijn handen die gaan trillen,
‘ik wil het halen’ denk ik dan,
ik kan wel schoppen, schreeuwen, gillen,
vlug ren ik naar de wc,
om daar snel te schuilen,
dat rotrapport gaat ook vlug mee,
ik begin nu hard te huilen,
stilte, alleen nog maar, een piepje in me hoofd…..........
Ik voel me zo ontzettend leeg,
Lijk eigenlijk haast verdoofd…
Afwezig open ik de deur en loop maar weer terug,
Kijk op me horloge en denk ‘ de tijd gaat vliegensvlug’
Langzaam ga ik zitten, leg mijn rapport weer neer,
mijn handen voor mijn ogen,
want de tranen komen weer….
Alleen en verlaten….zit ik nog steeds op deze gang,
Ik weet niet of ik het halen ga,
En dit maakt mij, zo ontzettend bang…..
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|