ze nemen me maar zo als ik ben,willen ze dat niet,dan hebben ze pech,het doet me niks

[Juliah]

Wat ik me de laatste tijd af ben gaan vragen…

Ik zal eerst vertellen waarom, anders lijkt het uit de lucht gegrepen. Ik hoor en lees de laatste tijd van veel mensen ‘ze nemen me maar zo als ik ben, willen ze dat niet, dan hebben ze pech, het doet me niks’ en andere dingen met die strekking. Vaak komt dit uit de monden van mensen die een niet al te lange tijd geleden erg ongelukkig waren en enorm met zichzelf (en met anderen) in de knoop lagen. Toen deed het ze wel degelijk wat wat anderen van ze dachten, ze voelden zich er doodongelukkig onder.

Ik geloof best dat er echt mensen zijn die zo (‘ze nemen me maar zo als ik ben, willen ze dat niet, dan hebben ze pech, het doet me niks’) denken, maar ik denk ook dat er een hoop mensen zijn die het zichzelf voorhouden. Vooral omdat ik het de laatste tijd wel errug vaak heb gehoord, en dan met name van mensen waar ik het niet echt van geloof (no offence ).

Wat ik me nu dus afvraag: is de houding ‘ze nemen me maar zo als ik ben, willen ze dat niet, dan hebben ze pech, het doet me niks’ niet vaak een soort van bescherming om maar niet ongelukkig hoeven te zijn? (Niet zeggen dat het niet altijd zo is, want dat snap ik zelf ook wel.)

[Gothic]

can not agree more...

Mensen zoeken de fout liever bij een ander dan bij zichzelf. In plaats van dat ze zich afvragen hoe het nou komt dat anderen ze niet accepteren, vinden ze het oneerlijk.

Dus ja, in 99% van de gevallen is het zelfbescherming.

[Black Bird]

Ben het met ******** eens. Het is (hoeveel % weet ik niet) zelfbescherming, en ook..dat je jezelf iets voorhoudt wat in de werkelijkheid niet zo is. "Het kan me allemaal niks schelen", terwijl het je juist zóveel kan schelen.

******** schreef:
Mensen zoeken de fout liever bij een ander dan bij zichzelf. In plaats van dat ze zich afvragen hoe het nou komt dat anderen ze niet accepteren, vinden ze het oneerlijk.

Dus ja, in 99% van de gevallen is het zelfbescherming.

Jij suggereert dus dat de fout bij jezelf ligt? Ik denk dat jij het voor zeker 90 procent verkeerd ziet.

Iemand met hangende schouders, een ongelukkige blik en een verkeerde uitstraling is al gauw het pispaaltje. Natuurlijk, daar heb je gelijk in. Maar die situatie, dat zelfbeeld, dat is ergens door gekomen. dat komt niet zomaar van de ene op de andere nacht. Niet ineens PATS BOEM en daar lig je ongelukkig te wezen.
Vaak genoeg is het dat bijvoorbeeld je kop iemand niet aanstaat, of dat het allemaal al op vroege leeftijd begint. En langzaam sluipt dat erin, je voelt dat mensen je niet mogen en zo ontstaat dat zelfbeeld. En door dat zelfbeeld heb je een klote uitstraling, waardoor het langzaam een cirkeltje, een spiraal, vormt waar je niet uitkomt.
Er komt een moment waarop je, na door vele dallen te zijn gegaan, erachter komt dat je zo niet door wilt gaan. Het is de omschakeling. Je probeert om jezelf te accepteren en je probeert om degene die jou niet accepteren te laten voor wat ze zijn. Door er boven te staan. Door het gedrag wat zij hebben niet te kopieren en dus 'beter' te zijn. Op dat moment moet je iets hebben om je af te sluiten voor het commentaar wat je vaak raakte en dus een manier vinden om de cirkel te doorbreken. Het wordt vaak een houding van "laat ze maar kletsen. Ik sta erboven!" Bij mij helpt die houding, gedeeltelijk. Het helpt om te relativeren en om te denken: "Zij zijn het niet waard dat ik waarde hecht aan hun oordeel. Ze kennen me niet, ik laat ze niet toe in mijn wereld. ' Natuurlijk doet het nog wel pijn, maar het behoed me voor de ergste pijn, de visuele cirkel.

Wat jij suggeert is dat het feit dat je een rotkop hebt, dus aan jezelf ligt, en dat je dus zelf maar moet veranderen om door anderen gewaardeerd te worden. Nou het spijt me, maar dat vind ik werkelijk absurd.

[Proud]

Owow, voel me aangesproken.

Ik denk dat je in zekere zin wel gelijk hebt. Het klopt wel... ik zeg dat mensen me moeten nemen zoals ik ben en anders hebben ze pech, maar eigenlijk wíl ik me zo voelen. En dat is niet altijd zo.
Ik ben nog steeds heel onzeker, maar het is wel zo dat dingen me minder raken dan voorheen, hoewel ze me nog wel raken. Dus misschien dat ik dat er mee bedoel, ik weet het zelf eigenlijk niet.

Myself! schreef:
Jij suggereert dus dat de fout bij jezelf ligt?

Ja. Bijvoorbeeld omdat je anders bent. Ik zeg niet dat het jouw schuld is, je kan er waarschijnlijk niets voor, maar het anders zijn op zich zorgt er wel voor dat je misschien getreiterd, genegeerd, of wat dan ook wordt.

Het wordt vaak een houding van "laat ze maar kletsen. Ik sta erboven!" Bij mij helpt die houding, gedeeltelijk.

En zij werkt gedeeltelijk, omdat je ergens stiekem toch die acceptatie zoekt. "Waarom zijn mensen zo gemeen?", vraag je je waarschijnlijk af (of iets in die richting).

Die houding is dus uit zelfbescherming. Je wil jezelf boven water houden, omdat je harde feiten liever niet onder ogen ziet.

Het helpt om te relativeren en om te denken: "Zij zijn het niet waard dat ik waarde hecht aan hun oordeel. Ze kennen me niet, ik laat ze niet toe in mijn wereld. ' Natuurlijk doet het nog wel pijn, maar het behoed me voor de ergste pijn, de visuele cirkel.

'zij' zijn wel de gemiddelde mens vaak. Soms zijn 'zij' haast iedereen. Wat doe je dan? Niemand meer toelaten in jouw wereld?

Overigens is het 'vicieuze' cirkel. Ik onthou het door aan het Engelse vicious te denken

Wat jij suggeert is dat het feit dat je een rotkop hebt, dus aan jezelf ligt, en dat je dus zelf maar moet veranderen om door anderen gewaardeerd te worden. Nou het spijt me, maar dat vind ik werkelijk absurd.

Nee.

Ik zeg dat je liever niet onder ogen ziet dat het door jouw 'rotkop' komt (al vermoed ik dat het aan heel andere dingen ligt, uiterlijk alléén leidt niet tot zoveel problemen), maar je liever 'boven de rest' stelt die oh zo oppervlakkig is.

En voordat je denkt dat ik niet weet hoe het voelt ofzo: ik ben jarenlang gepest, was onder andere het pispaaltje van de klas, etc .. ik heb het meeste al moeten verduren.

Ik zie echter in dat ik gepest werd, omdat ik anders ben. Anders in die zin dat ik te gevoelig en afwezig was en ben (= makkelijke prooi). Ook mijn Duitse nationaliteit was niet bevorderlijk. Tevens werd ik mijn jeugd soms iets te hard gestrafd door een vader die net door z'n midlife-crisis ging (op zich niet zó erg, maar ik was er te gevoelig voor).

Mijn probleem is nog steeds dat ik te gevoelig ben. Vroeger uitte zich dat tot andermans vermaak in huilbuien. Nu slaat het om naar woede en wantrouwen.

Als mensen mij vreemd vinden, komt dit meestal door mijn wantrouwende en onzekere gedrag. Het is een beetje onzinnig om dan te zeggen van "ik sta boven degenen die mijn gedrag vreemd vinden" .. want dan eindig je alleen (ik zat niet voor niets 4 jaar weggekropen achter mijn computers)..

Ik moet dus aan mijn gedrag werken. Dus ja, ik moet veranderen. En nee, het is niet mijn schuld.

Zelfde bij jou. Ik zeg niet dat het jouw schuld is, maar tóch moet je eraan werken.

[tacidvs]

En vooral denken dat je jezelf beheerst, dat je weet wat je doet En al die percentages???

[Heleentjuh]

Juliah schreef:
Wat ik me de laatste tijd af ben gaan vragen…

Ik zal eerst vertellen waarom, anders lijkt het uit de lucht gegrepen. Ik hoor en lees de laatste tijd van veel mensen ‘ze nemen me maar zo als ik ben, willen ze dat niet, dan hebben ze pech, het doet me niks’ en andere dingen met die strekking. Vaak komt dit uit de monden van mensen die een niet al te lange tijd geleden erg ongelukkig waren en enorm met zichzelf (en met anderen) in de knoop lagen. Toen deed het ze wel degelijk wat wat anderen van ze dachten, ze voelden zich er doodongelukkig onder.

Ik geloof best dat er echt mensen zijn die zo (‘ze nemen me maar zo als ik ben, willen ze dat niet, dan hebben ze pech, het doet me niks’) denken, maar ik denk ook dat er een hoop mensen zijn die het zichzelf voorhouden. Vooral omdat ik het de laatste tijd wel errug vaak heb gehoord, en dan met name van mensen waar ik het niet echt van geloof (no offence ).

Wat ik me nu dus afvraag: is de houding ‘ze nemen me maar zo als ik ben, willen ze dat niet, dan hebben ze pech, het doet me niks’ niet vaak een soort van bescherming om maar niet ongelukkig hoeven te zijn? (Niet zeggen dat het niet altijd zo is, want dat snap ik zelf ook wel.)

Hmmm aan de ene kant wel en aan de andere kant niet...

Ik rook....Als m'n vriend bv zou zeggen: je stopt met roken of ik maak het uit....ja dan zou ik zeggen: je neemt me maar zoals ik ben...

Maar als het bv om mijn gedrag gaat...tja...dan is het toch even iets anders....daar zou je wel iets aan kunnen doen...

[Gothic]

Heleentjuh schreef:
Hmmm aan de ene kant wel en aan de andere kant niet...

Ik rook....Als m'n vriend bv zou zeggen: je stopt met roken of ik maak het uit....ja dan zou ik zeggen: je neemt me maar zoals ik ben...

Maar als hij het dan uit zou maken, dan baal je er nog van, dan doet het je echt wel iets. Je zal het dan mischien wel goedpraten door te zeggen: Als hij me voor zoiets dumpt verdient hij me niet, oid, maar toch, wat Juliah zei is dat het die mensen toch wat doet...

[mathfreak]

******** schreef:
je kan er waarschijnlijk niets voor

Een schitterend germanisme voor "je kan er waarschijnlijk niets aan doen"'
*Dit is niet persoonlijk bedoeld. Het viel me gewoon op, dat is alles*

Heleentjuh

schreef:
Ik rook....Als m'n vriend bv zou zeggen: je stopt met roken of ik maak het uit....ja dan zou ik zeggen: je neemt me maar zoals ik ben...

Ik zou juist iets als roken wel iets vinden wat ik aan zou passen. Als mijn vriend het heel erg vervelend vind dat ik rook, omdat hij het bijv. vies vindt bij het zoenen of het vindt stinken of iets dergelijks, zou ik bereid zijn zoiets aan te passen.

Bij dingen in mn karakter zou ik juist hebben: 'je neemt me maar zoals ik ben'.


Verder is het toch idd zo dat je zelf ook vaak ja, bijdrage doet aan het prooi zijn. Ik ben zelf ook gepest, en ik besef me nu achteraf dat dat kwam doordat ik niet voor mezelf op durfde te komen, té aardig/behulpzaam was, té naïef was etc. Ik heb ook nooit zoiets gehad van scheit aan hun ofzo, met die houding kwam ik er niet. Die periode heeft me wel veel geleerd over mezelf en er aan doen bijdragen dat ik die dingen heb aangepast.

Ik begrijp ook waarom in de derde klas mn 'vriendinnen' me aan de kant zetten. Ik was een meelopertje, had geen eigen mening, liep alleen maar achter hun kont aan, kwam nooit met initiatief. Oftewel, ik was super irritant... Ik heb daarna ontdekt, bij andere mensen, dat mezelf zijn veel beter werkte. Opkomen voor mn eigen mening, mn impulsen volgen. En heej, men vond me ineens wel aardig..

Met jezelf boven mensen stellen kom je denk ik niet echt ergens.. Misschien functioneert het als tijdelijke bescherming. Ik denk inderdaad dat het meer nut heeft proberen te achterhalen waarom juist jíj het pispaaltje bent en niet iemand anders.. En dan gaan onderzoeken wat je daaraan kunt doen en wat je daaraan kunt veranderen..

tacidvs schreef:
En vooral denken dat je jezelf beheerst, dat je weet wat je doet

Ach, denken we dat niet allemaal graag?

Ik ben mij ervan bewust dat ik mijn eigen adviezen grotendeels niet opvolg .. best frustrerend.

mathfreak schreef:
Een schitterend germanisme voor "je kan er waarschijnlijk niets aan doen"'
*Dit is niet persoonlijk bedoeld. Het viel me gewoon op, dat is alles*

Ik ben met Duits en Nederlands opgegroeid, waarbij Duits mijn moedertaal is. Het is hondsirritant, het schijnt dat ik beide talen nogal door elkaar gooi, terwijl ik dit zelf niet bemerk

[georgie]

Die houding heb ik ook vaak. Kwam dit schooljaar bijvoorbeeld in een nieuwe klas, kende bijna niemand. En als er dan mensen zijn, die zonder ooit een woordt met mij te hebben gesproken, besluiten dat ze me niet mogen, dan kan me dat werkelijkwaar helemaal niets schelen. Ik ga me niet aanpassen om populair te worden. Ik ben wie ik ben en that's it. Natuurlijk vraag ik me weleens af waarom ze me niet mogen, zonder dat ze me kennen. Maar ik ben in geen geval bereid om me aan te passen. Ze nemen me mar zoals ik ben en anders maar niet. Het doet me ook wel wat als ze me voor vanalles en nogwat uitmaken en me simpelweg de hele dag treiteren, maar als iemand me niet mag en me verder met rust laat doet me dat niets.

'Ze nemen me maar zoals ik ben, willen ze dat niet, dan hebben ze maar pech.'

Was het maar zo simpel om jezelf dat voor te houden. Ik doe het de hele tijd, maar ik kan me er niet aan onttrekken, omdat de mens nu eenmaal een sociaal wezen is. Je kunt niet geïsoleerd leven, of je moet een maatschappijvreemde kluizenaar zijn. Natuurlijk trek je je iets aan van wat anderen van je vinden, alleen het probleem is dat je sommige dingen gewoon niet goed kunt verwerken.

[de abt van sion]

Dat leer je dan maar.

[Soulflame]

Juliah schreef:
‘ze nemen me maar zo als ik ben, willen ze dat niet, dan hebben ze pech, het doet me niks’

Ik heb niet heel het topic gelezen, maar wilde toch even reageren.

Het hangt ervan af. Als een onbekende het niet met mij eens is op een punt.. doet het me inderdaad niks. Maar als een kennis of vriend een andere mening heeft, is dat toch iets anders en zal ik sneller geneigd zijn om toch erachter te komen 'hoe en wat'. En ja, dan kan ik weleens van mening veranderen door hen.

[kissie17]

je probeert altijd wel die houding aan te nemen en in het begin werkt het maar van binnen raakt het je wel als mensen je niet nemen zoals je bent en op een zekere dag kom je jezelf een keer tegen en dan is het moeilijk om alles te veranderen

het is zowiezo heel moeilijk jezelf te veranderen maar dat kun je beter doen voordat iedereen een hekel aan je krijgt ik wordt zelf ook gepest en weet niet hoe ik dat op moet lossen ik ben best wel stil en verlegen en kan dus niet goed voor mezelf opkomen ik ga binnenkort naar een andere klas en ik hoop dat het dan beter gaat want dan kan ik opniew beginnen en me anders opstellen
wish me luck!!!!!!!!

[Tio]

Ik ben ook vanaf de basisschool t/m de 3e klas gepest. Ik heb vooral op de middalbare school geprobeerd dan maar anders te gaan doen om erbij te horen, dat hielp niet. Nu ben ik gewoon mezelf. Als andere mensen zeggen dat ik vreem doe, dan heb ik daar niet zozeer schijt aan, als wel dat ik het gewoon accepteer als een feit. Okay, jij vindt mij vreemd, ik ben het met je eens. Ik ben namelijk soms vreemd bezig. Ik vind mezelf niet beter dan mensen die mij lopen te veroordelen, ik ben gewoon anders.

Tio schreef:
Ik vind mezelf niet beter dan mensen die mij lopen te veroordelen, ik ben gewoon anders.

Wat ik ook al eens tegen ******** gezegd heb (): iedereen is anders en niemand is anders. 't zou nogal saai zijn wanneer iedereen hetzelfde was, gelukkig is dat dus niet het geval. Jij bent jij en anders dan iedereen, net als dat wie dan ook anders is dan iedereen.

[JJzD]

Leonoor schreef:
Wat ik ook al eens tegen ******** gezegd heb (): iedereen is anders en niemand is anders. 't zou nogal saai zijn wanneer iedereen hetzelfde was, gelukkig is dat dus niet het geval. Jij bent jij en anders dan iedereen, net als dat wie dan ook anders is dan iedereen.

wheheheehe

dan is iedere website (als ie niet letetrlijk gekopieerd is incl source) ook anders

toch krijg je voor de een meer betaald dan voor de ander en krijgt de een meer links dan de ander
schijnbaar is er toch een modale groep en een groep die daarbovenuit steekt

binnen die groep zijn ze allemaal anders maar toch zijn de sites uit de bovenuitstekende groep toch pas echt "anders"

JJzD schreef:
wheheheehe

dan is iedere website (als ie niet letetrlijk gekopieerd is incl source) ook anders

toch krijg je voor de een meer betaald dan voor de ander en krijgt de een meer links dan de ander
schijnbaar is er toch een modale groep en een groep die daarbovenuit steekt

binnen die groep zijn ze allemaal anders maar toch zijn de sites uit de bovenuitstekende groep toch pas echt "anders"

Websites zijn geen mensen.

(Ook een compleet gekopieerde website is altijd net iets anders: de url. )

Leonoor schreef:
Wat ik ook al eens tegen ******** gezegd heb ()

History repeats itself

Nu nog een opmerking over het gebruik van de Engelse taal en het is compleet :-P