niet meer depressief... of tog wel?

[Andora]

mja, ik zit al een paar dagen te twijfelen of ik dit wel zal typen... maar gister tog besloten ut wel te doen...
Mja, ut zit zow, ik heb een paar jaar in een depressie gezeten, van negatieve gedachtes, tot snijden en zelfmoordgedachten/pogingen. Maar langzaam maar zeker ging 't begin dit jaar steeds beter. *ik kreeg een vriend, begon positiever te kijken, vocht meer enz.* Zo goed zelfs, dat ik de hele vakantie zonder psy heb gezeten en na de vakantie 1 gesprek heb gehad en daarna gewoon totaal gekapt ben met gesprekken. Ik bedoel, ik sneed niej meer, ik voelde me ok, en zag de toekomst positief in, dus waarvoor zouw ik een psy nodig hebben.
Maar nu vraag ik me soms af of 't wel zo slim was al te stoppen met de psy. T gaat opzich wel goed, maar heb nog wel soms neigingen tot snijden, *wat ik niej doen, maar tog* ik denk nogsteeds negatief over mezelf, en ut schooljaar is me tog blijkbaar zwaarder gevallen dan ik had gedacht.
Ik ben meestal wel vrolijk enzow *gelukkig* maar die dipjes lijken zich steeds sneller op te volgen *voor mijn gevoel* ik ben zow bang weer helemaal terug bij af te komen
Maar aan de andere kant, zo snel zal ik toch niej terugvallen? ik bedoel, ik ben al uit die depressie gekomen, dan zal ik tog wel sterker zijn? en ieder mens heeft tog dipjes? Waarom ben ik dan zow bang?

dis gloof ik een beetje een vaag verhaaltje, maar ik moest het even kwijt...

Blackdolfin

[*Butterfly*]

Jeetje, jou verhaal zou het mijne kunnen zijn zeg. Vul op de plekken waar jij 'snijden' heb staan het woord hypochondrie in en je hebt echt helemaal mijn verhaal.

Al een tijdje gaat het goed met mij, op t gebied van depressiviteit, naar een psych gegaan voor mijn hypochondrie. Dacht dat t allemaal wel over was, en afspraken afgebelt. Ondertussen zit ik alweer weken thuis met continu paniekaanvallen. "Ik ga dood" "Ik krijg een hartaanval"....*zucht*

Weetje, nu terug gaan is meteen een stap terug zetten. Moet weer toegeven aan het feit dat ik de hypochondrie nog lang niet kwijt ben. Ik wil zo graag daar vanaf weet je.....

Lijkt idd of dipjes steeds sneller achter elkaar komen. Kijk, zo nu en dan miniscule terugval is logisch. Na 8 jaar depressief zijn mag ik me best zo nu en dan kut voelen. Maar niet teveel achter elkaar, en de combi met hypochondrie valt ook niet zo goed.

Meid, positieve gedachten. Je weet waar je voor vecht, je weet waar je vandaan komt. Been there, done that, en één keer was genoeg. (nouja, keer of 4 terugvallen niet meegerekend (eigenlijk was dat niet zo leuk, maargoed))

Probeer de leuke dingen te zien. Veel dingen doen, bezig blijven. Niet gaan snijden, dat helpt niks. Als t echt nie gaat terug gaan naar je psych. Dan maar klein stapje terug, maar in het grote geheel een stap vooruit.

Tis logisch dat je bang bent. Damn, kwil nooit meer terug naar hoe t was!!! Maar ga niet als een angstig musje in de hoek zitten, maar pak alles wat je hebt op en vecht tegen alle negatieve dingen!!! (beat the shit out of him )

greetz

(ook btje vaag verhaal, maar snel getypt.....kben best normaal in t dagelijks leven hoor )

[revolucia]

En ja...dit is ook mijn verhaal... Ik ben nu ook ongeveer een jaar af van mn psych, (blijer than ever) maar toch... Soms vraag ik me af of ik hier wel hoor, zeg maar. Weet niet of dat vaag klinkt, maar iedereen lijkt zo maakelijk langs alle dingen te gaan waar ik me nie overheen kan zetten weet je. En dan komen die ged8en wel weer heel snel terug "was ik er maar niet meer..."

Ik moet helaas bekennen dat ik hier ook geen oplossing voor heb, behalve te zeggen dat je absoluut moet proberen de momenten waarop je het niet hebt te koesteren en dan alle dingen te doen die je wilt ( hoe cliche het ook mag klinken) en als je het wel hebt...let op jezelf. Je weet zelf waarschijnlijk heel goed wanneer je je eigen grens over gaat, en probeer niet zover in zelfmedelijden te zitten dat je die grens over WILT gaan (dat deed ik namelijk te vaak)

Veel succes!!

Heeey liefje,

Nou weet je meis.. Die fase ben ik ook doorgegaan, dat was de tijd dat ik op zwaarweer zat. Ik zat niet meer zo extreem in de put, ik was niet meer zo extreem down enz enz. Maar toch voelde ik me over het algemeen nog best kut. Nu is dat beter aan het gaan, ga ik me steeds beter voelen enz enz

Ik denk dat het een fase is die erbij hoort. Je gaat natuurlijk niet van extreem down naar helemaal gelukkig. daar zit nogal wat tussen, en daar ben je nu. Tuurlijk zul je nog terugvallen hebben enz. Maar je weet nu ook weer hoe het is je goed te voelen, en dat moet je onthouden. Want hoe kut het ook gaat, dat goede gevoel komt altijd weer terug. Net als dat het leven nooit perfect is, maar altijd obstakels heeft. Die je steeds beter zal kunnen overwinnen omdat je bij elke overwinning leert..

[Andora]

thanks voor de reacties. maybe zit er wel wat in Kim. Natuurlijk onthou ik wel dat ik me owk goed kan voelen hoor, doe ik meestal dussuh. Maar tog baal ik er soms van

*korte reactie, maar ben moe *

*knuf*
syl