Op een midzomeravond lang geleden
reed een ruiter langzaam door de weiden
Naar de rustige blauwe zee in het Zuiden
Uit de heggen steeg de geur
van kamperfoeli en wilde rozen op
Onder de hoeven van zijn paard schemerden
witte madeliefjes in het halfduister
Voor hem lag een woud van eiken en essen
In de verte zag hij de vage omtrekken
van warme heuvels in het Westen
en ruisende golven vol met sop
De maan kwam op als een halve sikkel
En in het donker waren slechts het zuchten
van de wind in het gras en het gekraak
van zijn zadel hoorbaar tussen de bomen
Er bloeiden anemonen in zijn kop
Hij legde zijn kop te rusten op de zilveren
manen van zijn trouwe ros
Vond de lichte strengelingen in de haren
Woelde met zijn handen door het zachte gordijn
En wenste dat het eeuwig nacht kon zijn
Hee, dit is een Romantisch gedicht! Jaa, ik heb net CKV geleerd
Hij is mooi (niet echt origineel, maar dat komt omdat ik de hele dag al zulke gedichten lees) en anders dan ik van je gewend ben.