verdomde onzekerheid...

Ik heb zo'n erge last van onzekerheid dat het me gewoon echt bad begint te irriteren...
Ik praat heeeeeel zacht, behalve als ik me bij bepaalde personen goed voel, ik moet vaak alles herhalen omdat men me niet verstaat ... wat me dus al onzeker maakt...
Als ik in een winkel sta heb ik het gevoel dat iedereen me vaag aan staat te kijken, dus krijg ik het warm vraag me af wat er mis is met mij, bij het afrekenen van de boodschap word ik zenuwachtig en weet ik het effe niet meer...
Op mijn eigen werk komt de onzerheid ook vaak voor, gewoon bang dat een klant je af gaat katten, of een collega...
Onzekerheid van hoe je overkomt bij mensen, of ze je dom vinden of achterlijk, meestal word ik namelijk uitgemaakt voor: vreemd meisje...op school was dat al zo, nu op mijn werk ook, ik probeer me zo veel mogelijk aan te passen, maar blijkbaar wil dat niet baten...
Daarom houd ik meestal wijselijk mijn mond, zit stil, met gevolg dat mensen je over het hoofd zien, of dat je niet 'collegeaal' genoeg bent...

Hebben jullie ook zo'n last van onzekerheid?!...

[Miracle]

pienie schreef:
Hebben jullie ook zo'n last van onzekerheid?!...

Ja

[krijgdepleuris]

nee niet echt, soms wil ik wel graag een goede indruk maken op iemand oid, maar in winkels bijv. heb ik daar weinig last van. Ik heb het wel een tijd gehad, dat kwam vooral omdat ik door mensen in mijn klas veel werd afgesnauwd, maar ik heb op een gegeven moment besloten gewoon schijt te hebben aan wat anderen van mij vinden, helemaal mensen die ik niet ken. Toen ging het al snel een stuk beter.

[dystopia]

Wat probeer je er tegen te doen? Het viel mij laatst op dat je persee je zonnenbril op wilde houden. Ik weet waarom mensen dat vaak doen. Zelfde geldt voor petjes en mutsen ed.

Oeh, daar kreeg ik ook ontzettend last van toen ik begon met werken. Nieuwe omgeving, vreemde mensen om me heen, ik moest ineens van alles zelf regelen enzovoorts.

Ik denk echter dat je na verloop van tijd overal aan kan wennen. Het voornaamste is denk ik ook het opkroppen van angsten. Het klinkt stom, maar de beste manier om van je angsten af te komen is door erover te praten.

******** schreef:
Oeh, daar kreeg ik ook ontzettend last van toen ik begon met werken. Nieuwe omgeving, vreemde mensen om me heen, ik moest ineens van alles zelf regelen enzovoorts.

Ik denk echter dat je na verloop van tijd overal aan kan wennen. Het voornaamste is denk ik ook het opkroppen van angsten. Het klinkt stom, maar de beste manier om van je angsten af te komen is door erover te praten.

Ja idd, ik ben met school gestopt aangezien ik nu mijn diploma heb en ging een jaar werken...
Nu heb ik ongeveer 3 a 4 maanden dit werk, eigenlijk is het niet anders dan al mijn baantjes hiervoor behalve de omgeving idd...
Maar ik heb al wel langer last van onzekerheden, waarschijnlijk versterkt dit het mischien...

[kleine wicca]

Hoe minder je er mee bezig bent hoe beter het zal gaan en dat is zoo verdomd moeilijk..................zo ontzettend hard.

maar waar......................das et enige iedreen is natuurlijk wel eens onzeker maar ook iedreen is een mooi mens op zich (hoe vaak heppik dat al niet gezegd hier?) en dat moet je leren inzien

veel succes drmeej

[MarilynManson]

ik ben ook altijd heel onzeker.....
op een gegeven moment had ik gewoon geen zin meer om te proberen me aan te passen en heb ik het gewoon niet meer gedaan maar die onzekerheid is nog nooit weggegaan enzo

dat wat je vertelde van die winkel herken ik ook heel erg....ik heb ook altijd het gevoel dat ik aan wordt gekeken enzo

het enige wat ik je aan kan raden is om ondanks dat gevoel je niet te gaan afzonderen enzo want dan zal het alleen maar erger worden en het gevoel helemaal niet meer weggaan

MarilynManson schreef:
ik ben ook altijd heel onzeker.....
op een gegeven moment had ik gewoon geen zin meer om te proberen me aan te passen en heb ik het gewoon niet meer gedaan maar die onzekerheid is nog nooit weggegaan enzo

dat wat je vertelde van die winkel herken ik ook heel erg....ik heb ook altijd het gevoel dat ik aan wordt gekeken enzo

het enige wat ik je aan kan raden is om ondanks dat gevoel je niet te gaan afzonderen enzo want dan zal het alleen maar erger worden en het gevoel helemaal niet meer weggaan

Daar ben ik intussen ook achtergekomen ja...

iig heel erg bedankt voor je reactie...

[Daffie]

******** schreef:
Oeh, daar kreeg ik ook ontzettend last van toen ik begon met werken. Nieuwe omgeving, vreemde mensen om me heen, ik moest ineens van alles zelf regelen enzovoorts.

Ik denk echter dat je na verloop van tijd overal aan kan wennen. Het voornaamste is denk ik ook het opkroppen van angsten. Het klinkt stom, maar de beste manier om van je angsten af te komen is door erover te praten.

ja dat had ik dus ook voor het eerst echt heel duidelijk met werken en dat was dan maar een vakantie baantje. ik werd opeens strontverlegen. ik had het daar hartstikke naar mn zin, maar als ik thuis kwam begon ik alles te overdenken, wat zij van me vonden . wat ze precies gezegd hebben etc...en ik ben dan zo iemand die maar door blijft piekeren en dr gedachten niet kan stoppen. heel irri. Maar als ik onzeker ben over iets ga ik er meestal juist mee door, om t te overwinnen, zeg maar..