[Verhaaltje] Verjaardag vandaag.

[punkyfish]

Ik word wakker, brak. Jarig vandaag. Verjaardag vandaag. Bezoek, geld. Taart.

Zou mijn vader weten dat ik jarig ben? Altijd maar die vragen; ‘Zou mijn vader weten dat …?’. Meestal is het antwoord ‘Nee’. Nee, hij weet het niet. Niet dat ik mezelf al naar vijf vee-wee-oo heb gewerkt, al zestien maanden een vriend heb, een Brittany Murphy-obsessie heb. Alleen dat ik hem haat.

Maar dat maakt niet uit. Vandaag ben ik jarig. Vandaag ben ik het middelpunt. Vandaag blijft mijn vriend slapen en dus wordt vandaag geweldig.

“I want to love you, feel you, wrap myself around you!”

Ik dans. Ik beweeg op de muziek. De muziek laat me bewegen en voert me mee naar hogere sferen. Ik val op de grond. (Note to myself: Niet meer proberen te vliegen.)

Wat doe ik raar, ik dans nooit. Doe je dit soort dingen als je zestien bent? Hoort dat? Ben ik nou ouder, wijzer, geweldiger? Ik voel me niet anders dan gisteren. Brakker, ja, maar dat zal niet veel te maken hebben met mijn verjaardag, denk ik.

Vanaf vandaag mag ik alcohol kopen.
Vanaf vandaag mag ik sigaretten kopen.
Vanaf vandaag mag ik brommer rijden.

Beetje jammer; ik vind alcohol stom, haat sigaretten en heb een hekel aan brommers en scooters.

Maar vanaf vandaag mag ik ook legaal uit.
En vanaf vandaag mag ik ook films voor zestien-jaar-en-ouder kijken.

Toch nog wel een beetje fijn.

Zou ik vanaf vandaag meer respect krijgen? Meer vrijheid, maar ook meer verantwoordelijkheid? Zou mijn moeder vinden dat ik nu oud genoeg ben om in het donker te fietsen? Zou mijn vader er achter komen dat ik geen elf meer ben? Zou mijn vader weten dat…

Nee.

Ik ga aan de taart. Mijn vader krijgt niets, want alleen genodigden krijgen taart.

[prulleke]

Heel erg leuk, geschreven zoals je het dacht waarschijnlijk meteen. Ik vind je einde ene beetje jammer. Je vertelt heel geintereseerd en vragend over het jaartje ouder worden en valt weer terug op je vader wat het verhaal een geheel ander uitgangspunt geeft dan je verjaardag....moeilijk uit te leggen.

Maar het leest makkelijk weg, en dat is altijd goed!

Hij's weer leuk Mirl
(en filosofisch! *wijst naar brief*)

Ik vind 'm wel een beetje droevig geschreven. Maar dat was de bedoeling ook, dus dat kun je eigenlijk opvatten als compliment.

[stroopwafel]

prulleke schreef:
Heel erg leuk, geschreven zoals je het dacht waarschijnlijk meteen. Ik vind je einde ene beetje jammer. Je vertelt heel geintereseerd en vragend over het jaartje ouder worden en valt weer terug op je vader wat het verhaal een geheel ander uitgangspunt geeft dan je verjaardag....moeilijk uit te leggen.

Maar het leest makkelijk weg, en dat is altijd goed!

zij zegt het eigenlijk

dat einde vink ook jammer..

[drama]

{eztah]
Mooi verhaaltje, I like you're style
Verder is het droevig, maar toch ook weer positief en opbouwend.
Het einde vind ik ook niet echt een einde, zou ik nog maar even naar kijken.
Ik vind dit het mooiste als de eindzin

Ik ga aan de taart


En verder niets, gewoon uit.

[punkyfish]

Ik vind het einde ook niet goed gelukt, ik ben helemaal niet goed in einde's... Als ik een verhaaltje schrijf, schrijf ik gewoon wat er in me opkomt en mooie einde's komen schijnbaar niet zomaar in me op .

Ik zal er nog eventjes naar kijken...

[Vlooienband]

Hoi,

Het begin is wat stroef, het lijkten gewoon murmelingen die elke jarige heeft op de dag van zijn/haar verjaardag. Niet al te origineel, maar wij lezen verder.

Je gaat de voordelen van het zestienjarig zijn opsommen. Dat kan, maar het lijkt er dan op dat je naar een climax toewerkt. De lezer leest gespannen door...
En nee, er is geen climax. Helaas, het ontbreekt totaal. Wat is zegt is allemaal waar, het klopt, het is realistisch, maar het mist een climax.

De laatste alinea was wel leuk.

Spelling e.d.

"Note to myself:" Zeg nou zelf, klinkt mijn favoriete woord voor dit soort notities, "mentale notitie" niet leuker?
Sorry, dit wil ik iedereen aanleren. Het gaat me alleen niet al te goed af, daar niet veel mensen het gebruiken.

"Ik dans. Ik beweeg op de muziek. De muziek laat me bewegen en voert me mee naar hogere sferen. Ik val op de grond. (Note to myself: Niet meer proberen te vliegen.)"
Dit leest niet prettig, je gebruikt drie keer achter elkaar, een hele alinea lang, dezelfde zinsopbouw. Namelijk Onderwerp-Persoonsvorm-Ander zinsdeel .
Dat leest niet fijn, het is storend. Probeer het eens opnieuw te schrijven, dan met een andere zinsopbouw.