[verhaal]

[Bisz]

Dit verhaal heb ik samen met Friek geschreven in een tussenuur. Ieder om de beurt een regel.

Het was geen mooie dag, het regende en het was koud. Met zijn hand hield David zijn muts vast, zodat die niet zo afwaaien. Hij was op weg naar de stad, hij had met iemand afgesproken. Met wie wist hij niet, zijn vrienden hadden een of ander meisje voor hem geregeld. Het was net een week uit met zijn vriendin en ze vonden dat hij maar weer een nieuwe moest hebben. Hij was inmiddels al vijf minuten te laat, geen goede eerste indruk. Helemaal om dat het zulk rotweer was, stond ze daar in de regen te wachten. En toen zag hij hem, zijn droomman. Ze hadden afgesproken dat zij een rode jas aan zou hebben, het enige wat hij zag waseen jongen met een rode jas, maar op dit moment vond hij dat helemaal niet erg. Hij had er eigenlijk nog nooit bij stil gestaan, dat hij ook op jongens kon vallen. Maar nu hij het zo bekeek, leek het hem nog niet eens zo’n raar idee. Hij liep naar de jongen toe, het leek of die ook op hem stond te wachten. Hij vroeg:
Ben jij Marijn?
Hij zag dat de jongen zijn verbazing niet begreep.
Ja,
zei de jongen alsof het heel vanzelfsprekend was dat hij een date had met een jongen.
Ik…,
begon David, maar Marijn maakte zijn zin af:
je had geen jongen verwacht.
Jawel…,
stamelde hij, maar toen zeg hij in dat hij beter eerlijk kon zijn,
Nee inderdaad niet.
O….,
Marijn was even stil,
als je niets meer met me wil drinken, begrijp ik dat.
Jawel, jawel, ik had er gewoon nooit bij stil gestaan dat je een jongen kon zijn, maar het lijkt me leuk om je te
leren kennen.
Marijn lachte
Oké, ik weet nog een leuk cafeetje hier in de buurt.
Mooi, dan gaan we daar wel naartoe.
En toen pas drong het tot David door wat hij bedoelde;
Je bedoelt een homobar?

Tien minuten later zaten ze in een zaal met drie dansende travestieten op een podium naast zich. David voelde zich niet erg op zijn gemak en Marijn had dat door.
Je bent hier zeker nooit eerder geweest, hè? Drink een paar biertjes, dan voel je je sneller op je gemak.
David wist niet of dat wel zo’n goed idee was, maar wat kon het hem eigenlijk ook schelen? Hij liep naar de bar en bestelde een biertje en een cocktail, Marijn hield van het beste van het beste (en duurste).
Groentje?
zei de barman.

David werd wakker in een vreemde kamer, hij had vast te veel gedronken, want hij kon zich niet meer helemaal herinneren wat er de vorige avond gebeurd was. Hij draaide zich om, naast hem lag Marijn in bed, naakt. Hij stapte snel uit bed, maar kon nauwelijks lopen van de pijn in zijn achterwerk.
Het was niet mijn bedoeling…,
stamelde hij,
ik ben geen homo…ik heb je nooit de hoop willen geven dat…het was een vergissing.
Stil maar, ik begrijp het helmaal.
Zei Marijn op een slaperige doch begrijpende toon
dit gebeurt wel vaker, maar als je je bedenkt, weet je me te vinden, ik vond het in ieder geval een leuke avond.
maar ik bedenk me niet!
en hij rende het huis uit, weg van zijn grootste angst die werkelijkheid was geworden.

[NecroDopey]

Begint erg leuk maar eindigt voorspelbaar, desalniettemin (hmm hoe schrijf je dat..) erg leuk Vraag me af hoe snel jullie doorhadden waar het verhaal zou eindigen en in hoeverre het verhaal een eigen leven is gaan leiden

Gezeik over spelling en taalgebruik laat ik wel aan Luh + Scimmia over

[hacho]

Leuk verhaaltje, alleen door de "omstebeurt een zin-techniek" (of zoiets ) leest het niet echt makkelijk. Als je het herschrijft is dat probleem in ieder geval verdwenen.

deze is leuk:

Tien minuten later zaten ze in een zaal met drie dansende travestieten op een podium naast zich

op het laatst volgen de gebeurtenissen zich te snel op. Hij heeft zijn eerste drankje nog niet besteld of hij wordt de volgende dag alweer wakker met een zere reet, jammer.

ontknoping(slotzin): prima

Nog voordat ik aan deze tekst begin, wil ik zeggen dat ik geen voorstander, nee zelfs een aanvechter ben van literaire projecten (of schrijfels in een tussenuur, er is geen verschil) van meerdere mensen.

De auteur heeft in zijn eentje al vaak moeite zat om er een consistent geheel van te maken dat ergens op slaat. Laat staan als je me twee verschillende mensen wat aan gaat rommelen. Dat vraagt er om om te ontaarden in een warrige chaos waarin de één de andere naar de loef steekt.

Goed. Dan nu, zonder verdere vooroordelen, over naar de tekst.

Eerst wat algemene opmerkingen. Ga nu snel in een in een hoek zitten met deze tekst en een potlood. Staar vervolgens je ogen blind op de interpunctie. Je gebruikt vaak komma's waar punten moeten staan, je lapt de regels van de directe rede aan je gelakte laars met hakjes en maakt er in de dialogen sowieso een rommel van. Schaam je, schaam je en schaam je nogmaals. Jullie allebei, trouwens.

Vervolgens moet ik zeggen dat de overgang van de derde naar de vierde alinea fantastisch is. Misschien abrupt, maar het is voldoende. We kunnen nu zelf invullen wat er gebeurd is. Die woorden van de barman zijn geweldig.

Het plot valt niet op door geweldige originaliteit. Iedereen kent wel de moppen die zo gaan, niemand heeft nog nooit een broodje aap verhaal als dit gehoord. Helaas maak je er geen geheim van wat er aan zat te komen en zet je ons ook niet op het verkeerde been. Dat is jammer.

Ik moet overigens afleren jullie als 'je' aan te spreken.

Goed. Het is, zeker in het begin, te merken dat jullie met z'n tweeën zijn. Jullie tasten elkaar (op een non-homo-erotische manier) af en zijn voorzichtig. Terecht, want een geslachtsziekte is zo opgelopen.
Het verhaal rammelt daar nog te erg en pas als er een lijn in komt die jullie allebei herkennen (al snel een cliché) begint het lekker te lopen. Jammer, want precies op dat moment is het niet bijster interessant meer voor de lezer.

Goed. Omdat jullie het zijn, nog wat spelfouten en andere opmerkelijke dingen waarvan ik dacht dat het een steun voor de mensheid zou zijn als ik ze aan zou halen.

"... niet zo afwaaien." - Zou.

"Helemaal om dat het zulk rotweer was, stond ze daar in de regen te wachten." - Deze zin is zo grappig. Als je hem letterlijk leest, staat er dat ze daar in de regen stond te wachten en wel helemaal omdat het zulk een rotweer was. Fantastisch. Ik denk overigens dat je bedoeld dat hij helemaal geen goede indruk maakte vanewege enz. Herschrijf dus maar.

"Hij vroeg:
Ben jij Marijn?" - Vreemd. Misschien ligt het aan mij, maar Marijn is volgens mij geen meisjesnaam. Waarom is David dan verrast als hij een jongen ziet? Aanhalingstekens zouden overigens geen overbodige luxe zijn.

LUH-3417

[Vlooienband]

Hoi,

Clichématig, maar leuk. Leuker dan de dichtbundel die ik onder het mum van "Je leert er wat van" voor school aan het analyseren ben.


Het einde is té voorspelbaar, is het niet leuker om het einde óf nog meer voorspelbaar te maken, of om het heel anders te maken?
Dus laat hem bijvoorbeeld met een ring om zijn vinger wakker worden en laat de vriend van Marijn hem vervolgens vermoorden. Ook cliché, maar minder en iets leuker.

Ik ga met LUH-3417 mee en vraag jullie de interpunctie beter te doen. Alles opnoemen is vervelender dan de gedichten analyseren.