Ze snappen niet
Nee snappen niet
Ze horen niet
Nee horen niet
Ze zien niets van de wereld
Van de levensangst in mij
Ze schreeuwen maar
Ja schreeuwen maar
Ze krijsen maar
Ja krijsen maar
Hebben geen oog voor pijn
De stem in mij
gilt luid en hard
maar ongehoord
kleurt hij steeds zwart
Een oordeel steeds
en steeds maar weer
En dan die vraag
stopt het nooit meer?
Zwarte tranen gehuld in bloed
willen huilen, maar doen niets goed
Mogen niet zijn en niet bestaan
krijgen geen hulp, moeten maar gaan
beetje wazug...
|