Advertentie | |
|
![]() |
|
![]() |
Ik denk dat ik veel dingen heb meegemaakt die erg veel invloed hebben gehad op hoe ik nu ben. Vroeger was ik stukken onzekerder, en doordat ik later begon te merken dat mensen over me heen gingen lopen, en ervanuit gingen dat ik altijd alles wel prima vond, dacht ik op een gegeven moment "ik moet zelf ook m'n mond opentrekken". En vanaf toen ben ik eigenlijk wat mondiger geworden, en zei ik het ook als dingen me niet bevielen. Dat had dus als gevolg dat ik ook meer geaccepteerd werd in groepen en door andere mensen die ik bijv. net leerde kennen.
Ook heb ik op een gegeven moment tegen mezelf gezegd dat ik afstand moest nemen van bepaalde dingen. Soms trok ik me bepaalde dingen veel te veel aan, en dat ging ten koste van mezelf. Dus als bepaalde mensen nu een mening over me hebben, of zich op een bepaalde manier gedragen tegenover mij, dan denk ik sneller van: het interesseert me niet meer... Ik heb ook goed geleerd om een maskertje op te zetten tegenover sommige mensen. Zo van vrolijk doen terwijl je je eigenlijk k*t voelt... Misschien niet zo positief, maar soms kun je niet anders. En door de jaren heen leer je natuurlijk om volwassener over dingen te praten, en realistischer te denken, en ik denk dat ik door een aantal dingen die ik heb meegemaakt wel erg snel "volwassen" ben geworden. Misschien ook wel positief, ik heb er vrede mee iig ![]()
__________________
Shake your body like the dance//
|
![]() |
||
![]() |
Citaat:
Natuurlijk vormt je verleden je, maar niet voor 100%. Ook al zou ik denk ik een stuk meer verlegen, maar misschien ook spontaan, open en vrolijk geweest zijn als ik in een normaal gezin was opgegroeid. Maarja.. de dingen gaan zoals ze gaan.. ![]() Cat
__________________
Kijk op teletekst pagina 666 voor meer opties.
|
![]() |
|
![]() |
Euhm.. Ik ben heel onzeker en gesloten, omdat ik vroeger gepest werd en ontzettende backstabbers als vriendinnen had.. maar juist omdat ik zo gepest werd waren die vriendinnen alles voor me, en die hebben me toen ook gigantisch in de steek gelaten..
Ik vertel ook niets tegen mn ouders of mensen die ik niet vertrouw. (en het duurt meestal wel een tijd voordat ik mensen echt vertrouw) Bij mn ouders kan ik bij vlagen terecht.. Maar laaaaang niet met alles. En dan meestal alleen bij mn moeder, want mn vader is al haast nooit thuis en als ie thuis is hebben we ruzie ofzo.. Mwah.. dat is t wel.. |
![]() |
|
Tja, natuurlijk is je persoonlijkheid een deel dat je vormt, maar je verleden ook. En is het niet zo dat je verleden zich naar je persoonlijkheid vormt?
Ik bedoel: ik ben erg verlegen, en daardoor werd ik gepest. En daardoor werd ik nog meer verlegen Daardoor kreeg ik faalangst Daardoor verdrong ik herinneringen Daardoor vond ik mezelf minderwaardig Daardoor kreeg ik verschillende persoonlijkheden En zo gaat dat maar voort, en is het verleden het begin van het heden. Je kan er niet omheen!
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
![]() |
|
![]() |
Vroeger was ik minder druk en stiller,nu ben ik drukker en lawaaierig
![]() 'k Denk dat het komt doordat ik me meer ben beginnen thuis voelen in mijn omgeving(vroeger was dat niet echt zo) en meer 'durfde'. Nu durf ik al eens zeggen tegen mijn leraars dat het mij niet aanstaat,...(niet dat dat zooo rebellerig is ![]() Eh,ik denk niet dat een goed antwoord is maar ik kan niet zo goede voorbeelend vinden ![]() |
![]() |
|
Ik denk dat je verleden je toch wel voor 90% vormt. Je opvoeding, al je ervaringen enzo. Mensen doen toch voor het grootste gedeelte alles van andere mensen na (socialisatie) Hoe je op bepaalde dingen reageert ligt volgens mij ook voor een groot gedeelte aan hoe je daar op mòcht reageren in je jeugd en hoe je famillie/kennissen/vrienden ergens op reageren. die 10% is dan misschien nog wel erfelijk bepaald. Hoeveel lijk je op je vader/op je moeder qua innerlijk.
En ik denk dat je niet makkelijk kunt zeggen dat 2 mensen in precies dezelfde omgeving zijn opgegroeid, ik bedoel: die mensen bestaan niet, want sommige mensen vangen andere dingen op en je maakt nooit precies hetzelfde mee als tweeling. Als je zou zeggen dat dit wel zo zou zijn zouden de kinderen precies identiek zijn omdat ze dezelfde erfelijke eigenschappen bezitten.
__________________
The truth changes colour, depending on the light
|
![]() |
||
Citaat:
Je hebt toch een eigen ik? Ik geloof niet dat je alleen een product van erfelijkheid, milieu, en opvoeding bent..Dat is een achterhaald idee van 100 jaar geleden.. Lees maar Eline Vere van Louis Couperus |
![]() |
|
tjahh.. k heb geen makkelijke jeugd gehad, dat weet ik... en ik hebveel fouten gemaakt.. bijvoorbeeld door mezelf klem te zetten door middel van zelfmedelijden, irreele onzekerheid, en een minderwaardigheidscomplex die ik mezelf had aangepraat (dat doet zown iemand nou eenmaal). Ik heb nou wel geleerd dat je dat NIET moet doen.. t slachtoffertje spelen om aandacht te krijgen.. zoww kom je nooit uit de shit, heb ik gemerkt.
door verschillende mensen die in m'n leven zijn gekomen heb ik kunnen relativeren. Ze hebben me eens flink op m'n fouten gewezen. En dat is goed voor me geweest. Ik werk mezelf minder in de nesten en maak mezelf minder onzeker door optimistisch te blijven (terugval onder voorbehoud ![]() |
![]() |
||
Verwijderd
|
Citaat:
![]() Ik denk dat je verleden je voor een heel groot deel vormt, zo niet totaal...maar goed, ik weet het ook niet 100% zeker. Het 'nu' is 1 moment, tegen de tijd dat dat invloed op je heeft is het alweer verleden...ik denk ook dat je wel een beetje door de toekomst gevormd wordt oid...'k weenie. |
![]() |
|
![]() |
het verleden heeft erg veel schade aangericht bij mij...
gepest afgezeken maar ja op wat voorn school zat ik? zoon kut vbo school en volk waar ik echt niet mee kon om gaan een slimme zet van mij> ben gewoon naar een andere school gegaan en opnieuw begonnen.... nu gaat alles veel beter maar ben soms nog wel verlegen (als ik verliefd ben ofzo) peace
__________________
^onzin^
|
![]() |
|
Verwijderd
|
Moeilijk onderwerp.. Ik vind dat veel mensen te veel zelfmedelijden hebben hier.. Niet zo zielig doen allemaal, als je het op deze leeftijd niet meer ziet zitten maak je borst dan maar nat voor de rest van je leven.
-- Niemands leven verloopt op rolletjes, ik heb ook mijn moeilijkheden gehad. Bijvoorbeeld dat zowel mijn vader als mijn moeder weinig thuis waren en dat de druk goed te presteren op school altijd groot is geweest. Dat is het nu nog, maar druk ik nu eenmaal iets waar ik de rest van mijn leven mee geconfronteerd zal worden en ik kan er nu alleen nog maar sterker van worden. Van mijn ouders heb ik veel mogenlijkheden gekregen me te ontplooien, en ik ben ze daar erg dankbaar voor. Ik heb al veel van de wereld gezien, heb de mogenlijkheid gehad veel sporten uit te proberen en ook de keuze om mijn tijd niet in muziek te investeren heb ik zelf gemaakt. Ik heb ook genoeg nare dingen meegemaakt, maar als ik er op terugkijk kan ik alleen maar concluderen dat ik er sterk uitgekomen ben. -- Om je op deze leeftijd al 'scarred for life' te noemen vind ik absoluut heel ver gaan en ik durf te beweren dat 99% van die gevallen gewoon een geval van puberteitsdepressies zijn. |
![]() |
|
Ik denk dat ik relativerender ben geworden door de dingen die ik meegemaakt heb, ik kijk kritischer naar andere mensen en heb eerder de neiging om mezelf te verplaatsen in mensen: ''wat zou ik doen als ik..''. En ik ben sneller tevreden met dingen dan dat ik vroeger was, kan me minder druk maken om dingen als: ''ik wou dat het zus en zo was''. Dingen zijn nu eenmaal zoals ze zijn. Ook ben ik opener geworden. Praat eerder over dingen, maar ben nog steeds een opkropper, alleen iets minder erg. Zelfstandigheid ken ik al van vrij jonge leeftijd en ik merk daar nu wel een aantal dingen van.
|
Advertentie |
|
![]() |
||
Verwijderd
|
Citaat:
Als je volwassen bent kun je je problemen veel beter relativeren, als kind niet.... |
![]() |
||
Citaat:
![]()
__________________
010101000110100001101001011100110010000001101001011100110010000001001110011011110111010001101000011010010110111001100111
|
![]() |
|
volgens mij is het belangrijkste wat er in het verleden is gebeurd waardoor ik ben zoals ik ben, dat ik heel vrij ben opgevoed en heel veel mag, als ik me maar aan de paar regeltjes die er zijn hou. Daardoor ben ik niet zo'n rebel of puber whatever
![]() als mensen hier zich nu even afvragen wat het belangrijkste was dat je heeft gemaakt zoals je bent en niet allemaal zeggen: het antwoord op de stelling is dat het verleden je nou eenmaal zo vormt. |
![]() |
|
Verwijderd
|
Ik heb een vrij makkelijke jeugd gehad. Beschermde omgeving, altijd genoeg vrienden gehad.. vrij onbezorgd dus. Thuissituatie is ook behoorlijk ok, en op de nodige ruzies na eigenlijk altijd wel geweest.. Ik ben christelijk opgevoed zoals dat heet. Christelijke basischool, eens in de zoveel weken naar de kerk omdat m'n ouders het geloof ik niet aan konden zien dat wij ons dood liepen te vervelen in die kerk. Ik heb altijd wel veel vrijheid gehad van m'n ouders.. Ben al een aantal jaar volledig van het geloof gestapt .. (ben atheïst). Wie weet heb ik wel een stukje 'christelijke' normen en waarden meegekregen..al vraag ik me af in hoeverre je dat christelijk zou moeten noemen.. (ik heb het hier dus absoluut niet over conservatieve denkbeelden, maar om dingen als 'naastenliefde')
Ook heeft dat geloof (eigenlijk het afstappen van) d'r voor gezorgd dat ik nogal veel ben gaan nadenken over het hoe en wat in deze maatschappij, ik begon me steeds meer te beseffen dat ik niet alles wat me verteld word, of als norm word gezien, kritiekloos moet aannemen.. Maar aan de andere kant ben ik altijd al een denkertje geweest.. als bijdehand jochie van 4, 5 jaar m'n ouders voor gek verklaard dat ze geloofden dat Sinterklaas door de schoorsteen kon ![]() ![]() Verder ben ik behoorlijk gevoelig, wie weet juist omdat ik zo weinig moeilijke dingen heb meegemaakt.. ik ben nooit echt verhard ofzo.. Gelukkig blijf ik dan nog wel dat denkertje en weet dingen wel te relativeren zodat ik niet verdrink in m'n zelfmedelijden. Wel ben ik altijd behoorlijk onzeker geweest over mezelf.. waar dat vandaan komt vraag ik me soms wel eens af. Gelukkig word dat dat laatste tijd ook een stuk beter maargoed. En die periode reken ik gemakshalve dan ook maar tot m'n verleden.. Dat heeft zeer zeker doorwerking gehad in m'n persoonlijkheid..Als ik mezelf dr op betrap dat ik me laat beïnvloeden door anderen kan ik daar nog best wel eens niet vrolijk van worden.. En ja mensen, ben ik dus bijna automatisch onzeker over m'n persoonlijkheid. Tegen over mezelf. Is dit echt m'n eigen mening? Of? .. maargoed.. ik denk zoals gewoonlijk weer veel te lang en diep door.. (daar ben ik me dan ook wel weer van bewust). |
![]() |
||
Citaat:
__________________
www.new-avalon.nl & http://forum.new-avalon.nl -> Schrijvers en dichters site
|
![]() |
||
Ik was vroeger als klijn meisje heel vrolijk, mondig en giechelig. Maar er zijn een aantal dingen gebeurd waardoor ik heel depressief ben geweest op een gegeven moment wilde ik dat echt niet meer en ben ik volledig tegenaan gegaan. Daardoor ben ik nu eigenlijk pas weer een beetje mezelf.
Ik heb geleerd dat je gewoon jezelf moet zijn, en dat probeer ik nu. Ik doe geen dingen meer omdat anderen vinden dat ik dat moet doen en ik zeg weer gewoon wat ik wil en laat merken wat ik van dingen vind. Dat zijn dingen die ik een hele tijd niet heb durven doen eigenlijk. Citaat:
__________________
Everything in moderation. Including moderation.
|
![]() |
||
Verwijderd
|
Citaat:
Buiten dat, de puberteit is voor veel mensen één van de moeilijkste periodes uit hun leven, mede door wat gentleman al zei 'Als je volwassen bent kun je je problemen veel beter relativeren, als kind niet....'. Laatst gewijzigd op 21-11-2002 om 14:52. |
![]() |
|
Verwijderd
|
M'n moeder had/heeft nooit vertrouwen in me en vroeger moest ze dus bij alles wat ik deed een kleinerende opmerking maken om me dus te laten weten dat het (<---kan van alles zijn) me nooit zou lukken. Dus tegenwoordig als iemand tegen me zegt dat ik het fout doe (niet alleen maar: je doet het fout, maar meer van; "jezus je kan ook niks he" o.i.d. wat de meeste mensen missch niet zo'n erge opmerking vinden) dan ben ik vaak meteen van slag en ben gelijk down voor een paar uur of zelfs de hele dag. Misschien wel stom, maar ik kan er niks aan doen.
Ook ben ik bijna altijd onzeker als ik iets zeg, of mensen het wel leuk vinden enzo of dat ik beter m'n mond kan houden omdat ik mensen irriteer. Komt dus ook door vroeger omdat veel van wat ik zei altijd de grond in werd geboord. Meer van dat soor psychische dingen, die zitten er nu nog steeds in. Heb er vooral veel last van in mijn relatie, ben altijd bang dat ik irriteer of iets fout doe. Ik ben Koreaans maar geadopteerd door nederlandse mensen toen ik 3 maanden was. Maar in mijn kindertijd heb ik er wel vaak last van gehad, was toch altijd anders, en vaak werd ik ook uitgescholden voor "van alles" van chinese gerechten tot kutspleetoog tot blabla je weet wel, dingen die niet echt leuk zijn om te horen als je d'r niks aan kan doen dat je er niet zo uitziet als anderen. Nu nog ben ik vaak bang dat als ik ergens loop en er fietsen kinderen voorbij dat ze me dan uit gaan schelden. En ziekelijk genoeg, gebeurt dat ook nu nog steeds, nu ik 19 ben. Kinderen van 15 ofzo of jonger of ouder (eigenlijk iedereen kan het zijn) waar ik langs loop vinden het nodig iets denigrerends te zeggen. Het nut ervan? Niks natuurlijk, ze voelen zich er stoer door...Heel leuk ![]() Iig, ik voel me nog vaak anders en niet op mijn gemak als ik ergens ben waar ik de enige "buitenlander" ben. Maar eigenlijk voel ik me nergens echt op mijn gemak, behalve hier, thuis. Laatst gewijzigd op 21-11-2002 om 15:20. |
![]() |
||
Citaat:
Tuurlijk, ik heb ook nare dingen meegemaakt, waar ik "sterker" van ben geworden of daardoor anders tegen dingen aankijk. Maar de goeie dingen die ik heb meegemaakt, hebben waarschijnlijk nog meer invloed gehad op wie en hoe ik nu ben. |
![]() |
||
![]() |
Citaat:
Ik ben de helft van een tweeling en de hele basisschooltijd durfde ik niets zonder mijn tweelingzus. Ik durfde niet alleen buiten te spelen, nou ja, enzovoort. Toen moest ik opeens naar de brugklas, in m'n eentje in een eigen klas. Wel samen met een vriendinnetje. Ik vond het heel moeilijk zonder Anne (mijn tweelingzus), vooral om dat het vriendinnetje dat bij me in de klas zat, allemaal kinderen tegen me op begon te stoken. Ik heb een ontzettend rotjaar gehad. Gedurende het hele jaar werd ik genegeerd door eigenlijk de hele klas. Dat is echt heel rot. Dat geeft je een enorme deuk, zal ik zo maar zeggen. Gelukkig ging het met Anne wel goed. Ze had een leuke klas en al snel veel vriendinnen. Ik heb er inderdaad veel van geleerd, maar ik vind niet dat je, als je over dat soort dingen praat, het over 'zielig doen' moet hebben en over zelfmedelijden. Het heeft veel indruk op mij gemaakt, ik wil het zeker geen trauma noemen, maar dat heeft/had niets te maken met puberdepressies. Ik vind het echt een rotwoord. Laatst gewijzigd op 21-11-2002 om 19:00. |
![]() |
|||
Verwijderd
|
Citaat:
pff lees dan.. ik scheer niemand over één kam.. ik zeg duidelijk 99% en dat is iets anders dan 100%.. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die echt getraumatiseerd raken in deze periode, en relativeringsvermogen hoef je van mij niet te hebben... Maar de slachtofferrol is zo makkelijk in te nemen in dit topic. Citaat:
|
![]() |
|
Ik denk dat het grootste gedeelte van de persoon die ik nu ben zeker gevormd is door de dingen die in m'n leven gebeurd zijn. Ik heb een grote mond en een klein hartje... Ik ben als de dood voor onweer, omdat we 1x blikseminslag gehad hebben waarbij mijn vader geraakt is. Ook ben ik sinds een brommerongeluk heel emotioneel geworden, als ik mensen zie huilen (op tv of irl) dan ga ik ook huilen en dat is in m'n ogen echt negatief, want voor dat ongeluk kon ik m'n emoties heeel goed verbergen. Ook door een litteken wat ik door dat ongeluk heb, ben ik veel meer met uiterlijk bezig. Als mensen die mij mooi vinden, dat zeggen, dan vraag ik me altijd af of ze me nog zo mooi vinden als ze dat litteken gezien hebben. Dat is dus wel een stukje onzekerheid, maar ik kan er zelf niks aan doen, dus hoef ik me er eigenlijk niet voor te schamen. Verder ben ik altijd iemand geweest die graag in de belangstelling staat, maar zich weinig aantrekt van wat mensen om me heen van me zeggen. Kom over als een arrogante koele kikker, maar de dierbare mensen die mij écht kennen weten wel beter. Ook heb ik veel mensenkennis en dat is gevormd door mijn ouders, zij hebben veel meegemaakt in hun leven en daar krijg je zelf ook wel een tikkie van mee. Ik heb een positieve kijk op t leven, want door alles negatief te bekijken ga je al snel bij de pakken neer zitten en ik heb nog een lange weg te gaan, dus daar begin ik nog maar niet aan. Nouja uhm een hoop gelul over mezelf...misschien wel irrelevante info, maarja t gaat over t verleden, dus ja...
Kuzzje IK ![]()
__________________
*Ik zoek alles zelf uit!*Geluk is het enige wat zich verdubbelt als je het deelt*Ik loop lekker met m'n neus in de lucht, ben blond en dat bevalt me!*
|
![]() |
|
voor een groot deel ben ik door m'n verleden gevormd, maar een ander groot deel zit in mij, ben ik en daar kan niets of niemand dus ook geen verleden wat aan veranderen. Het Individu in mij, m'n ziel of hoe je het ook wilt noemen is er gewoon en is onveranderlijk. Dat zal altijd door je verleden heen blijven schemeren.
|
![]() |
|
![]() |
Ik denk dat je verleden, alle positieve en negatieve dingen die je meemaakt, maar ook je karakter en andere dingen die je 'ge-erft' hebt van je ouders jou vormen
![]() Mijn verleden (klinkt trouwens of we allemaal erg oud zijn btw..) heeft me wel gemaakt tot wie ik nu ben, zowel de goede als slechte dingen, maar vooral de belangrijke dingen, zoals grote veranderingen of dingen die een grote rol hebben gespeeld. Zoals m'n opvoeding, de scheiding van m'n ouders, m'n ouders beide op verschillende wijze, m'n hobbies, de dingen die ik gezien en meegemaakt heb, mijn vrienden die ik gevonden en verloren heb ![]() ![]() Bliksem: je kan je inderdaad afvragen of iedereen hier zo getraumatiseerd is of niet. Maar daarbij moet je denken dat het op internet makkelijk is om dat soort dingen op te schrijven en mensen dus vaker dit soort dingen vertellen dan irl. En dan nog belangrijker: dit topic is niet een representatief beeld van alle jongeren, het zijn maar een paar reacties... |
Advertentie |
|
![]() |
|
|
![]() |
||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Beleidszaken |
The end of the bemiddelaar Simon | 109 | 24-11-2012 17:56 | |
Algemene schoolzaken |
Inleiding (profielwerkstuk) Nomen Est Omen | 15 | 09-01-2005 14:23 | |
Levensbeschouwing & Filosofie |
De hemel als 'eindstation'? wondersbestaan | 151 | 23-03-2004 09:35 | |
Nieuws, Achtergronden & Wetenschap |
De ongefundeerde afkeer naar George W. Bush en de Amerikanen. the atmosfere | 154 | 17-08-2003 15:43 | |
Nieuws, Achtergronden & Wetenschap |
Kinderwens geestelijk gehandicapten Hannibal | 57 | 23-12-2002 15:52 | |
Nieuws, Achtergronden & Wetenschap |
Nederland in verval.... TefnachT | 101 | 22-08-2002 00:01 |