Eigen grenzen verkennen?

[illch84]

1.
Een fulltime baan die soms vereist dat je ook in je vrijetijd werkt om deadlines te behalen.

2.
Een schriftelijke HBO studie voor de toekomst.

3.
Verschillende opleidingen die je volgt om je marktwaarde te verhogen.

Momenteel komt het erop neer dat ik de hele dag werk, 2 volwaardige opleidingen volg en daarnaast nog boeken lees om verschillende certificaten te behalen.

Nu is het zo dat ik dit op zich prima allemaal aankan. Het probleem ligt eigenlijk meer psychisch, in het feit dat ik er niet altijd met mijn hoofd bij ben en dat daar alles onder lijdt. De ene dag kan ik bergen werk verzetten, waar de meeste mensen haast een hele week voor nodig zouden hebben (dit is een gegeven uit de praktijk ), maar daarentegen kan ik ook hele dagen en soms zelfs weken geheel onproductief zijn.

Ik ben tot de conclusie gekomen dat het probleem hem zit in de emotionele bagage. Het afhandelen van en beheersen van moeilijkheden op sociaal gebied, teneinde weer productief te worden, werkt niet adequaat.

Nu is de grote vraag, hoe leer je dingen van je af te zetten? Stel je voelt iets voor een meisje en je ging een hele tijd veel met haar om (altijd op MSN gezeten, regelmatig ontmoet, etc). Maar nu stik je van de verantwoordelijkheden en ben je vastbesloten iets te maken van jezelf. Je eigen potentieel tot het maximum te drijven zeg maar. Je hebt geen tijd meer voor MSN en kunt simpelweg niet meer zoveel tijd besteden aan anderen. Anderzijds wil je haar niet kwijt, maar je dreigt haar wel kwijt te raken.

Hoe zet je zoiets van je af? Je weet dat je 1001 dingen moet doen, maar uiteindelijk lig je op je bed TV te kijken en blijf je maar over alles nadenken. Gevolg: niet sociaal en niet productief.

Het is zo lomp. Want juist als ik het van mij af zou kunnen zetten, krijg ik al mijn dingen af en heb ik juist meer tijd voor anderen (en dus ook dat meisje). Daarnaast zou ik me veel beter voelen, wetend dat ik tenminste iemand ben en dingen bereik, wat weer ertoe leidt dat ik vrolijker ben en de tijd die met mij besteed wordt ook leuker is.

Wie helpt mij uit deze vicieuze cirkel?

Aan de ene kant denk ik dat ik teveel op mijn vork genomen heb, anderzijds wéét ik dat wanneer ik de concentratie ervoor kan vinden, ik overal met groot gemak doorheen loop.

Ik wil niet meer naar mezelf kijken en denken van "je bent echt een loser, je kunt zoveel en doet zo weinig", maar aan de andere kant schijn ik iedereen kwijt te raken. Niemand begrijpt het of wil het begrijpen. Ik wil juist dat mijn vrienden me steunen en blij zijn dat ik eindelijk eens wat doe, maar in plaats daarvan krijg ik te horen dat ik te weinig aandacht aan hen besteedt en worden ze haast allemaal zuur :/

Dit is frustrerend

Iemand tips? Wat zouden jullie doen?

[Wasteland]

Ik denk dat je de belangrijke dingen eens moet opsplitsen dingen die jij vind dat belangrijk zijn! Niet alles zomaar op je dak halen. Ook vind ik de zin grenzen aftasten nogal gevaarlijk omdat ik weet waar dit naar toe kan gaan. Ga jij veel over je grenzen heen, neem je te weinig rust en neem je teveel hooi op de vork, dan kan je lichaam en je geest op een gegeven moment ernstige klachten er op na houden. Zorg dat je voldoende slaapt, en zorg tevens voor een productieve dag met voldoende rust. Zorg dat je de week zo in plant dat je jezelf niet hoeft te overwerken. Probeer ook in beweging te blijven. Kijk of je een avondje in de week kan gaan sporten of iets sportiefs kunt ondernemen. Als jij je tijd goed inplant heb jezelfs tijd om met dat meisje te kunnen optrekken. Maar vergeet niet, wil je iets goed inplannen met voldoende rust dan zul je dingen moeten skippen of over slaan, bekijk hier goed de gevolgen van!!

dat van in 1 dag zoveel werk doen waar andetren heet hyperfocussen.. ik denk dat jij gewoon baalt dat je dat niet altijd zelf kan oproepen.. vergeet niet dat hyperfocussen ook heel vermoeiend is.. ik kan het ook, als ik een hele berg huiswerk moet maken voor school (okeej alleen in de les lukt t) begin ik en kan ik in 1 lesuur evenveel doen waar anderen 4 lesuren mee bezig zijn..

ik denk dat je echt wat meer vrije tijd moet nemen, zo raak je overspannen. bedenk wat je wil worden later en richt je daar op.. niet op van alles een beetje om alles een beetje te kunnen.. En als ik jou was zou ik stoppen met de fulltime baan om em om te ruilen voor een minder stressvolle baan.. misschien 1tje waarbij je nog wel wat contact met mensen heb.. je hoeft nu nog niet zo hard te werken/ zorg dr voro dat je ook nog een beetje lol in je leven houd..

en goede carriere later is ook niet alles

[illch84]

Wasteland schreef:
Ik denk dat je de belangrijke dingen eens moet opsplitsen dingen die jij vind dat belangrijk zijn! Niet alles zomaar op je dak halen.

Hmm, dan zou ik eigenlijk mijn studie even laten moeten rusten. Voor mij is momenteel echt belangrijk dat ik voor mezelf kan zorgen en op eigen benen kan staan. Met andere woorden: de opleiding die aansluit bij mijn werk voortrekken en voltooien. Dan heb ik een vast beroep, waar ik inmiddels al een aantal jaar werkervaring in heb.

Dan zou ik later altijd nog verder kunnen studeren.

Zorg dat je de week zo in plant dat je jezelf niet hoeft te overwerken.

Dit is niet te voorzien. Je kunt op donderdag werk krijgen met de mededeling dat het maandagochtend af moet zijn. En dan ben je de klos, hoe dan ook.

Probeer ook in beweging te blijven. Kijk of je een avondje in de week kan gaan sporten of iets sportiefs kunt ondernemen.

Ik ga vandaag 2 uurtjes trainen *zit al op een sport*

******** schreef:
*hyperfocussen*

Ik doe het met groot gemak als ik er de concentratie voor heb. Jij schrijft dat hyperfocussen vermoeiend is

Wat ik bedoel, is wanneer ik geen andere vervelende dingen aan mijn hoofd heb, mijn opleidingen en werk ineens dood eenvoudig worden. Dat ik er doorheen loop alsof het niks voorstelt

Alleen jammer dat ik steeds aan andere dingen denk

Misschien moet ik idd een paar stapjes terug nemen en eerst mijn beroep verder uitdiepen. Dan ben ik in principe de hele tijd met dezelfde soort dingen bezig en als na een jaartje mijn diploma heb daarvoor, heb ik weer een heel stuk zekerheid in mijn leven. Hmm.

bedenk wat je wil worden later en richt je daar op

Hahaha

Dat verandert haast om de haverklap Ik heb ook geen echte richtlijn en ook geen echte beperkingen. Op school mocht ik bijv ook alle vakken kiezen, na school kon ik zo'n beetje alle kanten op. Als ik ergens eens moeite voor deed, was ik er ook haast altijd goed in.

Ik ben zo iemand die geen flauw idee heeft over hoe zijn leven er in 5 jaar uitziet Misschien doe ik dan wel heel andere dingen

niet op van alles een beetje om alles een beetje te kunnen

Ik diep alles uit Het is dus niet van alles een beetje, maar ik ga gelijk overal diep op in

En als ik jou was zou ik stoppen met de fulltime baan om em om te ruilen voor een minder stressvolle baan.

I need the money honey