Trek jij wel eens een balans?

Trek jij wel eens een balans in liefdesrelaties en / of vriendschappen? Oftewel: hoe sterk ben jij gericht op uitwisseling?

Hiermee bedoel ik dus bijvoorbeeld dat je als volgt kunt redeneren "ik stop zoveel energie in deze vriendschap, maar krijg er zo weinig uit" met als logisch gevolg beëindiging van vriendschap.

Ben je erg geneigd zo te denken? Of ben je juist ertoe bereid meer te geven dan je ontvangt?

Zelf heb ik een erg sterke uitwisselingsdrang. In die zin dat ik altijd opweeg wat iemand toevoegt aan mijn leven en de energie die ik eraan besteed. Nu weet ik wel dat een sterke uitwisselingsdrang niet bevorderend is voor affiliatie, aangezien je sneller teleurgesteld zult raken, maar toch blijf ik altijd zo denken.

Het leidt er ook weleens toe dat ik met mezelf in de knoop lig, omdat ik gevoelsmatig iemand niet kwijt wil, maar zuiver rationeel gezien afstand wil nemen.

[dark spirit]

Ik ben ook wel zo'n praktische en realistische denker. Ik heb er nooit zo over nagedacht, maar nu je het zegt, ja.
Ik doe dit ook vaak voor ik aan een vriendschap begin. Dan vraag ik me af: wat heeft deze persoon mij te bieden? Kan ik lol met hem/haar hebben? Kan ik goed met hem/haar praten? Wil ik in het openbaar met hem/haar gezien worden?

Het klinkt misschien egoistisch, maar daarmee voorkom je gewoon teleurstellingen

Als ik voel dat ik er minder uit krijg dan ik geef, dan ben ik niet meteen geneigd om het op te geven. Dan ga ik hopen en zoveel mogelijk doen om het zo te krijgen dat ik er wel genoeg uit kan halen.

Maar ik weet ook niet of dit wel zo goed is. Soms wisselt het af. Soms krijg ik ruim genoeg, soms gewoon veel te weinig. En dan geef ik toch niet op, omdat ik WEET dat het ook anders kan, dus ga ik daarop hopen en wachten enzow

Mjah, ik ben gewoon geen opgever

[ABrules]

ik geef gewoon zoveel als mij goeddunkt wat ik terugkrijg tja, vind ik altijd wel ok... in al de relaties die ik heb zeg maar: familie vrienden en vriendinnen enzo...

~Dark Voice~ schreef:
Als ik voel dat ik er minder uit krijg dan ik geef, dan ben ik niet meteen geneigd om het op te geven. Dan ga ik hopen en zoveel mogelijk doen om het zo te krijgen dat ik er wel genoeg uit kan halen.

Hmm, loop je dan niet het gevaar uitgebuit te worden?

[dark spirit]

Ja, dat lijkt mij ook

Hmz, nee dat doe ik eigenlijk niet.

Ik geef niet meteen op als ik eventjes meer geef dan ik ontvang, en pas mn verwachtingen ook aan aan de persoon. Ik bepaal vervolgens zelf of ik soms ms meer geef dan ik ontvang, maar vind dat niet echt een probleem.

Voorbeeldje. Bij 1 vriendin van me kan ik eigenlijk niet echt terecht als er iets is, maar zij komt wel naar mij. Ik verwacht nu van haar ook geen troost meer, maar zoek haar slechts op om lol te maken waar ze wel heel goed in is. Ondertussen vind ik het niet erg haar wel troost te geven wanneer zij dit nodig heeft. Ik kan mijn troost immers ergens anders ook halen zeg maar, en heb haar daar niet perse voor nodig.

Ik heb echter wel grenzen. Zo was er een vriendin, en die belde mij echt helemaal nooit, maar als ik contact met haar opnam reageerde ze altijd heel enthousiast. Initiatief moest altijd van mijn kant komen maar het was dan wel altijd heel erg leuk enzo. Ik accepteerde dit, maar toen kon ik haar ineens niet meer bereiken (er had wel een flinke tijd tussen gezeten). Bleek dat ze een ander telefoonnummer had, en dat niet had doorgegeven. Dat was bij mij de grens van nou ja, ik heb dat nieuwe nummer nu wel (viavia), maar als je het niet eens even doorgeeft laat het dan maar zitten. Heb nooit meer wat van haar gehoord (Ik weet echter zeker dat dit nooit haar bedoeling of opzet geweest is en dat ze herstel van contact leuk zo vinden, het werkt alleen gwoon niet op deze manier)

[Herrie]

Ik heb dat ook wel, vaak komt het in m'n relaties ook voor dat ik het gevoel heb veel meer te geven dan de ander...

Over het algemeen accepteer ik dit wel, omdat ik weet dat dit vooral aan m'n behoefte naar aandacht ligt.....

~Dark Voice~ schreef:
Als ik voel dat ik er minder uit krijg dan ik geef, dan ben ik niet meteen geneigd om het op te geven. Dan ga ik hopen en zoveel mogelijk doen om het zo te krijgen dat ik er wel genoeg uit kan halen.

Maar ik weet ook niet of dit wel zo goed is. Soms wisselt het af. Soms krijg ik ruim genoeg, soms gewoon veel te weinig. En dan geef ik toch niet op, omdat ik WEET dat het ook anders kan, dus ga ik daarop hopen en wachten enzow

Mjah, ik ben gewoon geen opgever

heb ik ook

Bij mij is het dan zo dat ik vaak meer om de ander geef dan dat diegene om mij geeft, beetje fout, maarjah
Dan steek ik ontzettend veel energie in iemand, ook emotioneel gezien, en ontzettend veel tijd.
En ook al krijg ik daar vrij weinig voor terug, het is dan erg moeilijk voor me om er echt mee te kappen.
Dat is net zoiets als wanneer ik een relatie heb, ik zou nooit degene zijn die het uitmaakt, omdat ik het gewoon niet kan.
Ik leef compleet op gevoel en ik handel ook bijna alleen maar met m'n gevoel, wat vaak ook ruzies kan geven.

[N*A*Shezbaernon.temp]

~Dark Voice~ schreef:
Als ik voel dat ik er minder uit krijg dan ik geef, dan ben ik niet meteen geneigd om het op te geven. Dan ga ik hopen en zoveel mogelijk doen om het zo te krijgen dat ik er wel genoeg uit kan halen.

Maar ik weet ook niet of dit wel zo goed is. Soms wisselt het af. Soms krijg ik ruim genoeg, soms gewoon veel te weinig. En dan geef ik toch niet op, omdat ik WEET dat het ook anders kan, dus ga ik daarop hopen en wachten enzow

Mjah, ik ben gewoon geen opgever

Hey goed geschreven ... same here. Alleen eindigt het soms wat dramatisch, wanneer ik er achter ben dat het werkelijk eindeloos ZO zou blijven doorgaan.

[I'ts Moi]

Ik heb snel in de gaten als ik meer energie in een vriendschap/relatie steek dan degene met wie ik die vriendschap/relatie heb... In bepaalde situaties heb ik er wel begrip voor maar het moet niet te lang duren. Als die andere personen geen energie meer in die vriendschap/relatie steken dan zijn ze mij niet eens waard

Kuzzje IK

[marlies]

Eigenlijk niet. Ik merk bij mezelf dat ik soms niet altijd naar andere vraag maar eerder antwoord geef op de vragen die ze mij stellen..
Je zou kunnen zeggen dat ik daardoor ongeinteresseerd ben, maar dat ben ik eigenlijk niet, later ga ik er wel naar vragen maar soms ben ik gewoon te druk met antwoord geven.
Wat ik hiermee wil zeggen is, dat je wel altijd kunt gaan piekeren over een relatie of vriendschap, maar je weet niet in hoeverre er opzet bij is. Pas als ik merk dat er echt een groot verschil is, zal ik wel overna gaan denken, maar ik ga niet denken van hoeveel x heeft hij gebeld en hoeveel keer zij en hoeveel x ik etc.

[coecie]

ja ik trek weleens een balans, en dan verbreek ik de vriendschap of relatie, op basis van een verstandelijke redenatie en keuze, achteraf blijkt altijd dat het een superkeuze is... maar het is ook heel erg in strijd met je gevoel (tenminste bij mij meestal)
ik wordt er dan ook aan het begin altijd vreselijk ongelukkig van

coecie schreef:
ik word er dan ook aan het begin altijd vreselijk ongelukkig van

*herkenning*

Het enige wat ertegen helpt, is de reden voor je keuze steeds voor je te houden. Dat het beter voor jezelf is zo, ook al voelt het rot.

[luckyleo]

Ja, ik trek ook vaak een balans. Voorheen eigenlijk nooit bewust, maar de laatste tijd wel bewust. Sinds ik een jaar terug in aanraking ben gekomen met een pschygoloog en daar lessen van heb gehad en nog steeds heb, heb ik o.a. zoeits ook geleerd.
Ik trek daardoor balansen op heel korte termijn en op langere termijn.

Op de korte termijn is het zo dat als iemand tegen me praat wat me totaal niet boeit, dat ik dat gesprek (op een handige manier) beeindig. Dat doe ik omdat als je met iemand praat waar je geen zin in hebt, maar je doet het toch en het boeit je totaal niet, dat het dan energie van je vreet. Je energie vloeit dan zo uit je lichaam door dat gesprek. Dat kan gevolgen hebben voor de verdere dag en daardoor kan je helemaal geen zin meer hebben in dingen die eigenlijk wel wilde doen. Ook word je humeur er niet beter op.

Op de langere termijn bekijk ik dus gewoon de vriendschappen en liefdesrelaties. Als ik meerdere keren teleursgesteld ben door een persoon, komt er een keer dat ik de conclusie trek dat ik het maar beter kan beeindigen. Ook als ik merk dat ik gewoon geen behoefte en geen zin meer heb om met die persoon om te gaan, omdat het me gaat tegen staan, zonder dat er ooit ruzies of conflicten zijn geweest, dan beeindig ik rustig de contacten. Ook als ik merk dat ik er zelf veel energie in steek maar die andere persoon (bewust of onbewust) niet en dat veranderd ook niet als ik dat probeer, dan houd het op een gegeven moment op.

[kHebTrekInWatLekkers]

Ik denk niet dat je vriendschap zo zwart-wit als een geven en nemen relatie.

Misschien dat ik nog een van de weinigen ben die nog genoegen kan halen uit het geven van dingen.....

[Brainiacus]

Het ligt er een beetje aan welke persoon, voor mij. Over het algemeen wil ik nog wel eens iets meer geven dan ontvangen, maar meestal verwacht ik al vrij snel dat de getijden zich keren en/of uitbalanceren. Is dit niet het geval, of willen mensen alleen maar ontvangen, dan laat ik ze gewoon langzaam gaan. Compleet negeren of dissen zou ik nooit doen.

Als het om iemand gaat uit de doelgroep van mensen waar ik persoonlijk een hekel aan heb, en daar pas na een tijdje achterkom, dan rotten ze maar op.

Er zijn echter ook twee personen waar ik voor de rest van mijn leven alles voor zal doen... onafhankelijk van waar, wanneer, hoe en waarom.

[Unexplained]

kHebTrekInWatLekkers schreef:
Ik denk niet dat je vriendschap zo zwart-wit als een geven en nemen relatie.

Misschien dat ik nog een van de weinigen ben die nog genoegen kan halen uit het geven van dingen.....

Zal ik jou eens heel gelukkig maken?

Je weet m'n bankrekening...

Geef gul.

[Horror Kitty]

Als ik het idee heb dat ik de enige reden ben dat we nog uberhaupt contact hebben.. bijv. dat IK altijd degene ben die belt / iemand aanspreekt op msn.. Dan beëindig ik de vriendschap, of ik praat er eerst over.

Unexplained schreef:
Zal ik jou eens heel gelukkig maken?

[Iotje]

******** schreef:
Trek jij wel eens een balans in liefdesrelaties en / of vriendschappen? Oftewel: hoe sterk ben jij gericht op uitwisseling?

Hiermee bedoel ik dus bijvoorbeeld dat je als volgt kunt redeneren "ik stop zoveel energie in deze vriendschap, maar krijg er zo weinig uit" met als logisch gevolg beëindiging van vriendschap.

Ben je erg geneigd zo te denken? Of ben je juist ertoe bereid meer te geven dan je ontvangt?

Ik trek nooit een balans maar ik ben er ook niet bewust voor bereid om meer te geven dan ik ontvang

[Iotje]

******** schreef:
Zelf heb ik een erg sterke uitwisselingsdrang. In die zin dat ik altijd opweeg wat iemand toevoegt aan mijn leven en de energie die ik eraan besteed. Nu weet ik wel dat een sterke uitwisselingsdrang niet bevorderend is voor affiliatie, aangezien je sneller teleurgesteld zult raken, maar toch blijf ik altijd zo denken.

Het leidt er ook weleens toe dat ik met mezelf in de knoop lig, omdat ik gevoelsmatig iemand niet kwijt wil, maar zuiver rationeel gezien afstand wil nemen.

Moeilijk voor je!

Ik ga altijd op mijn gevoel af in relaties...

[PardonMe]

Ik ben wel bereid om meer te geven voor een vriendschap, maar niet onbeperkt.. Er moet op den duur ook iets voor terugkomen, het moet van 2 kanten komen vind ik, maar ik ben wel bereid om bij een dipje ofzo ff wat meer energie in te steken..