mijn mooiste passage

[antozi]

Wat vinden jullie ervan?

alinea 1: wat gaat vooraf
alinea 2: inhoud gekozen passage
alinea 3: wat volgt
alinea 4: verantwoording keuze
boek: Momo - Hafid Bouazza

Het verhaal begint wanneer Momo een jaar of zes oud is en moeder naar hem op zoek is. De vergeetachtige vader is bang dat hij hem weer ergens vergeten is tijdens hun wandeling. Uiteindelijk vinden ze hem terug onder het bed. Omdat moeder hierover bezorgd is beslist ze om eens te gaan praten met het schoolhoofd. Hij maakt zich echter geen zorgen: Momo mag dan misschien wat stil en verlegen zijn, maar verder is er niets aan de hand. Hij brengt haar ook op de hoogte van een schoolreisje aan het eind van het schooljaar. Vanaf het bureau van de directeur zien ze hoe sommige leerlingen de tekeningen van Momo kapotmaken.

Een beschrijving van het dorp waarin ze wonen brengt ons terug naar het begin: de geboorte van Momo. Moeders vliezen waren zo plots gebroken en de weeën zo plots begonnen dat het onverantwoord was om nog naar het ziekenhuis te gaan. Het hoofdstuk eindigt waar de persweeën beginnen.

Wat volgt is de geboorte van een prachtig kind: Momo. De overbezorgde moeder vertroetelt hem door en door tot ergernis van vader, die zich op de achtergrond opstelt. Al vlug is duidelijk dat Momo ‘anders’ is. Hij vangt rare geluiden op die al vlug veranderen in beelden en mysterieuze geesten. De aangekondigde schoolreis betekent de verdwijning van Momo, die helemaal gevangen is door de demonen in zijn hoofd.

Herfsthoven! Langs het troebele kanaal, voorbij de dijk en over de kruinen van de heldergroene bomen morst de zomer zijn zon over Herfsthoven. Het kanaal is een zwartig water dat dartelt aan de hand van zijn verre, verre, grote neef: de zee – en wisselt zijn stroom om in de pas te blijven. Slechts muggen wandelen over de dijk.
Prachtige woorden en neologismen als ritseldwarrelen en beschrijvingen als de zomervakantie, geslipperd en bepakt maken van deze passage een echt meesterstuk. Maar ook de mengeling van plastische beeldspraak (de zomer morst zijn zon over Herfsthoven) muzikaliteit (dartelt, snerpende gezoem) en genuanceerde bepalingen (ritseldwarrelen) getuigen van een magistraal stukje denkwerk. Elke zin, elk woord is weloverwogen gekozen, zodat het precies laat zien wat Bouazza wil. Door dit bijzonder taalgebruik roept hij een mysterieuze sfeer op. Het hele stuk lijkt ondergeschikt aan de taal en inhoud en vorm zijn onafscheidelijk met elkaar verbonden.
Hier, in Herfsthoven, werd Momo geboren, in de slaapkamer van deze flat, in het groen dat de zon door het wimperend lommer buiten naar binnen filterde. Zijn vagitus mengde zich met moeders schelle: ‘Haal ‘m eruit! Haal ‘m eruit! Haal ‘m weg! Zij trappelde met haar benen, kermde in een delerium van pijn, schudde wild met haar bezwete hoof en een paar druppels, gevangen in hun vlucht door een snelle tong licht, in nauw zichtbare iriseringen, spuugden tegen vader, wiens hand moeder ritmisch weg!-weg!-wegsloeg.
Het vervolg van de passage gaat over de geboorte van Momo. Ook hier zijn weer heel wat neologismen (wimperend, iriseringen). Het verschil met het vorige stuk is dat dit natuurlijk geen beschrijving meer is, maar ook dat het hele stuk lachwekkend wordt gemaakt. De onhandige, aangeschoten vader en de hysterische wordende moeder vormen hier een hilarisch duo. De vraag van vader of het kind voor de rest van zijn leven een muts zal moeten dragen omdat hij denkt dat Momo’s hersenen buiten het hoofd groeien maken het plaatje compleet.
Deze twee delen samen vormen de mooiste passage van het hele boek, dat zeer de moeite waard was. Je geniet echt van elke zin die je rustig tot je moet laten komen en enkele keren moet lezen alvorens je hem helemaal begrijpt.

[Il Mafioso]