U mening??

Beste mensen,

Ik heb hier onder een stukje tekst getypt, ik wil graag uw mening horen over mijn schrijfstijl dus niet de inhoud.
Dus weer erg kritisch.

Bedankt


Verhaal 1:

Waarom lijkt het in mijn ogen, dat er zoveel mensen niet meer serieus zijn met uitgaan, ik bedoel dit.
Trouwens de mensen op dit forum wel allemaal maar zulke mensen kom k eigenlijk niet echt tegen in dagelijks leven.

hee ik ga niet wijs doen maar dat zuipen he, daar ben ik ook niet voor hoor.

Gisteren nog, had een feest minimale leeftijd was 15, ik ben 17 het scheelt maar 2 jaar maar gisteren leek het wel 20, allemaal van die populaire lui, teminste dat willen ze, dat haar, die kleren, al die make-up en al die drank en sigaretten.
Nee voelde mij daar echt niet thuis, dan zit ik echt liever met een meisje op de bank naar een leuke film te kijken.

Want als ik een relatie heb, word ik saai lijkt het wel, ik hoef niet meer zo nodig uit, het thuis zitten waardeer ik dan gewoon veel meer, het gezellig, de intimiteit, alles. Het uitgaan, zo loos, iedereen denkt altijd lang leven de lol, beetje serieus mag naar mijn mening ook wel. Ik heb de drank ook niet nodig om een leuke avond te hebben. Nuchter is naar mijn mening veel leuker.

Maar meisje misschien zijn het de periodes, dat heb ik teminste wel vaak, maar nu is het wel heel erg, ben echt al lang niet meer uitgeweest op zaterdag en ik mis het ook helemaal niet om eerlijk te zijn. Ik ga nu liever werken, en meer tijd aan school besteden, af en toe een verjaardag of een leuk feestje vind ik veel leuker. Die harder muziek met uitgaan, de domme mensen de hele avond, nee ik heb het voorlopig wel gezien.

Maar nu trek ik ook hele andere meisjes aan, dat vind ik helemaal niet erg hoor, maar zoals ik nu ben, zijn sommige meisjes ook maar zulke mensen ontmoet je gewoon minder snel maar het lot bepaald of ik zo'n iemand ontmoet.

Soms vreet het aan mij, waarom mag ik nou niet verliefd zijn, waarom is het altijd binnen een maand of 2 uit, waarom wordt ik nou altijd gekwets, waarom gaan mensen nooit is serieus om met een relatie maar heb er nu ook voor gekozen om met een ouder meisje wat mee te beginnen, ben zelf 17 maar 15 jaar doe ik niet meer, die zijn vaak allemaal lang leven de lol, dat moet ook kunnen hoor maar lang niet altijd naar mijn mening.

zo ik heb gesproken.

sorry moes even mijn verhaal kwijt.

Maar ouder worden is zeker afscheid nemem maar of ik het nou zo erg vind weet ik niet eens.

Verhaal 2:

Hoe voel ik mij nu?

Het is rustig in mijn kamer, ik ben er altijd alleen, de ontspannen sfeer, geen stress alleen ik, de muziek en het o zo grote internet.
Is er een sfeer? Is er iets vrolijks te vinden, de muren zijn wit, de kleren liggen op de grond, het bed is half opgemaakt en op de achtergrond is deuntje te horen. Mijn pols doet pijn van het typen, die steeds maar weer de herhalende beweging maakt, de steken schieten door, ik constateer een gevoel, pijn is het gevoel.
Het is alleen maar mijn pols. Ik denk, ik denk, ik realiseer, generalieer dat mijn leven toch wel super is, ik doe mijn ogen wijd open voor de wereld, kijk om mij heen, ik constateer, mooie kleren, een eigen pc, gsm,radio en tv. Nu is het gevoel van de pijn over, het echte gevoel heeft het overwonnen. Er zijn zoveel verschillende gevoelens tegelijk, ik denkt terug aan vrijdag, daar zag ik zo'n lieve oude man liggen op sterven, met al zijn krachten vechten voor het leven, dan is het gevoel kil, oneerlijk, waarom gaan mensen toch dood, hadden we dan afstand moeten nemen, was de pijn dan minder, voelde het dan niet meer zo intens?
Gevoel is zon raar begrip. Want kijk nu denk ik aan, marissa een schat van een meid, waarmee ik vrijdag avond zoende, hmm dan krijg ik het weer warm van binnen, nu bepaal ik mijn eigen gevoel voor nu even, dat is toch raar. Het leven is raar, het heeft pieken en dalen, soms is er een dal, zoals gisteren op het werk, iedereen zeikt tegen je, je hoort het wel maar negeert het, het dringt niet tot je door, ene oor in andere oor uit. Soms leef ik dus ook als een robot, de routine is er dan weer, achteraf ben ik er blij om, zo kan ik goed functioneren in op mijn werk. De stemming hangt vaak ook af van een liedje bij mij, heb nu enya op staan, mijn gevoel word rustig, ik kom tot mezelf, geniet van de stilte om mij heen en de mooie muziek die door dringt tot mij.
Zo moet het leven ook soms zijn, zo stil en toch zo mooi.

Ik weet niet of jullie er iets van snappen maar het was wel even lekker, om dingen van je af te schrijven.

[NecroDopey]

Syphon schreef:

Verhaal 1:

Waarom lijkt het in mijn ogen, dat er zoveel mensen niet meer serieus zijn met uitgaan, ik bedoel dit.
Trouwens de mensen op dit forum wel allemaal maar zulke mensen kom k eigenlijk niet echt tegen in dagelijks leven.

hee ik ga niet wijs doen maar dat zuipen he, daar ben ik ook niet voor hoor.

Gisteren nog, had een feest minimale leeftijd was 15, ik ben 17 het scheelt maar 2 jaar maar gisteren leek het wel 20, allemaal van die populaire lui, teminste dat willen ze, dat haar, die kleren, al die make-up en al die drank en sigaretten.
Nee voelde mij daar echt niet thuis, dan zit ik echt liever met een meisje op de bank naar een leuke film te kijken.

Want als ik een relatie heb, word ik saai lijkt het wel, ik hoef niet meer zo nodig uit, het thuis zitten waardeer ik dan gewoon veel meer, het gezellig, de intimiteit, alles. Het uitgaan, zo loos, iedereen denkt altijd lang leven de lol, beetje serieus mag naar mijn mening ook wel. Ik heb de drank ook niet nodig om een leuke avond te hebben. Nuchter is naar mijn mening veel leuker.

Maar meisje misschien zijn het de periodes, dat heb ik teminste wel vaak, maar nu is het wel heel erg, ben echt al lang niet meer uitgeweest op zaterdag en ik mis het ook helemaal niet om eerlijk te zijn. Ik ga nu liever werken, en meer tijd aan school besteden, af en toe een verjaardag of een leuk feestje vind ik veel leuker. Die harder muziek met uitgaan, de domme mensen de hele avond, nee ik heb het voorlopig wel gezien.

Maar nu trek ik ook hele andere meisjes aan, dat vind ik helemaal niet erg hoor, maar zoals ik nu ben, zijn sommige meisjes ook maar zulke mensen ontmoet je gewoon minder snel maar het lot bepaald of ik zo'n iemand ontmoet.

Soms vreet het aan mij, waarom mag ik nou niet verliefd zijn, waarom is het altijd binnen een maand of 2 uit, waarom wordt ik nou altijd gekwets, waarom gaan mensen nooit is serieus om met een relatie maar heb er nu ook voor gekozen om met een ouder meisje wat mee te beginnen, ben zelf 17 maar 15 jaar doe ik niet meer, die zijn vaak allemaal lang leven de lol, dat moet ook kunnen hoor maar lang niet altijd naar mijn mening.

zo ik heb gesproken.

sorry moes even mijn verhaal kwijt.

Maar ouder worden is zeker afscheid nemem maar of ik het nou zo erg vind weet ik niet eens.

Je schrijfstijl is bijna irritant te noemen. De komma's blijven elkaar opvolgen. Probeer in ieder geval wat meer zinnen te maken zodat het geheel een stuk prettiger leest.
Daarnaast is de opbouw erg rommelig. 'Ik bedoel dit' kun je beter weg laten en het 'Trouwens de mensen..'-gedeelte kun je beter pas ergens onderaan plaatsen, al zie ik niet in waarom het nodig zou zijn om je te verontschuldigen tegen de forummers die dit lezen. Daarnaast past 'hee ik ga niet wijs doen..' er totaal niet tussen. Je hebt je mening/ideeen dat je kwijt wil en degenen die dat lezen respecteren dat maar, zolang je maar de argumenten die volgen goed uitwerkt. Voor de rest zitten er een hoop kromme zinnen in en paar spellingsfouten, die je kan vermijden door je verhaal zin voor zin langs te gaan en boel een beetje te herschrijven

Het tweede verhaaltje eens lezen

Bedankt voor je mening, toen ik het eerste verhaal schreef was ik ook beetje opgefokt maar zal is op je punten letten.
Verhaal 2 is volgens mij ietsjes beter.