Wat kan ik doen?

[Lidewij]

De afgelopen tijd heb ik het gevoel dat ik op m'n tenen loop, op het puntje van m'n tenen. Ik blijf maar rennen (en geloof me, dat is knap lastig op het puntje van je tenen ) zonder ook maar een moment stil te staan. Ik voel dat er iets aan me knaagt, maar ik weet niet wat. Ik heb ook totaal geen reden om me rot te voelen of wat dan ook, ik heb vrijwel alles wat ik wil en wat op dit moment haalbaar is. Het lukt me eindelijk weer steeds vaker dat ik mensen spreek 'gezellig' en volwassen te zijn ipv onder te duiken en m'n mond niet open te doen. Het lukt me om mensen die niks meer van zich laten horen te laten voor wat ze zijn, ipv dan toch steeds zelf maar weer iets van me te laten horen en dan weer te geloven dat alles goed gaat komen (houd een ander voor de gek).

Maar misschien houd ik met al die dingen mezelf alleen maar voor de gek, misschien voel ik me daar wel 'rot' door, misschien is het iets anders, ik weet het niet. Soms hoop ik dat er iets gebeurd, zodat ik een reden heb om me rot te voelen. En dan voel ik me weer schuldig, omdat ik dat hoop. Ik wil ook niet dat er iets gebeurd, maar hetgene dat aan me knaagt wil ik wel uit me hebben.

Iemand ervaring mee of een idee hoe ik dat zou kunnen doen?

[nogwatjuh]

misschien is dr iets wat je opoit hebt weggestopt maar niet verwerkt.. denk dat je gewoon de tijd moet nemen om te kijken naar je verleden en naar iets wat ooit gebeurd was maar waar je neit lang genoeg bij bent stilgestaan..

ben nu zelf ook bezig mn verleden te verwerken.. k had t weggestopt en dingen die ik eigenlijk allang was vergeten komen weer boven, t is niet allemaal fijn om aan herrinert te worden maar moet.. zo zit ik dr later tenminste niet meer mee en heb ik t verwerkt en kan ik verder met mn leven

[Lidewij]

Het 'probleem' is alleen dat ik eindelijk een beetje 'mezelf' (wie is dat?) ben. Ik ben heel lang depressief geweest...ik heb de afgelopen jaren heel veel nagedacht, heel m'n leven is aan me voorbij gegaan, ik heb heel veel geschreven en heel veel gepraat...ik denk ook dat ik vrij veel verwerkt heb...maar er is nog iets...of iets nieuws...of allebei... Praten en vooral schrijven, kan ik op dit moment niet meer...ik weet niet waar over ik moet praten...nadenken lukt me ook niet echt meer...ik heb overal al tig keer over nagedacht, maar er komt niks uit... tnx voor je reactie iig...succes en sterkte met verwerken, 't gaat je vast lukken!

[nogwatjuh]

je moet niet overal proberen over na te dnekne, spreek mezelf nu beetje tegen.. k hebe en vriend en die is opgenomen geweest. is toen veel gaan nadenken over de wereld.. nu kan hij niet meer stoppen is dat t enige waar hij aan denkt..altijd over de ideale maatschappij, hioj denkt er de hele dag aan, kan niet meer stoppen, des te meer hij nadenkt des te erger t word..

beetje nadenken is best wel goed alleen t meot uit jezelf komen en neit geforceert. neit zo van, ha nu ga ik eens fijn aan toen denken.. als je een denkbui heb, gewoon denken. niet negeren,

en probeer gewoon te schrijven wat in je opkomt.. losse woorden betekenen soms meer dan hele boeken vol.. probeer t, en probeer dr over te praten.,. niet meteen eenheel gesprek maar begin met een paar zinnetjes ofzo.. en iedere x als je denkt dat t niet lukt, stop je en begin je over iets anders..

Ik denk dat dit je na-depressie is...

Altijd zaten er dingen om aan te werken, waren er dingen waar je je rot om voelde. Het rotte gevoel is een vertrouwd gevoel geworden. Nu zit er een leegte, waar dat rotte gevoel zat, waar al die vervelende dingen zaten, en die leegte knaagt aan je. Je zoekt naar dingen die rot zijn, om die leegte weer te vullen, dat is immers vertrouwd.

Dit is in ieder geval wat ik heb meegemaakt na het ergste van mijn depressie..

Je moet leren blijdschap en geluk als vertrouwde gevoelens te gaan zien en die leegte daarmee te vullen. Het is moeilijk en het kost tijd, maar mogelijk is het zeker. Je bent nu eindelijk klaar met werken aan niet meer ongelukkig zijn, maar dat betekent niet dat je meteen gelukkig bent.

Stel jezelf de volgende vragen:
-wat wil je bereiken in je leven?
-welke dingen heb je altijd al willen doen?
-hoe kun je deze dingen bereiken?

zet jezelf een doel, om naartoe te werken.. Je werkt dan nu voor iets positiefs, in plaats van voor het afkomen van iets negatiefs, dus dat zal raar zijn.. Maar langzaamaan zal dat vertrouwd worden.

Je krijgt nu de tijd jouw leven in te gaan delen zoals jij dat wil, en dat is een heel raar gevoel, want eerst was die ruimte er niet in jouzelf..

Misschien sla ik de plank wel helemaal mis, maar ik herken wat je beschrijft precies en kan dat achteraf als bovenstaande bestempelen. Ik heb die leegte niet langer, dat knagende gevoel niet langer.. maar pas sinds ik echt weet wat ik wil en daar ook actie voor onderneem. De stap tussen willen en actie is nog het moeilijkst..

Nou goed, misschien heb ik het wel mis hoor.. maar ik wou het toch even kwijt!

sterkte!

[Lidewij]

@Dusjcrib: je zou best gelijk kunnen hebben...tis alleen al best lang geleden dat ik in een echte depressie zat...ik ben daarna opgeklommen...en nu blfij ik steken oid... Ik denk idd wel dat dat rotte gevoel vertrouwd was...of ik het weer op die manier wil vullen, weet ik niet. Ik wil dat dat knagende er uit is...en dat kan nu niet, omdat er eigenlijk niets is waar ik me rot om zou voelen.

Die vragen die jij noemde, daar weet ik het antwoord wel op, dat is ook een reden datik nog leef, omdat ik die dingen wil bereiken. Alleen nu ik er mee bezig ben ze te bereiken...ga ik er aan twijfelen: wil ik dit wel echt? En: als dit het niet is, wat is het dan wel? Hier heb ik al die jaren voor doorgezet, maar was het dat wel waard? Enz. Ik ga wel door, want ik heb een hele lieve vriend, waarvoor ik zeker verder wil leven. Hij is het ook zeker waard. Maar ja, alleen daarmee kom je er denk ik niet...

Mijn vorige stappen 'naar de toekomst' zijn allemaal spaak gelopen, relaties die uitgingen, opleiding waarmee ik gestopt ben...ik wil niet dat dit nog een keer gebeurd, maar ik ben er wel bang voor. Misschien is dat het wel, dat ik zo bang ben dat dingen me niet lukken of dat het toch niet is wat ik er van had verwacht ofzo, dat het me dan ook niet lukt of dat ik voortijdig stop... 'k weet het ook niet.


@nogwatjuh: Ik denk ook vaak wel als ik na wil/moet denken...alleen d'r komt weinig uit, tis een soort van cirkeltje, ik denk steeds het zelfde...omdat ik vrijwel alles al een keer 'gedacht' heb. Dat schrijven van losse woorden heb ik heel vaak en heel lang gedaan, maar ook dat lukt nu niet meer.


Bedankt allebei voor jullie posts.

[Horror Kitty]

ben je misschien gewend om depressief of iig niet gelukkig te zijn? want dan kan het wat onwennig aanvoelen om je goed te voelen..

Lidewij schreef:
@Dusjcrib: je zou best gelijk kunnen hebben...tis alleen al best lang geleden dat ik in een echte depressie zat...ik ben daarna opgeklommen...en nu blfij ik steken oid... Ik denk idd wel dat dat rotte gevoel vertrouwd was...of ik het weer op die manier wil vullen, weet ik niet. Ik wil dat dat knagende er uit is...en dat kan nu niet, omdat er eigenlijk niets is waar ik me rot om zou voelen.

Die vragen die jij noemde, daar weet ik het antwoord wel op, dat is ook een reden datik nog leef, omdat ik die dingen wil bereiken. Alleen nu ik er mee bezig ben ze te bereiken...ga ik er aan twijfelen: wil ik dit wel echt? En: als dit het niet is, wat is het dan wel? Hier heb ik al die jaren voor doorgezet, maar was het dat wel waard? Enz. Ik ga wel door, want ik heb een hele lieve vriend, waarvoor ik zeker verder wil leven. Hij is het ook zeker waard. Maar ja, alleen daarmee kom je er denk ik niet...

Mijn vorige stappen 'naar de toekomst' zijn allemaal spaak gelopen, relaties die uitgingen, opleiding waarmee ik gestopt ben...ik wil niet dat dit nog een keer gebeurd, maar ik ben er wel bang voor. Misschien is dat het wel, dat ik zo bang ben dat dingen me niet lukken of dat het toch niet is wat ik er van had verwacht ofzo, dat het me dan ook niet lukt of dat ik voortijdig stop... 'k weet het ook niet.

Je hoeft ook niet net uit je depressie te zijn, ik denk dat het niet vreemd is dat je op een gegeven moment weer blijft steken. En ook niet dat het vreemd is dat je je die dingen gaat afvragen..

Maar wat is nu het ergste dat er kan gebeuren als dit toch ook niet is wat je wil? Iets heel anders dan wat ik uiteindelijk wil gaan doen heeft mij op de been gehouden.. Ik heb laatst het roer volledig omgegooid van psychologie naar filmacademie. Ik weet nog niks zeker, ik zit in mn examenjaar.. maar ik herken alles wat jij verteld echt zo goed! Dat je afvragen of het wel goed is wat je gaat doen etc. Ik heb zelf besloten om een jaar lang dingen te gaan proberen en op die manier uit te vinden wat ik wil. Is dat voor jou misschien ook een idee?

Zet alles eens rustig op een rijtje.. en stel jezelf kleinere haalbare doelen voor ogen. Het is helemaal niet erg als je nog eens de verkeerde opleiding begint, waarom? Het gaat er toch om erachter te komen wat je het leukst vind om je de rest van je leven mee bezig te houden? Daar lijkt me geen haast achter te zitten.

'een vergissing is pas een fout wanneer je hem niet hersteld'.

Joh, mijn moeder switched op dr 49e nog volledig van beroep en doet een heel andere, nieuwe opleiding! Het is niet zo dat de beslissingen die je nu neemt je vastleggen voor de rest van je leven!

[nogwatjuh]

Lidewij schreef:
[B@nogwatjuh: Ik denk ook vaak wel als ik na wil/moet denken...alleen d'r komt weinig uit, tis een soort van cirkeltje, ik denk steeds het zelfde...omdat ik vrijwel alles al een keer 'gedacht' heb. Dat schrijven van losse woorden heb ik heel vaak en heel lang gedaan, maar ook dat lukt nu niet meer.


Bedankt allebei voor jullie posts. [/B]

misschien heb je dr nog niet genoeg over ged8 dan, of is dr nog iets drover wat je over t hoofd heb gezien, enne anders zijn dr altij dnog zoveel manieren om iets te bekijken. msschien jheb je ze nog niet allemaal gehad..

msschien kan je proberen songtexten te schrijven.. hoe denk je dan dat heel veel grote artiesten zover zijn gekomen?? allemaal omdat ze t hebben opgeschreven enzo.. nouwja, ook nog wle andere dingen amar daar gaat t niet om...
je kan ook proberen gewoon eeb boek te schrijven over vroeger.. niet alleen de negatieve dingen maar ookj de positieve.. als je t niet meer weet schrijf je gewoon situaties op die je nog goed weet..en dr zitten echt wle paar positieve bij..

ok schrijven met losse woorden lukt niet, tja...sorry.. weet t ook niet.. ben zelf te impulsief om daar ooit last van te krijgen.. anders schrijf je gewoon op hoe je je voelt in steekwoorden..

verder moet je gewoon doorzetten, verder gaan met je leven.. gebruik als reden om zielig te zijn je verleden maar. maar ga jezelf dr niet altijd waar anderen bij zijn aan herinneren.. ga gewoon door met zoals je nu bezig bent. msschien is t nu beetje vreemd om gelullig te zijn, maar na een tijdje word t de gewoonte en gaat dat gevoel weg en kan je echt gelukkig zijn//

[Lidewij]

nogwatjuh schreef:
misschien heb je dr nog niet genoeg over ged8 dan, of is dr nog iets drover wat je over t hoofd heb gezien, enne anders zijn dr altij dnog zoveel manieren om iets te bekijken. msschien jheb je ze nog niet allemaal gehad..

Maar die ik niet gehad heb (en ik heb er al veel gehad), die ken ik niet, dus ik zou ook niet weten hoe ik dat dan zou moeten doen. Ik heb er denk ik wel genoeg over nagedacht...dagen, nachten, jaren heb ik nagedacht...als dat niet genoeg is...wat is het dan wel?

msschien kan je proberen songtexten te schrijven.. hoe denk je dan dat heel veel grote artiesten zover zijn gekomen?? allemaal omdat ze t hebben opgeschreven enzo.. nouwja, ook nog wle andere dingen amar daar gaat t niet om...
je kan ook proberen gewoon eeb boek te schrijven over vroeger.. niet alleen de negatieve dingen maar ookj de positieve.. als je t niet meer weet schrijf je gewoon situaties op die je nog goed weet..en dr zitten echt wle paar positieve bij..

Songtexten lukt me niet, een boek proberen te schrijven heb ik al gedaan...ik kom alleen nooit verder dan een kantje of 6...meer een verhaal dus, verhalen heb ik al heel veel geschreven...over alles...maar het helpt niet.

ok schrijven met losse woorden lukt niet, tja...sorry.. weet t ook niet.. ben zelf te impulsief om daar ooit last van te krijgen.. anders schrijf je gewoon op hoe je je voelt in steekwoorden..

Das altijd het zelfde...hoe ik me voel weet ik vaak wel ongeveer, ik weet alleen meestal niet waardoor het komt...

verder moet je gewoon doorzetten, verder gaan met je leven.. gebruik als reden om zielig te zijn je verleden maar. maar ga jezelf dr niet altijd waar anderen bij zijn aan herinneren.. ga gewoon door met zoals je nu bezig bent. msschien is t nu beetje vreemd om gelullig te zijn, maar na een tijdje word t de gewoonte en gaat dat gevoel weg en kan je echt gelukkig zijn//

Dat doe ik ook wel, 't gaat nu al zo veel beter dan een tijd terug, ik hoop dat het alleen maar beter zal gaan in de loop der tijd, ik doe m'n best er voor, dus wie weet. Ik wil niet zielig zijn, dus ga ik ook niet zielig zijn, zeker niet waar anderen bij zijn. Ach, hopen dat de tijd me alles zal leren maar ofzo...

[Lidewij]

Ik ben wel een zeikerd: 'dat heb ik al gedaan, maar dat helpt niet' enz...het is alleen zo dat ik heel veel dingen al geprobeerd heb, maar dat het allemaal niet werkt...of maar zo'n klein beetje, dat je eigenlijk ook zou kunnen zeggen dat het niet werkt. Het gaat al veel beter met me dan een tijdje terug, dat realiseer ik me gelukkig wel. Een paar jaar terug had ik ook niet gedacht dat het ooit zo met me zou gaan als dat het nu gaat, wie weet hoe m'n leven er over een paar jaar uit ziet.

[nogwatjuh]

Lidewij schreef:
Maar die ik niet gehad heb (en ik heb er al veel gehad), die ken ik niet, dus ik zou ook niet weten hoe ik dat dan zou moeten doen. Ik heb er denk ik wel genoeg over nagedacht...dagen, nachten, jaren heb ik nagedacht...als dat niet genoeg is...wat is het dan wel?

je hebt dr wel lang over naged8. weet t verder ook niet echt


Songtexten lukt me niet, een boek proberen te schrijven heb ik al gedaan...ik kom alleen nooit verder dan een kantje of 6...meer een verhaal dus, verhalen heb ik al heel veel geschreven...over alles...maar het helpt niet.

je kan al die verhalen sdamenvoegen in een boek. je kan bv ook van jouw leven (opf van iemand anders) bepaalde gebeurtenissen een paar kantjes over volshcrijven.. zo krijg je ook een boek ( 1 vann mn lievelingsboeken is zo geschreven)

Das altijd het zelfde...hoe ik me voel weet ik vaak wel ongeveer, ik weet alleen meestal niet waardoor het komt...

probeer t toch maar, msschien zit dr een patroon in..

Dat doe ik ook wel, 't gaat nu al zo veel beter dan een tijd terug, ik hoop dat het alleen maar beter zal gaan in de loop der tijd, ik doe m'n best er voor, dus wie weet. Ik wil niet zielig zijn, dus ga ik ook niet zielig zijn, zeker niet waar anderen bij zijn. Ach, hopen dat de tijd me alles zal leren maar ofzo...

je mag best af en toe zielig zijn hoor.. alleen ik bedoel dat je niet bij elk gesprek gaat zeggen van, ik heb t zooo slecht gehad, help me.. ok ik overdrijf beetje en weet ookk wel dat iemand die dat zou zgeen altijd geen vrienden meer zou hebben omt tegen te zeggen maar toch.....
t gaat wel goedkomen, gewoon beetje geduld

[Lidewij]

nogwatjuh schreef:
je mag best af en toe zielig zijn hoor.. alleen ik bedoel dat je niet bij elk gesprek gaat zeggen van, ik heb t zooo slecht gehad, help me.. ok ik overdrijf beetje en weet ookk wel dat iemand die dat zou zgeen altijd geen vrienden meer zou hebben omt tegen te zeggen maar toch.....
t gaat wel goedkomen, gewoon beetje geduld

Ik houd er niet van om zielig te zijn, laat staan om zielig gevonden te worden. Ik zal nooit iets zeggen als 'ik heb t zooo slecht gehad, help me'. De enige van wie ik hulp aan wil nemen is m'n vriend, en zelfs dat gaat met veel moeite. Ik probeer de laatste tijd wat vaker ergens iets van te zeggen als ik iets echt niet alleen kan...en dat vind ik heel moeilijk...gelukkig wordt er tot nog toe goed op gereageerd (twee mentoren + stagebegeleidster waar ik mee gepraat heb/mee moest praten).

't komt ook wel goed, tuurlijk, why not? 't duurt alleen wat lang. Ik bedoel, ik ben nu al iets van 10/11 jaar bezig met het goed te laten komen, daarvoor was ik nog te 'klein' om echt over dingen na te denken... Wanneer komt het goed? Ik weet dat niemand me dat kan vertellen, omdat niemand dat weet. Af wachten en hopen maar dus.

[nogwatjuh]

Lidewij schreef:
Ik houd er niet van om zielig te zijn, laat staan om zielig gevonden te worden. Ik zal nooit iets zeggen als 'ik heb t zooo slecht gehad, help me'. De enige van wie ik hulp aan wil nemen is m'n vriend, en zelfs dat gaat met veel moeite. Ik probeer de laatste tijd wat vaker ergens iets van te zeggen als ik iets echt niet alleen kan...en dat vind ik heel moeilijk...gelukkig wordt er tot nog toe goed op gereageerd (twee mentoren + stagebegeleidster waar ik mee gepraat heb/mee moest praten).

dat bedoel ik ook niet.. k vin t juist goed als je af en toe zilieg doet.. is gezond.. alleen k zeg t dr maar bij omdat toen t bij mij wa mindeer ging ik veel te veel ben gaan zeiken en daardoor veel mensen ben kwijtgeraakt.. ookwel goed dat je dr met iemand over kan praten..

Lidewij schreef:

't komt ook wel goed, tuurlijk, why not? 't duurt alleen wat lang. Ik bedoel, ik ben nu al iets van 10/11 jaar bezig met het goed te laten komen, daarvoor was ik nog te 'klein' om echt over dingen na te denken... Wanneer komt het goed? Ik weet dat niemand me dat kan vertellen, omdat niemand dat weet. Af wachten en hopen maar dus.

t gaat toch goed nu... je moet jezelf dr gewoon even aan laten wennen wat t ook zo kan.. dan gaat t gevoel vanzelf weg en gaat t nog beter