Registreer FAQ Berichten van vandaag


Ga terug   Scholieren.com forum / Lichaam & Geest / Psychologie
Reageren
 
Topictools Zoek in deze topic
Oud 09-01-2003, 12:42
kleine_meis
kleine_meis is offline
bij mij thuis is de situatie eigenlijk nooit helemaal lekker geweest. Vaak ruzietjes, of gewoon onbegrip (alsof mn ouders elkaar of mij en mn broertje niet wilden begrijpen). Mijn vader is een jaar of 6 geleden een half jaar van huis weggeweest voor zijn werk, daarna is echt alles veranderd. Veel ruzies daarna enz enz... de afgelopen tijd dacht ik het gaat weer iets beter thuis

maar dan ineens krijg ik het bericht van mijn broertje dat mijn moeder hem verteld heeft over dat ze een einde aan haar leven wilde maken, dat er constant ruzies zijn thuis, dat mijn vader er niets aan doet etc...

ik woon doordeweeks niet thuis vanwege mijn studie, maar ga het weekend weer naar huis toe, en eerlijk gezegd; ik ben op, ik weet niet hoe ik nog tegen mn ouders kan doen, wat ik kan doen om misschien beiden een beetje te steunen, en vooral hoe ik mijn broertje kan steunen, hij zit er immers midden in...

antwoorden als dat mn moeder op zoek moet naar hulp, of dat mn vader dat ook moet heb ik niets aan (zijn ze zelf ook mee bezig) gewoon wat ik zelf zou kunnen doen...

(wat ik hierbij ook kan vermelden: zelf ben ik een tijdje depressief geweest en heb nooit begrip gekregen van mn moeder, en ze verwacht dit nu wel van mij, het is moeilijk voor me aangezien ik haar wel wil helpen, maar nog steeds iets in mij heel erg teleurgesteld is door haar door wat er toen gebeurd is)

dit vreet me echt op... weet het echt even niet meer...

sorry als het warrig overkomt, maar moest het echt even kwijt...

liefs en alvast bedankt

groetjes van kleintje
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 09-01-2003, 13:31
gothicje
gothicje is offline
heej wat kut voor je allemaal
fijn om te horen dat je ouders in ieder geval opzoek zijn naar hulp
het is natuurlijk niet aan jou om moeder uit de put te helpen het enigste wat je kan doen is haar steunen door bijvoorbeeld haar vaak een knuffel te geven of af een toe een lief briefje sturen...
zeggen dat je van haar hou laat weten dat ze wel belangrijk is voor jou en je broertje... of laat haar af en toe een beetje vertellen wat haar dwars zit maar voor de rest kan je niet veel voor haar doen dat is ook niet aan jou...
voor hulp moet je bij een psycholoog zijn maar voor steun bij bijvoorbeeld bij jou en je broertje...
het zal voor je broertje ook wel heel moeilijk zijn omdat hij nou ook jou niet meer heeft waar hij af en toe naar toe kan gaan om even te praten ofzo (weet niet of je een goede band met hem hebt) probeer ook af en toe met je broertje te praten (weet eigenlijk ook niet hoed oud hij is ) kunnen jullie elkaar helpen...
mijn moeder is zelf ook al 2 jaar (langer) depressief, ze loopt nu 1 dag in de week op de viersprong en daar heeft ze heel veel aan en ze gaat nou stukken vooruit....
maar in ieder geval denk aan jezelf!
heel veel sterkte als je een xtje wilt praten ik ben er voor je
kussies me
__________________
since you've been gone
Met citaat reageren
Oud 09-01-2003, 15:28
Verwijderd
Ik snap de situatie waar je in zit want ten eerste is mn moeder heel erg depressief geweest, en ten tweede heb ik ook een jonger broertje.

Je kan eigenlijk niet meer doen dan liefde geven, zolang dit maar niet ten koste van jezelf gaat. Ik denk dat je voor je moeder/ouders weinig kan betekenen, omdat zij hier zelf uit moet(en) komen.. Jij kan van hen houden, maar aangezien ze zelf al bezig zijn hulp te zoeken, is dat alles. Je broertje echter, zit er natuurlijk middenin, en staat meer op gelijke hoogte qua hoe hij het hele gebeuren ervaart.

Praat erover met hem en dergelijke, geef hem liefde, en doe anders samen es zo nu en dan leuke dingen enzo.. Even weg samen, met iemand die weet hoe de situatie is en hoe dat voelt.

Meer kun je denk ik niet doen eigenlijk,
sterkte!
Met citaat reageren
Oud 10-01-2003, 17:48
kleine_meis
kleine_meis is offline
bedankt voor jullie reakties

ik ben vandaag weer thuisgekomen en heb even met mn moeder gesproken, heb haar gezegd dat als ze zin heeft om ergens heen te gaan (heb al meerdere dingen aangeboden,maar slaat ze af), of iets te doen, dat ik dan met dr mee ga, of als ze met iemand wil praten.Maar moet zeggen dat het me zwaar valt. uit de dingen die ze zegt (we hebben het er over gehad ook dat ik depressies ben geweest) kan ik op maken dat ze nog steeds vind dat ik me een paar jaar terug alleen maar heb aangesteld en dat ze haar situatie veel erger vind. Dit doet me pijn, ik wil er wel voor haar zijn, maar door dit soort dingen trek ik me liever trug dan te helpen. Heb ook nog aangeboden morgen te koken, enige reaktie is; boeit mij niet wie er kookt,zolang ik het maar niet hoef te doen. en bijna iedere keer wanneer ze iets zegt, dan is het iets kwetsends, tegen ieder willekeurig iemand, alsof ze iemand anders probeert voor te zijn een kwetsende opmerking tegen haar te maken. heeft iemand hier misschien over nog een tip voor me hoe ik ook hier meeom kan gaan?
De tip ommn moeder wat vaker een knuff te geven of iets dergelijks heeft geen zin, hebben we thuis nooit gedaan (zijn nooit echt zown familie geweest die vaak saonds gezellig bij elkaar zit, gezellig praat over de dag enz enz, het enige tijdstip waarop wij elkaar zien is bij het avondeten, daarna gaat ieder zijn eigen weg) Daarmee kan ik dus helemaal niet komen, en klopt voor mn eigen gevoel ook niet.

en dat over mn broertje, hij is slechts 1,5 jaar jonger, kan ontzettend goed met hem opschieten, en heb hem dan ook gezegd dat ik snachts mn telefoon aan laat staan, en dat hij maar moet proberen zo veel mogenlijk lekker weg gaat naar vrienden, zodat hij voor zichzelf ook wat rust heeft. en heb hem voorgesteld morgen naar de film te gaan.

maar goed

ik wou gothicje & Dusjcrib heel erg bedanken voor hun reaktie, heb er toch een hoop tips uit kunnen halen

liefs van kleintje
Met citaat reageren
Oud 10-01-2003, 18:20
Verwijderd
Hai kleintje

Sja, je moeder's gedrag is dus nogal onmogelijk.. Ze wijst elke vorm van steun die je haar wil bieden af, en ik kan me voorstellen dat ze jou hier mee kwetst. Ik denk dat het allemaal gewoon niet meer tot haar doordringt, en ze zich dus niet beseft dat jij van haar houdt en dergelijke. Hier kun jij weinig aan veranderen.. je kan niet meer doen dan je nu al probeert.

Echter, ik ben van mening dat je beledigend gedrag niet hoeft te accepteren van haar. Ze is dan misschien depressief, maar dat is geen excuus om maar gemeen te gaan lopen doen tegen iedereen. Ga niet alles ontzettend op zitten kroppen, je mag haar best laten weten wat het allemaal met je doet, en met name haar gedrag. Laat het allemaal niet ten koste gaan van jezelf, als je boos bent mag je best boos worden!

Maar dit is mijn mening, ik ken je moeder verder niet, dus je moet uiteindelijk zelf bepalen hoe je je gedraagt ten opzichte van haar. Als het echt heel moeilijk wordt allemaal moet je zelf misschien ook op zoek gaan naar een persoon om mee te praten, dat lucht vaak toch op...

sterkte!
Met citaat reageren
Oud 10-01-2003, 19:08
gothicje
gothicje is offline
is kut ja dat je terwijl je zo lief doet voor je moeder dat ze dan zo katig reageert ik ken het verhaal, depressieve mensen hebben het vaak niet eens in de gaten...
maar toch dat geeft haar niet het recht om jou zo te behandelen, ga thuis gewoon een beetje je eigen gang als je moeder weer zo'n bui heeft, gewoon niet luisteren of een keer helemaal uitvallen dat wil ook nog weleens helpen want dat schrikt haar misschien een beetje af, maar ja ik ken jou en je moeder helemaal niet...
doe gewoon lekker leuke dingen met je broertje en vrienden, go af en toe alles er gewoon uit bijv. hier...
en toch ook proberen af en toe lieve dingen te zeggen net zoals je hebt gedaan dat moet je toch vast houden maar zeker niet te kosten vanzelf...
jij komt op de eerste plaats je kan gewoon niet meer doen dan steunen daar zijn psychologen enzo voor!
heel veel succes, ben er voor je!
liefs me
__________________
since you've been gone
Met citaat reageren
Oud 11-01-2003, 20:11
kleine_meis
kleine_meis is offline
Kheb na vanmorgen besloten om komend weekend er lekker ff tussen uit te gaan,en daarna zie ik wel weer,ik heb er eerlijk gezegd geen zin in om iedere keer dak met mn moeder praat in tranen uit te barsten. Ik heb ook geen zin om zelf in een depressie te raken, en maakt niet uit wat ik doe, ik kan haar toch niet helpen.

ik heb het hier ook met mn broertje over gehad, en heb hem aangeboden als het niet gaat mag hij naar me toe komen.

nogmaals bedankt gothicje & Dusjcrib

liefs,
kleintje
Met citaat reageren
Oud 12-01-2003, 14:55
gothicje
gothicje is offline
Citaat:
kleine_meis schreef:
Kheb na vanmorgen besloten om komend weekend er lekker ff tussen uit te gaan,en daarna zie ik wel weer,ik heb er eerlijk gezegd geen zin in om iedere keer dak met mn moeder praat in tranen uit te barsten. Ik heb ook geen zin om zelf in een depressie te raken, en maakt niet uit wat ik doe, ik kan haar toch niet helpen.

ik heb het hier ook met mn broertje over gehad, en heb hem aangeboden als het niet gaat mag hij naar me toe komen.

nogmaals bedankt gothicje & Dusjcrib

liefs,
kleintje
is misschien wel het beste ja er ff lekker tussen uit, maar je kan dat natuurlijk niet elke keer doen
maar heel goed van je dat je aan jezelf blijft denken, want niemand heeft iets aan je als je zelf ook depressief bent...
probeer je moeder toch wel een beetje te steunen...
en als je echt niet meer ziet zitten en je wil praten ik sta voor je klaar...
enne blijf ook aan de goede kanten van het leven denken en aan de goede dingen die nog gaan komen, want die komen vast en zeker!!
heel veel succes liefs me
__________________
since you've been gone
Met citaat reageren
Oud 12-01-2003, 16:58
kleine_meis
kleine_meis is offline
Dank je gothicje

de positieve dingen in mn leven blijf ik zeker wel voor ogen houden (heb een schat van een vriend die me enorm goed steunt) en inderdaad,er komen vast wel weer goede dingen (plannen voor vakantie enz hou ik me ff aan vast), maar zie het nu gewoon even niet zitten om thuis te blijven (nog ff en t is weer morgen,weerterug naar mn studiestad)

ik probeer mn moeder wel te steunen, maar na iedere keer iets goeds te proberen te doen, krijgk weer een niet leuk antw terug, en dat kan ik gewoon na een tijd ff niet meer hebben

liefs
kleintje
Met citaat reageren
Oud 12-01-2003, 17:49
gothicje
gothicje is offline
Citaat:
kleine_meis schreef:
Dank je gothicje

de positieve dingen in mn leven blijf ik zeker wel voor ogen houden (heb een schat van een vriend die me enorm goed steunt) en inderdaad,er komen vast wel weer goede dingen (plannen voor vakantie enz hou ik me ff aan vast), maar zie het nu gewoon even niet zitten om thuis te blijven (nog ff en t is weer morgen,weerterug naar mn studiestad)

ik probeer mn moeder wel te steunen, maar na iedere keer iets goeds te proberen te doen, krijgk weer een niet leuk antw terug, en dat kan ik gewoon na een tijd ff niet meer hebben

liefs
kleintje
heel begrijpbaar, gelukkig weet je een beetje van jezelf waar de grens ligt!
je red het wel denk ik!
heel veel sterkte en ik sta voor je klaar
liefs me
__________________
since you've been gone
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren


Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Psychologie Borderline (BL)
MisterDJ
10 11-05-2005 06:11
Liefde & Relatie Een meisje
neobrinken
23 19-02-2005 20:29
Verhalen & Gedichten Weten jullie nog...
Vlooienband
146 02-12-2004 13:50
Verhalen & Gedichten Verhalenwedstrijd: Altijd nog een tweede kans
Verwijderd
0 03-06-2004 20:48
Levensbeschouwing & Filosofie Een keerpunt in de geschiedenis. De val van het atheïsme...
BiL@L
62 17-09-2003 04:17
Verhalen & Gedichten Kritiek (dus niet reageren als je niet tegen kritiek kan!)
Tantalus
31 02-02-2002 10:36


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 09:50.