[eerste poging] titelloos

[marlies]

Hallo mensen van letteren,

In dit topic heb ik al aangegeven dat ik graag iets zou willen schrijven.

Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en ben wat begonnen.
Het is niet goed, dat weet ik. Mijn stijl is heel slecht. Ik doe erg mijn best maar beter wordt het niet, daarom vraag ik jullie mening en jullie hulp. Ik sta open voor reacties en hoop er iets van te leren.


Hier komt mijn stukje:


“Kijk eens wat prachtig, Angelique!” Angelique keek naar het dure gouden horloge dat Barbara voor haar gezicht liet dansen. “Ja heel mooi” zei Angelique zonder emotie. Het was al het zoveelste cadeau dat Barbara van Bart gekregen had. Haar gedachten dwaalden af en ze had niet door dat Barbara weer wat aan haar vroeg.
“Aarde aan Angelique, Aarde aan Angelique” zei Barbara
Langzaam keerde Angelique terug naar haar gesprek met Barbara. “Ja? Wat is er?”
“Wat is er met jou kan ik beter vragen! Ik loop hier van alles aan je te vertellen maar mevrouw luistert niet eens!” Barbara keek Angelique boos aan.
Angelique twijfelde of ze zou zeggen wat ze dacht. Ze kon toch moeilijk haar vriendin afvallen, maar aan de andere kant, daar was ze ook haar vriendin voor, om haar te allen tijde de waarheid te zeggen.
Angelique koos ervoor om neutraal te blijven. “Ik heb gewoon geen zin om het er over te hebben, ok?“


De dagen die volgden gingen voor Barbara als een droom voorbij. Ze zat met haar hoofd in de wolken, bij Bart. Van haar leven was ze nog nooit zo verliefd geweest. Bart was mooi, stoer en had geld, véél geld. Als Barbara iets wilde dan hoefde ze maar met haar vingers te knippen en ze kreeg het. Voor het eerst vond iemand haar mooi, heel mooi.

Angelique echter, had spijt dat ze Barbara de waarheid niet verteld had. Ze vond ook dat Barbara de laatste tijd veranderd was. Ze dweepte met Bart. Ze was altijd al hebzuchtig geweest en eenvoudig te manipuleren. Angelique had haar wel eens vaker geholpen, maar deze keer was het anders. Bart was anders dan die andere jongens. De vorige waren alleen maar op seks uit, maar Bart is anders, erger.
Bart doet altijd poeslief tegen Barbara, maar Angelique vertrouwt hem niet. Hij is té aardig daar moet wat achter zitten. Ze weet nog niet wat, maar er moet iets zijn.

Het waren enkel voorgevoelens van Angelique, totdat ze Bart op een dag in de stad zag lopen met twee andere meisjes. Twee meisjes die net zoals Barbara naïef en naarstig op zoek zijn naar liefde. Liefde die ze bij jongens zoals Bart nooit zullen vinden.

Na dit voorval had Angelique zich er na een paar dagen van kunnen overtuigen dat ze spoken zag en dat die twee meisjes slechts goede vriendinnen van Bart zijn. Tot ze Bart een paar dagen later weer met een ander meisje zag. Ditmaal heftig zoenend. Angelique had hen een paar straten gevolgd totdat ze Bart en dat meisje samen een hotel in zag duiken.

Vanaf dat moment was Angelique gaan twijfelen over de goede bedoelingen van Bart. Wat is hij van plan? Ze kon er geen goed antwoord op vinden. Bart maakt gebruik van Barbara, want hij gaat met andere meisjes, maar waarom blijft hij haar dure cadeaus geven en haar de hemel in prijzen? Hij heeft immers die andere vriendin al. De vragen bleven komen, maar de antwoorden bleven uit.

Angelique was zo diep in gedachten dat ze niet door had dat de bus al gearriveerd was. Ze had geluk dat de aardige man, haar even op haar schouder tikte voordat hij de bus in ging, want anders had ze zo de bus voorbij laten gaan. “Waren er maar meer goede mannen zoals hij", dacht Angelique

Thuis leek alles naar Barbara te wijzen. De beer die ze van haar voor haar 15e verjaardag gekregen had, die nieuwe cd waar Barbara opeens mee was komen aanzetten en de foto op haar bureau, samen in het zwembad, 5 jaar geleden. Normaal deed het haar niet zoveel. Het was eenvoudigweg een deel geworden van haar interieur, maar vandaag bleven die dingen haar aandacht trekken.

Wat moest ze doen? Barbara was haar beste vriendin. Ze wilde niet dat Barbara gekwetst zou worden, maar als ze geen hulp wilde, wat kon ze dan doen?
Zet zette haar koptelefoon op en ging op haar bed zitten met haar knuffelbeer in haar armen in de hoop dat al haar angsten zouden vervliegen.

Het zou wel erg sneu zijn als eerst iedereen enthousiast zegt dat je moet gaan schrijven en vervolgens niemand een reactie op je verhaal geeft.

Je zegt zelf dat het heel erg slecht is, maar ik verdenk je ervan dat je medelijden probeert te wekken. Zo verschrikkelijk dramatisch is het niet. Maar, er kan natuurlijk nog een hoop aan verbeterd worden en daar heb je het ook voor geplaatst. Ik houd het algemeen.

Bij het lezen van jouw verhaal, krijg ik het gevoel dat ik door jou op afstand gehouden wordt. Er gebeuren dingen met Barbara en Angelique en we krijgen veel mee van wat Angelique allemaal zou denken, maar de schrijver staat er teveel tussen.
Het lijkt zo te gaan: Angelique heeft gedachten, de schrijver luistert daarnaa, vat ze samen, brengt ze onder woorden en schrijft ze op. Dat creeërt de kloof.

In plaats van het droog beschrijven van de emoties zou je kunnen proberen wat subtieler te zijn. Laat kleine flarden van gedachten zien, vertel wat randgevoelens, een lichte hoofdpijn, een melancholisch gevoel bij een foto, enz. Met al die kleine dingen kan je wijzen in de richting van het gevoel dat je weer wilt geven, zonder het expliciet te vermelden. Op die manier puzzelt de lezer die kleine stukken ook bij elkaar en 'ervaart' deze veel meer wat er precies aan de hand is. Je geeft de lezer toegang tot het verhaal.

Over het onderwerp van het verhaal kan ik weinig zeggen. Het is duidelijk dat je wat probeert, want echt ver uitgwerkt lijkt het niet. Bovendien is niet af, me dunkt. Daar kan ik moeilijk wat over zeggen.
Wat ik wel kwijt is dat je aardig goed lijkt te weten wat je wel en wat je niet moet vertellen om het verhaal vaart te geven. Het enige probleem wat we daarmee tegenkomen is dat je het zo expliciet verteld en dat het geen verassing, ja zelfs voorspelbaar, is.
Als we lezen dat Angelique Bart niet vertrouwd, hem vervolgens met twee vrouwen zien en daarna de twijfeling van Angelique horen, dan weet 98% van de lezers al dat Angelique vervolgens Bart in een innige omhelzing met een andere vrouw gaat zien.
Dit heeft te maken met de opbouw van een verhaal en de uitbouw van een plot. Iets wat je kan leren door het veel te doen en veel bij anderen te zien.

Nog iets over je stijl: deze is sober. Dit is niet slecht, omdat sommige verhalen een sobere stijl nodig hebben, maar in deze kwestie maakt de stijl de kloof waar ik het eerder over had nog breder. Leef je meer in en laat ons meer inleven. Maar kijk wel uit dat je geen eindeloze beschrijving van twijfelachtige emoties gaat geven.

Ja, het valt niet mee. Probeer een gulden middenweg te vinden door veel te oefenen.

LUH-3417 - Trouwens, dit is alleen mijn mening en mijn adviezen. Doe er mee wat je wilt, maar geloof alsjeblieft niet dat ze 'waar' zijn.

[marlies]

Dank je wel voor je reactie!

[Vlooienband]

Mijn hamster die momenteel aan het sterven is belette mij een snellere reactie te geven.
Helaas is deze reply degene waarmee je het moet doen, ik kan me nu niet aan het lezen van dingen toezetten. Sorry, morgen beter. Morgen zal ik, zo snel mogelijk, een reactie geven.
Nu ben ik eerder met Fedja bezig... Excuus.

[marlies]

Scimmia schreef:
Mijn hamster die momenteel aan het sterven is belette mij een snellere reactie te geven.
Helaas is deze reply degene waarmee je het moet doen, ik kan me nu niet aan het lezen van dingen toezetten. Sorry, morgen beter. Morgen zal ik, zo snel mogelijk, een reactie geven.
Nu ben ik eerder met Fedja bezig... Excuus.

Ik heb wel geduld hoor, sterkte!

[Vlooienband]

Zo, de hamster is niet meer. Bij deze neem ik eens goed de tijd om je verhaal te lezen.
Schrik niet van de grote lap tekst die ik ongetwijfeld ga typen, zie het gewoon als commentaar.

Het hele idee van het verhaal is leuk, je kan er veel mee. Belangrijk is nu ook om niet te stoppen, maar om meteen verder te gaan met de verhalen. Grijp dit verhaal aan als een ruige basis, noem het een begin. Aan alle dingen waar je voor het eerst aan begint, moet gewerkt worden. Dit stuk ook.

Het verhaal inhoudelijk... Je hebt nu een basis, hoewel het nog niet af is. Maak er een lang verhaal van, raffel het in ieder geval niet af. Barbara zit nu op haar bed en bedenkt allerlei ingenieuze plannetjes om haar beste vriendin te helpen, ontzeg ons het plezier niet van het zien hoe het afloopt. Wees niet bang om een typisch verhaal te maken, dat wordt het toch. Het wordt een verhaal zoals velen, maar dat is bij zo goed als elk eerste verhaal. Mijn allereerste verhalen waren kleine verhaaltjes over een meisje dat haar familie iedere keer uit de klauwen van allerlei dingen redde, ook erg standaard.
Strek je stoute schoenen dus meteen weer aan en schrijf dit af. Ga niet miepen over inspiratiegebrek, je hebt inspriratie, je kon je personages als het ware zien. Dus hup, sluit je ogen en ga weer schrijven. Handig is eerst dit af te lezen.
Je beschrijft het verhaal goed, té goed. Als je de dingen op deze manier neerzet, komt er vaak een zekere onpersoonlijkheid. Jij voelt je waarschijnljik erg verbonden met je personages, maar wij, de lezers, niet. Ik kan me uiteraard wel inleven in de mensen, maar toch voel ik me niet echt verbonden met Barbara. Het stukje met de bus was goed, het afdwalen van de gedachten. Zulke dingen moet je vaker doen. Voor een klein moment wist ik echt wat ze dacht, deed en voelde. Dat is goed.
Probeer dat meer te doen, laat ons ons meer inleven.

Dan de stijl. De stijl van een verhaal heeft ook een groot aandeel in het inlevingsvermorgen van de lezer. Je maakt een groot aantal fouten, die stuk voor stuk te vergeven zijn, omdat ze niet bijster origineel zijn. Ook vaak gemaakt, door vele (amateurs)schrijvers. Een voorbeeld van een "groots" schrijver die de herhalingsfout maakt is Jan Wolkers.
We gaan ze af:

• hinderlijke herhaling qua woorden/namen: Angelique dit, Angelique dat, zus en zo. Probeer niet de hele tijd een naam te noemen en te zeggen wat dat personage deed of doet. Dat leest erg vervelend. Hetzelfde geldt voor woorden die je kan herhalen. Zoek er andere woorden voor, benut je woordenschat. Zoek synoniemen.
• hinderlijke herhaling qua zinsdelen: sommige zinnen hebben allemaal dezelfde samenstelling-> onderwerp - persoonsvorm - ander zinsdeel of geen zinsdeel meer. Dit is niet erg, normaal zelfs. Je moet er echter wel op letten dat die zinsdelen af worden gewisselt met andere zinsconstructies.
  Om het wat duidelijker te maken een voorbeeld, wat leest fijner:
  Toen ik vanochtend opstond ging ik de honden zo snel mogelijk uitlaten. Jazz en Sam, ze stonden al te kwijlen op mijn kussen. De eerste verkocht ik een rotschop, omdat het kleine schattige pupje dondersgoed weet dat hij niet op MIJN kussen mag kwijlen. Ik schoot in mijn spijkerbroek en hield mijn T-shirt, waar ik de hele nacht in had geslapen, aan. Toen de honden me naar buiten trokken sloeg de kou me om mijn oren. Het was winter, geen zomer. Verdoem het leven op de Mont-Blanc.
  
  Ik stond vanochtend op en ging de honden zo snel mogelijk uitlaten. Jazz en Sammy stonden bovenop mijn kussen te kwijlen. Ik verkocht de eerste een rotschop, omdat het pupje dondersgoed weet dat hij niet op MIJN kussen mag kwijlen. Ik schoot in mijn spijkerbroek en hield mijn T-shirt, waar ik de hele nacht in had geslapen, aan. De honden trokken me naar buiten en de kou sloeg me om mijn oren. Het was winter, geen zomer. Verdoem het leven op de Mont-Blanc.
  
  De meeste mensen kiezen meteen het eerste stukje, omdat het goed wordt afgewisselt.
  Punt van attentie dus. (lees het maar eens na in jouw alinea vier)
  

Zo, dat was het wel weer. Zie deze tips als verbetering en niet als een poging om je helemaal de grond in te boren. De eerste reactie is namelijk nooit positief, als je het ten minste niet aan je familie vraagt. Ga gewoon lekker door met schrijven en verbeter dit stuk.

Je gebruikt veel te veel werkwoordstijden door elkaar:

Angelique echter, had spijt dat ze Barbara de waarheid niet verteld had. Ze vond ook dat Barbara de laatste tijd veranderd was
En dan een paar regels later:
Bart doet altijd poeslief tegen Barbara, maar Angelique vertrouwt hem niet. Hij is té aardig daar moet wat achter zitten. Ze weet nog niet wat, maar er moet iets zijn.
Dat kan dus niet, ik zou dat in ieder geval niet doen en ik heb ook niet het idee dat het bewust gedaan is. Verder vind ik het niet slecht, op zich. Ga zo door.