Gezeik in huis in me hoofd, overal!!!

[Iotje]

'k heb redelijk wat meegemaakt en ben niet van plan om dat allemaal ui te gaan leggen. daardoor ben ik wel wat gevoeligergeworden voor van alles: van ruzies tot opmerkingen.

De dagelijkse ruzies en spanningen die je niet kunt ontwijken worden me naast de dingen waar ik mee zit te veel en het begint een neerwaartse spiraal te worden.

'k ben echt bang om naar een psych. te gaan, maar 'k weet dat ik dat eigenlijk wel moet doen, maar ik zie gewoon het beeld van mij bij die psych in m'n hoofd en ik raak in paniek. Op zulke momenten klap ik namelijk helemaal dicht...Hoe kan ik mijn angst overwinnen???

[B@RTOLI]

Ik denk dat het beste is om je angst te overwinnen om die stap naar de Psych. toch te zetten en dan zul je in het begin wel beetje angst hebben maar naar mate het gesprek vorderd gaat het langzaam aan vanzelf.

Heb ik ook gehad en het heeft geholpen, bij mij was dat omdat ik veel gepest werd.

Veel suc6

antwoord krijgen is moeilijk , het antwoord heb je al .. het zit in je hart, volg je hart en het antwoord verijkt je leven !

[light fighter]

die angst kun je het best overwinnen door je met je angst te confronteren kan in het begin in het klein bijvoorbeeld door met je mentor te gaan praten daarna met de leerling begeleider op school en ik denk dat je dan een redelijk eind op weg bent zal heel moelijk zijn.

ik durf dit aan te raden omdat ik het zelf ook heb gehad en nu als ik naar de counselor op school ga zie ik daar helemaal niet meer tegen op. in het begin vond ik het vreselijk maar het werd steeds minder

suc6 Paultje

ik klapte ook helemaal dicht toen ik bij de psyg kwam... nou praat ik nog steeds niet veel...
normaal doe ik dat wel enzow, maar dan lijkt het net of er een muur voor zit ofzow die alles tegen houdt...
ik vind t moeilijk om zomaar voluit te praten, net als jij.
daar kun je weinig aan doen...
maar je kunt iig zo veel mogelijk proberen te praten met mensen die je vertrouwd... zodat die muur al wat kleiner word, snappie???

hang in there!

[B@RTOLI]

shithead schreef:
ik klapte ook helemaal dicht toen ik bij de psyg kwam... nou praat ik nog steeds niet veel...
normaal doe ik dat wel enzow, maar dan lijkt het net of er een muur voor zit ofzow die alles tegen houdt...
ik vind t moeilijk om zomaar voluit te praten, net als jij.
daar kun je weinig aan doen...
maar je kunt iig zo veel mogelijk proberen te praten met mensen die je vertrouwd... zodat die muur al wat kleiner word, snappie???

hang in there!

Gewoon proberen om te praten of het lukt maakt dan niet uit, het idee dat je er wat aan doet en dat je ook wil geeft je zelfvertrouwen en dan komt de rest vanzelf wel!!! heb ik ook gehad ik zei helemaal niet veel en nu praat ik gewoon en zeg ik gewoon als me iets niet bevalt enzo.

Suc6!!!

Psychologen krijgen dagelijks mensen die niet goed zijn in praten over wat ze hebben meegemaakt tegen.. Voor sommige mensen is dit ook helemaal niet de juiste manier.

Ten eerste moet je misschien een manier zoeken om even weg te komen uit de dagelijke moeilijkheidjes. Ik zelf heb toen ik ooit ditzelfde had als jij, anderhalve week bij een vriendin in huis gezeten. Dat zijn dan niet jou beslommerinkjes, en het was voor haar ook een welkome afleiding. Misschien is zoiets een idee? Of anders even een tijdje bij een familielid? Even ergens zijn waar je tijd aan jezelf kan besteden in plaats van voortdurend met anderen te maken te hebben en dergelijke..

Ten tweede zijn er verschillende vormen van therapie.. Mijn moeder doet bijvoorbeeld een opleiding voor Creatief Therapeute.. Dat is therapie waarbij je je problemen en dergelijke leert uiten via creativiteit, en dit kan op verschillende manieren en in verschillende richtingen. Misschien is zoiets beter voor jou? Omdat je altijd zo dichtklapt?

Je kan als je naar een psych gaat ook van te voren opschrijven wat je wil vertellen en wat er allemaal aan de hand is.. Dit kun je aan de psych laten lezen zodat deze al op de hoogte is en vanuit dat vragen kan gaan stellen. Wie weet is het dan ook makkelijker voor je?

Sterkte iig!

[gothicje]

[QUOTE]B@RTOLI schreef:
[B]Ik denk dat het beste is om je angst te overwinnen om die stap naar de Psych. toch te zetten en dan zul je in het begin wel beetje angst hebben maar naar mate het gesprek vorderd gaat het langzaam aan vanzelf.

ben ik helemaal mee eens...
heb het zelf ook half half gedaan...
je komt nooit over een angst heen als je er tegenaan blijft hikken, kweet het het is heel moeilijk , maar ooit zal het toch moeten...
het is net zoals als je heel hard van een paard bent gevallen en je verschrikkelijk bang bent, je komt nooit van die angst af als je er niet terug op stap, en hoe langer je er tegenaan loopt hoe erger je angst wordt omdat je steeds meer enge dingen in je hoofd gaat halen
je kan het wel!
heel veel succes!
liefs me