leeg van binnen

Ik weet niet meer hoe ik verder moet.
Eigenlijk wel, ik kan het alleen niet.
Ik voel bijna niet meer, alleen oppervlakkig, ik kan nog wel gevoelens begrijpen. Ik weet op bepaalde momenten hoe ik me zou voelen. Als iemand mij kwetst voel ik in plaats van pijn niets. Ik zet die pijn meteen om in woede of iets anders waarbij ik niet hoef te voelen. Ik betrapte me er een keer op dat ik mezelf pijn deed (lichamelijk). Dat was zo'n beetje het laatste hou vast aan de werkelijkheid, alleen lichamelijk kan ik nog voelen. Ik merk niks meer als ik blow, geen pijn, niks.
Ongeveer een week geleden kreeg ik weer een beetje gevoel terug. Ik heb daar voor gevochten ik heb zoveel gegeven om mijn gevoel terug te krijgen. Er ging iets mis waardoor ik het weer zou verliezen. Ik probeerde ieder moment bewust te voelen om het niet te verliezen. Nu voel ik al weer niet. Ik barst soms (bijna) in tranen uit als ik muziek hoor, een film kijk, maakt niet uit. Als er iets van gevoel in ligt hou ik het niet meer. Het ligt allemaal zo aan het opprevlak maar ik kan het niet voelen.
Hoe het komt dat ik niet kan voelen? Ik heb er zelf voor gezorcht. Ik had (heb nog steeds ergens) zoveel pijn en verdriet dat ik het ben gaan afstoten, ik ben me gaan afzonderen van mezelf. Ik ben mijn pijn gaan buiten sluiten. Doordat ik dat deed sloot ik ook mijn liefde en geluk buiten. Zie het als een "muur" die ik om mezelf heen heb gebouwd en die ik constant met mijn kracht en energie overeind moet houden. Die angsten die daarbuiten staan leven van mijn energie. Zij zijn mij. Er gaat onbewust zoveel energie naar het overeind houden van die "muur" heen (en wat er buiten is). Dat ik bijna niks meer over hou. Het kost heel veel energie om mijn gevoel weer terug te krijgen en die heb ik gewoon niet. Als ik nog lang zo door ga zal het er uit eindelijk allemaal tegelijk uitkomen.

Het maakt me niet uit of iemand het leest ik moest het gewoon even kwijt. Als er wel mensen zijn die het lezen, is er misschien iemand die dit herkent?

[Bright Halo]

Er zijn wel meer mensen die zo'n muur om zich heen bouwen. Besef goed dat het heel moeilijk voor anderen is om daarmee om te gaan!

Je gedrag is namelijk niet logisch. Als jij pijn hoort te voelen druk je het zo snel weg dat je gevoelloos overkomt. En als je blij hoort te zijn vind je het te mooi om waar te zijn, waardoor je terughoudend bent en nergens echt van geniet.

Ik denk dat de enige oplossing is alles her te beleven. Dus dat je terug gaat naar het verleden en de pijn naar boven haalt om hem vervolgens los te laten

Sterkte

[Nona]

Ik weet niet waarom je dat doet, maar ik weet dat ik het zelf ook weleens gedaan heb, vaak zelfs. Het komt vaak door angst: angst om anderen toe te laten tot jouw gedachtengang. Als dit bij jou zo is (of zou kunnen zijn, want je hoeft het je niet eens te realiseren), probeer dan een keer de hulp van een ander op te zoeken, en je helemaal open te stellen. Je moet je dan nergens voor schamen en niets proberen te verbergen. Door eerlijk te zijn tegen anderen kan je vaak ook eerlijker zijn tegen jezelf, en dat is nog het moeilijkst...

Succes

Ik heb zo'n muur om me heen gehad, maar mn gevoel is terug gekomen.. Ik probeer terug te lopen om te kijken hoe dat is gekomen, dat ik weer voel, maar ik zou het eigenlijk echt niet weten

Ik denk dat het al heel goed is dat je je er bewust van bent en dat je terug verlangt naar dat gevoel, en ook dat het je is gelukt om weer een tijdje te voelen, dan ben je toch weer een stapje verder. Ik denk dat dit moet blijven proberen en misschien zal het steeds een beetje langer terugkomen totdat het je weer meer voelt dan dat je niet voelt.

Je emoties eruit gooien bij elk dingetje waar gevoel in zit laat wel zien dat dat gevoel ook nog in jou zit, je laat het alleen niet toe. Accepteer iig maar gewoon dat je dan bij die dingen in huilen uitbarst, want dat is helemaal niet erg dan, en laat het maar gewoon gaan.

Ik heb niet echt een goed advies voor je eigenlijk :/

Sterkte

Bright Halo schreef op 13-03-2003 @ 21:53:
Er zijn wel meer mensen die zo'n muur om zich heen bouwen. Besef goed dat het heel moeilijk voor anderen is om daarmee om te gaan!

Je gedrag is namelijk niet logisch. Als jij pijn hoort te voelen druk je het zo snel weg dat je gevoelloos overkomt. En als je blij hoort te zijn vind je het te mooi om waar te zijn, waardoor je terughoudend bent en nergens echt van geniet.

Wanneer ik blij zou zijn voel ik dat niet. Niet omdat ik dan terughoudend ben. Ik sluit me af van mijn pijn daardoor sluit ik me ook af van m'n liefde, geluk, enz.

Bright Halo schreef op 13-03-2003 @ 21:53:
Ik denk dat de enige oplossing is alles her te beleven. Dus dat je terug gaat naar het verleden en de pijn naar boven haalt om hem vervolgens los te laten

Maar hoe kan ik die pijn naar boven halen? Ik heb hem nou net afgesloten. Ik weet niet eens wat voor pijn er allemaal zit.

Bright Halo schreef op 13-03-2003 @ 21:53:
Sterkte

Thanx.