de avond

[karamba]

Na even gewacht, maar weer een verhaal. Ik hoor zoals altijd weer
Graag alle mogelijke verbeteringen van stijl, taal enz…
Sorry door de vervelende opmaak, later zal ik hem verbeteren als jullie dat nodig vinden.

'Wat ga jij doen?' vroeg mijn moeder. Ik wou om kwart voor 5
nog net een paar broodjes pakken in de keuken. Maar mijn moeder
was al lang het warme eten aan het klaar maken. Ik zei nog
dat ik barstte van de honger. Maar het hielp niet. Ik moest wachten
op het warme eten. 'Anders heb je zo meteen geen honger meer', zeimijn moeder nog. Dus ik rende weer naar boven en ging nog even een beetje huiswerk maken. Stereo weer aan. Een hoop gezeur van mijn zusjes dat de stereo weer zachter moet. Maar toen het kwart over vijf was werden we dan ook eindelijk geroepen. Ik hoorde
het niet. Mijn moeder had al een paar keer geroepen. Maar als
dan nog niet iedereen beneden komt die lage harde stem van
mijn vader. Die hoort iedereen wel. Ik ren als laatste naar beneden.
In de keuken zitten ze allemaal al aan tafel. 'Ohw, was je toch
nog van plan om mee te eten vandaag?' wordt mij gevraagd.
Ik geef geen antwoord, en schuif rustig aan. Mijn zusje zit er
al een beetje boos bij. De nodige opmerkingen over onze houdingen
onder het eten zijn al gemaakt. Er zijn dus altijd weer van die dagen
dat mijn ouders zullen zeuren over onze manieren.
Nu is het helemaal zo. Er wordt gevraagd wat we allemaal hebben
meegemaakt op school. Ik antwoord weer eens 'Niet veel bijzonders'.
Ik kom er zo makkelijk vanaf. Mijn jongere zusje heeft een vorm
van ADHD. Zei praat in één stuk door. Maar als ze een gesprek met mij begint, gaat mijn vader al scherp kijken.
Als ik weleens alleen door het huis heen loop vraagt hij mij er
wel eens naar of ik dan wil vertellen wat ik allemaal heb meegemaakt.
Ik vind het wel fijn dat hij zich soms zorgen maakt, maar het is
dus soms absoluut niet nodig. Maar het gesprek over school houdt gelukkig snel op. De soep gaat van tafel en er komt zo ook een nieuw
onderwerp. 'Hey', zeg ik. Dat is een bijzondere vogel. Nu praten ze dan wel met mij mee. Ik vertelde nooit zoveel. Maar als ik begon te praten onder het eten begonnen ze ook gelijk van alles uit mij
te halen. Dat was dan hetgeen waar ik in was geïnteresseerd.
Vogels, ik heb er zelfs twee op m’n kamer. Ik neem ze wel eens mee
naar beneden. Maar dan moeten ze weer snel naar boven.
Mijn gedachten dwalen af. Ik eet rustig door. Die smerige andijvie
nog naar binnen werken en dan nog het toetje. Ik luister nog een
beetje mee met het gesprek. Maar ik dwaal al weg in gedachten.
Wat ik allemaal heb meegemaakt. Ik hou het mooi voor mezelf. Er
worden nog een paar opmerkingen op mijn houdingen gemaakt.
Ik ga er niet eens meer tegenin omdat ik vandaag niet zo kortaf
ben als anders. Dan komt het: het toetje. Dat is mijn favoriet.
Ik mag het altijd ophalen. Terwijl ik in de berging voor de
koelkast sta pak ik stiekem nog een paar slokken. Ik loop de
keuken in. 'Was die al open?' vraagt mijn vader. Ik wordt
rood. En antwoord dat ik die gister nog snel had opengemaakt,
maar mama had gezegd dat ik die pak niet op tafel mocht zetten.
Zo, ik zet hem gauw op tafel. Ik giet voor mezelf in, zo merken
ze ook niet dat er al minder in zat. Er staan vandaag toch 2 pakken
vla op tafel. Dus er zal niet te weinig zijn. Ik begin nog een
beetje mee te praten over eet manieren, wat net het onderwerp was.
Dan is mijn bakje op. Ik ga weer weg. Nog even snel naar de huiskamer.
Teletekst kijken voordat papa het ziet. Anders begint hij weer over
huiswerk te zeuren. En dan ga ik maar weer naar boven. Ik ga weer eens
een hele tijd met mijn vogels spelen. Dan moet ik maar nog even leren.
Om half 8 kan ik het niet laten om nog even met mijn vogels te spelen
en dan ga ik weer naar beneden. Ik zoek snel in al mijn schoolboeken
een internetopdracht en ga naar beneden om te vragen of ik op internet
mag. Het lukt... ik check nog even mijn mail. SHIT... weer geen mail
van dat leuke meisje uit mijn klas, hoe krijg ik dat ooit weer op gang?
Nou ja... ik heb weer wat stuff om over na te denken bij het slapen
gaan. Nog even in de huiskamer kijken of er wat op tv is. En na een
half uur ga ik maar naar boven. En maar denken. Thuis heb ik het er
bijna nooit meer over. Maar ik heb niks meer te vertellen. Ik ben voor
het eerst verliefd. Daar ga ik dan over nadenken terwijl ik daar op
bed lig. Zo ga ik ook weer over haar dromen. Ik wil zo echt altijd blijven
slapen en dromen. Dat wij zo samen zijn als in mijn dromen. Ik baal altijd
als een stekker als ik dan weer wakker word. Dan is het weer ochtend, we
gaan weer naar school. Ik zal haar weer zien, ik zal weer een dag alleen maar
kijken, kijken en nog eens kijken. En zo gaan de dagen voorbij...

Die smerige andijvie

Nou zeg

Leuk verhaal, vooral het einde maken de gebeurtenissen hoopvol.. Leest ook vrij makkelijk weg (afgezien van wat enters die raar zijn, maar dat komt door copy-past waarschijnlijk).

Alleen zou je aan dialogen nog het een en ander kunnen veranderen, aanhalingstekens gebruiken etc (En zinnen als:'Hij vraagt of ik dat al gedaan heb. Ik antwoord nee.' zijn raar, niet dat die er in zit, maar wel een paar die ongeveer zo zijn opgebouwt.. maak er dan een dialoogje van:
''Heb je dat al gedaan?' vraagt hij, ik schud mijn hoofd.' zoiets dus).

[Vlooienband]

Je verhaal boeit me niet bijster veel, er gebeurt niet erg veel. Zo komt het ten minste over.
Dit is ook te wijten aan de schrijfstijl, die is niet al te prettig. Je maakt wat fouten, er zitten verkeerde witregels in en zo nog meer dingen.
De copy/paste foutjes kan je gemakkelijk oplossen:
De tekst die je hebt geschreven, plak je in notepad. Daar zet je, onder 'Bewerken' of 'Opmaak,' 'automatische terugloop uit.


Niet al te positief, misschien is dit omdat het niet echt 'mijn' verhaal is.



Over de spelling, ik heb slechts enkele dingen geselecteerd.

'Wat ga jij doen?' vroeg mijn moeder.
Het is: 'Wat ga jij doen,' vroeg mijn moeder.
Schrijf cijfers voluit.
"pakken in de keuken. Maar mijn moeder"
Zinnen samenvoegen, dit hoort niet. Maar hoort niet aan het begin van een zin.
"van de honger. Maar het hielp niet."
Zinnen samenvoegen, dit hoort niet. Maar hoort niet aan het begin van een zin.
"meer', zeimijn moeder"
Ahum. Het is: 'meer,' zei mijn moeder
"even een beetje huiswerk maken."
Een beetje huiswerk maken klopt, volgens mij, niet. Het is, denk ik, wat huiswerk doen.
"Een hoop gezeur van mijn zusjes dat de stereo weer zachter moet"
Hinderlijke herhaling: stereo. Vervang stereo door een verwijswoord, zoals 'hij.'
"Maar toen het kwart"
Je begint de zin weer met maar.
"over vijf was werden we"
Dit klopt niet.
"Maar als
dan nog niet iedereen beneden komt die lage harde stem van
mijn vader"
Klopt niet.
"Zei praat in één stuk door"
'Zei' moet 'zij' zijn.

[Ieke]

Je verhaal boeit niet echt. Je gebruit een soort telegramstijl en dat is best wel storent. Je kan de opmaak ook beter verbeteren, dis is echt storent.
'Anders heb je zo meteen geen honger meer', zeimijn moeder nog.
Los van elkaar.

De nodige opmerkingen over onze houdingen onder het eten zijn al gemaakt.
Ik weet het niet, ik moest hem meerdere keren lezen voor ik het volledig begreep. Ik kan niet direct iets verkeerds ontdekken, misschien ligt het ook wel aan mij.

Ik vind het wel fijn dat hij zich soms zorgen maakt, maar het is dus soms absoluut niet nodig. Maar het gesprek over school houdt gelukkig snel op
2 keer maar is niet echt fijn hier acher elkaar.

ieke schreef:
Je verhaal boeit niet echt. Je gebruit een soort telegramstijl en dat is best wel storent. Je kan de opmaak ook beter verbeteren, dis is echt storent.

het is storend ....

[Ieke]

Krummeltje schreef:
het is storend ....

sorry.

[karamba]

ieke schreef:


De nodige opmerkingen over onze houdingen onder het eten zijn al gemaakt.
Ik weet het niet, ik moest hem meerdere keren lezen voor ik het volledig begreep. Ik kan niet direct iets verkeerds ontdekken, misschien ligt het ook wel aan mij.

Snap je de zin niet? Weet je niet wat ik bedoel? Als je de zin wel snapt, wil je dan zeggen hoe hij wel moet? Dezelfde woorden hoeven er niet in voor te komen. Maar een soort verbetering zou ik fijn vinden!!!

[Miss-E]

Leuk.. niet echt 'My story' maar veder toch wel leuk om te lezen... er gebeurt alleen niet zo heeeeeel veel.... misschien dat het vervolg iets tsja... 'dynamischer' (verkeerde woord maar weet niks beters) wordt... succes

[karamba]

thanx, ik zelf vind mijn andere verhaal mooier: 'contact met anne',hopen dat daar heel veel mensen oog voor krijgen. Ik heb ze op de zelfde avond op t forum gezet, maar misschien denk ik wel TE postief over 'contact met Anne'!?!?

[Ieke]

Ik zal eens denken dan over die zin.

Er zijn dus al de nodige opmerkingen over haar houding tijdens het eten gemaakt. Er zijn altijd van die dagen dat mijn ouders zeuren over onze tafelmanieren en dat zullen ze altijd blijven doen.

Dit valt me zo in. Ik hed die daaropvolgende zin ook veranderd, anders liep het niet lekker. (2 keer dus achter elkaar is niet zo mooi.) Kijk maar, misschien is het laatste van die 2e zin niet helemaal zo als je het had bedoelt. Ik hoor graag je reacktie.

Vooral aan het einde wordt dit verhaal wat boeiend, omdat dan plotseling blijkt dat hij verliefd is en niet zo'n beetje ook. Jammer is dat je dat niet eerder in het verhaal laat voorkomen. Laat die jongen zich echt anders gedragen, laat zijn ouders of zussen daarnaar vragen en laat de confrontatie dan plaatsvinden. Actie, sensatie en spanning.

Met de titel dwing je me te denken aan De Avonden van Reve, waarin het eten in huiselijke kring ook elke keer weer terugkomt. Misschien heb je dit gelezen en geprobeerd in die trant verder te werken, maar dat is niet echt gelukt. Je mist daarvoor vooralsnog het nodige cynisme en sarcasme.

Qua spelling en stijl moet je er op letten dat je niet te vaak een zin met 'onderwerp werkwoord' enz. begint. Wissel meer af en maak de boel boeiender. Besluit ook wat je nu echt wel moet vertellen om het verhaal spannend te maken en wat beter achterwegen kan blijven.

Ik zal zo Contact met Anne lezen.

LUH-3417