Dagelijks leven. En ik leef me heel erg in, in mijn verhalen. Ik ken mijn personages en weet dus altijd wat ze doen.
Ook loop ik altijd met een klein notitieboekje op zak. Daarin schrijf ik, in mijn eigen 'steno,' heel kortaf de verhalen op.
Een verhaal van acht pagina's kan ik samenvatten in één regel. Handig.
Goed, de inspiratie... als ik echt /niets/ kan verzinnen, maak ik mezelf wakker als ik slaap. Ik zet dan mijn wekker, op een tijdstip waarvan in weet dat ik vast slaap. Dan ga ik op mijn balkon zitten en in de verte staren. Het duurt niet lang of ik weet al wat.
Ook ben ik zelf een beetje maf, zoals al mijn personages zijn. Dat helpt.