Hoi..
Ik heb het idee dat ik altijd in de steek word gelaten , hoeveel moeite ik voor iemand ook doe.. ik hoef maar een keer boos te worden om een stomme reden en meteen wil iemand mij nooit meer zien, ik hoef maar één keer iets te doen wat de ander niet aanstaat en ik kan opdonderen , de enige die ik altijd heb gehouden is mijn moeder, en verder is zo alles gekomen en gegaan , als ik iets doe wat ze nie aanstaat gaan ze, hoeveel ik ook doe om het goed te maken , heveel ik ook om ze geef, wat ik ook voor ze doe.. al geef ik alles, het is nooit goed.. nooit , altijd blijf ik alleen over... is dat ies tusse me oren? of is het echt mijn schuld en ben ik echt zo stom? kan ik nou echt geen vrienden HOUDEN?

Ik vind dit heel erg , herkent iemand dit ofzo? Ik bedoel... dit is ech heel erg voor mij, want ik voel me soms zoo alleen , en aangezien ik drank en drugs enzo niet zie zitten om het te vergeten moek ies anders zoeken...