Wat zegt de psychologie hierover?

[Oen]

Wat zegt de psychologie over onzichtbare vrienden?
Ikzelf denk dat je ze krijgt doordat je als je klein bent een groot probleem hebt, en daar kan je dan goed mee praten.
Ik heb er eigenlijk nog steeds een, mijn euwige raadsman, en ja ik heb vroeger het een en ander aan problemen ervonden. Als ik nu weer een probleem heb roep ik hem en dan praten we, het is niet dat ik hem zie, of denk dat hij er echt is, het is gewoon wat gezelligs in tijden dat je er naar het schijnt helemaal alleen voor staat, en wanneer je geloofd kan je er ook beter mee praten. Ik weet nog toen ik hem "kreeg" was het eerst dat ik dan 2 keer een koekje kreeg, hij was er opeens net als een engeltje, en nu nog steeds, ik weet dat ik met mezelf praat maar het is makkelijker als je het op een ander kan projecteren.
Maar wat zeggen de psychologen hier nu over.

[dystopia]

Onzichtbare vrienden als in geesten?

dystopia schreef:
Onzichtbare vrienden als in geesten?

, volgens mij bedoelt ie dat hij zelf een persoon verzint, en verzint hoe die denkt. hij "zegt" wat tegen die persoon, en stelt zich voor wat die ander zou antwoorden.. ehm, die ander zegt dus terug wat hij zelf heeft bedacht

zelf doe ik 't ook wel eens. die "persoon" heb ik leren "kennen" uit een boek.. en dan ga ik ermee zitten "praten"

[Oen]

JA eigenlijk wil ik niet echt weten wat jullie ervan vinden , ik wil weten hoe de psycholoog hiermee omgaat.

dan zit je hier dus verkeerd

[mathfreak]

marianne22 schreef: "dan zit je hier dus verkeerd." Dat ligt er maar net aan waar het onderwerp over gaat. Ik heb op dit moment het hoofdstuk over psychiatrie in mijn Codex Medicus (9e druk) voor me liggen en kwam daar iets tegen over imaginaire speelkameraadjes. Volgens de beschrijving gaat het hier om dagdromen van 3- tot 6-jarige kinderen waarbij een denkbeeldig vriendje, broertje of zusje wordt gecreëerd. Dit gebeurt in situaties van eenzaamheid en afgewezen worden en is tot de adolescentie een normale reactie.
Blijkbaar heb jij in bepaalde situaties nog steeds behoefte aan wat jij "mijn euwige raadsman" noemt. Je schrijft ook: "...ik heb vroeger het een en ander aan problemen ondervonden. Als ik nu weer een probleem heb roep ik hem en dan praten we." Jouw opmerking "Ikzelf denk dat je ze krijgt doordat je als je klein bent een groot probleem hebt, en daar kan je dan goed mee praten." sluit hier precies bij aan. Het is dus een bekend verschijnsel wat de psychologie betreft.

[Oen]

mathfreak schreef:
marianne22 schreef: "dan zit je hier dus verkeerd." Dat ligt er maar net aan waar het onderwerp over gaat. Ik heb op dit moment het hoofdstuk over psychiatrie in mijn Codex Medicus (9e druk) voor me liggen en kwam daar iets tegen over imaginaire speelkameraadjes. Volgens de beschrijving gaat het hier om dagdromen van 3- tot 6-jarige kinderen waarbij een denkbeeldig vriendje, broertje of zusje wordt gecreëerd. Dit gebeurt in situaties van eenzaamheid en afgewezen worden en is tot de adolescentie een normale reactie.
Blijkbaar heb jij in bepaalde situaties nog steeds behoefte aan wat jij "mijn euwige raadsman" noemt. Je schrijft ook: "...ik heb vroeger het een en ander aan problemen ondervonden. Als ik nu weer een probleem heb roep ik hem en dan praten we." Jouw opmerking "Ikzelf denk dat je ze krijgt doordat je als je klein bent een groot probleem hebt, en daar kan je dan goed mee praten." sluit hier precies bij aan. Het is dus een bekend verschijnsel wat de psychologie betreft.

Ja echt eenzaam en afgewezen was ik bepaald niet op de basisschool, maar de rest klopt allemaal wel, ik vind het wel een prettige manier van met jezelf praten, je kan een echte discussie aangaan, en als je nix te doen hebt (bijvoorbeeld in de auto) dan denk je dat hij er is, of in de klas is altijd wel gezellig. Ik heb ook een tijdje geleden iets gehad waarbij ik heel ziek was en ik some heel erg bang was, (niet gewoon bang maar extreem bang, gek in de kop bang) het was ook hij die me eruit haalde. Ikzelf doe er niet moeilijk over, het is een ander soort projectie van een gesplete persoonlijkheid die het goed met elkaar kunnen vinden. Ook ben ik hem heel dankbaar dat hij me altijd heeft kunnen helpen altijd heeft willen luisteren. Er groeit dan een soort liefde voor jezelf op waar nix achter schuilt, dat vind ik nog altijd heel prettig.

mathfreak schreef:
Dat ligt er maar net aan waar het onderwerp over gaat.

'k had 't nog niet zo bekeken neej. alleen gekeken naar 't feit dat hier scholieren/studenten zitten en naar aller waarschijnelijkheid geen psychologen . btw, you're right

wat is trouwens een Codex Medicus ???
een medische handboek ?

[mathfreak]

marianne22 schreef: "wat is trouwens een Codex Medicus ???
een medische handboek?"
De Codex Medicus bevat een aantal hoofdstukken, waarbij ieder hoofdstuk over een bepaald medisch specialisme, bijvoorbeeld psychiatrie, gaat. Het is inderdaad een medisch handboek. Daarnaast heb ik nog een aantal boeken over psychologie die ik net als de Codex Medicus als naslagwerk gebruik om op dit forum vragen te kunnen beantwoorden.
Ik ben zelf geen psycholoog, maar ben als leek wel in psychologie geïnteresseerd. Mijn interesse voor psychologie ligt voornamelijk op het gebied van de klinische psychologie, die zich bezighoudt met het ontstaan en het behandelen van psychische stoornissen.
Mocht je meer over me willen weten, dan kun je me bereiken via mijn e-mailadres arno.van.asseldonk@hetnet.nl.

[fluistermode on]
mathfreak wordt scholieren-psychologie-woordenboek
[fluistermode off]