Opeens zie ik het overal, ik lees erover, we hebben het erover op school en vooral op t.v, in veel series en films zie je het: The American way of life.
Zo'n perfect leven; getrouwd, twee of drie kinderen, groot huis met zwembad in een nette wijk, man in het gezin heeft een leuke baan en vertrekt iedere morgen met z'n Chevrolet of z'n Ford om precies acht uur naar z'n werk en precies een half uur later komt de altijd gele schoolbus de kinderen ophalen om naar school te gaan.
In de buurt kom je 's morgens alleen de huisvrouwen tegen die boodschappen doen of wandelen met de allerkleinsten uit het gezin.
Het is zo perfect. Ik heb er altijd op neergekeken, maar dat wil ik ook. Ik dacht nooit dat ik zo zou willen leven, maar nu droom ik er steeds vaker van.
Ik slaap steeds vaker meer dan de helft van de dag omdat ik in m'n dromen de wereld kan creeëren die ik wil. Alleen 's nachts kan ik leven zoals ik dat wil. Als ik een perfect leven wil zoals hierboven dan heb ik dat. Als reizen wil maken vol avontuur dan kan ik dat. Maar alleen 's nachts. Waarom overdag dan niet?
Om er nog even iets zinnigs van te maken, hebben jullie dat nou ook, dat je op een of andere manier een wereld creeërt waarin het voor jou perfect is? En waar je bijna liever bent dan in de realiteit?
|