sjit, het ontspoort

[damaetas]

deze zomer ging het eigenlijk supergoed, en toen werd ik nbtje eenzaam op mijn kot, omdat nieuwe vrienden maken nu eenmaal tijd vraagt. ik was daar eigenlijk erg positief over, ik dacht wel dat het in orde ging komen. maar dat doet het niet, het is alweer februarie, de vriendschappen op school blijven oppervlakkig, te meer omdat ik gewoon niet zo vlug echt praat met iemand. maar ik heb het wel !absoluut! nodig.
ik haat het gevoel dat ik nix kan veranderen aan de situatie.
ik ga uren wandelen om mijn hoofd leeg te maken, maar als ik terugkom is er nix verandert, de mist voor mn ogen blijft, ik krijg geen overzicht over de rommel in mijn hoofd.
oude vrienden zijn door omstandigheden verandert in walgelijke zielige wezentjes, nieuwe vrienden zijn niet wat ze leken te zijn. studies zijn zo moeilijk als ik in de wartgalligste momenten had gevreesd (maandag krijg ik mn punten ) ik zou ze voor nix willen opgeven, maar wat als ik dit jaar niet slaag? ik heb dri plaatsen die ik thuis noem, in geen van de drie voel ik me werkelijk thuis. over liggen stukjes van mij, het geheel is maar een illusie

waarom zit ik dit hier eigenlijk te tippen?
iemand advies?

kl*te

[Marc S]

Hmmz, ik weet niet echt hoe ik erop moet reageren... ik herken het wel deels, dat ik niet 'echt' met mensen omga, dus niet goed contact leg, terwijl ik het wel nodig heb...

Na ja, hier word je ook niet wijzer van. Sterkte.

Marc blijft vandaag maar beter niet achter de computer hangen... het zonnetje schijnt

[laydee]

Goed dat je hier schrijft. Want dat is de eerste stap, praten, delen met anderen.
je hebt het gevoel niets in de hand te hebben, en dat moet absoluut overboord.
Je moet proberen zelf een eerste stap te nemen, en dan geen gigantische. Loop eens met een lach op je gezicht rond, eerst zal het een geforceerde zijn, maar later als mensen je groeten zal hij blijven hangen.
Probeer de knop om te draaien en anders naar dingen te kijken (alsof als nieuw is, en alles goed is), dat is ontzettend moeilijk en veel makkelijker gezegd dan gedaan. Maar als je eenmaal die stap hebt gezet, volgen de anderen vanzelf.
Daarbij helpt het denk ik ook dat we de winter nu achter ons laten. Op mij hebben lente en zomer in ieder geval een positieve invloed.
Ik zet me af van dat denken, dat constante denken, tenminste probeer dat. En als ik toch de behoefte heb me in het diepe te storten dan neem ik een stelling die geen betrekking op mezelf heeft dat ik niet in mezelf of andere mensen hoef te graven en verzand in (depressieve) gedachten.
je schrijft dat overla stukjes van jou liggen. Maar jij bent toch degene die ze bij elkaar houdt? Je hoeft niet gebonden te zijn aan één plaats die jou symboliseert of waar je je thuis voelt. En zelfs ware het een illusie, het zal een mooie zijn en een goede basis om op terug te vallen. Maar verlies daarbij niet de (mogelijke) werkelijkheid uit het oog, verbreek daar niet de banden mee. Maak contact met mensen, zie dat ze niet alleen maar oppervlakkig zijn. Heel belangrijk; wíl zien dat ze niet alleen maar oppervlakkig zijn.
Stel je zelf open voor alles, ook voor anderen, dat is het begin. Het is moeilijk, maar echt niet onmogelijk, geloof me.

Ik weet net als jij ook niet waarom ik dit zit te typen ( heb misschien net als jij ook overzicht nodig en dat nu ook voor mezelf gemaakt), maar hoop toch je met iets geholpen te hebben.
Alle liefs,
laydee

[damaetas]

thx

[QuietNoise]

dit is wel de manier hoe ik me vrienden 1.5 jaar geleden heb gemaakt, dus troostje, t werkt echt!