23-02-2002, 15:04
|
|
|
Oké, jullie moeten mij echt even helpen. Sindskort zit ik op dansles, en dat gaat allemaal niet echt heel soepel ofzo. De docent komt het dan ook regelmatig voordoen hoe ik het wél moet doen. Fijn, zou je denken, maar ik vat het heel persoonlijk op het vind het super gênant. Ik heb altijd het gevoel dat iedereen dan denkt van; je kan ook niks. Drie weken geleden gebeurde het weer, en ik probeerde het, maar het lukte voor geen meter. Op een gegeven moment dacht ik dat ik flauw ging vallen, zo gespannen werd ik ervan, en toen ben ik weg gelopen en heb me een kwartier in de wc opgesloten
 half huilend.. Ik ben toen naar mijn docent gegaan om te zeggen dat ik duizelig was en sindsdien heb ik me daar niet meer vertoond. Ik durf het gewoon niet. Volgens mij heb ik falingsangst. Ik wil ook niet meer, maar ik vind het ook zo lullig voor mijn ouders want die cursus kostte 200 piek  Ik moet morgen weer gaan, m'n ouders beginnen er al weer naar te vragen hoe het met dansen gaat, en ik zeg dan altijd 'ja goed'. Volgens mij lachen ze me uit als ik dit vertel.. Ik heb ze dan ook niet de ware reden verteld waarom ik die ene keer zo vroeg terug was. Ik wil echt niet meer gaan, maar ik kom er niet onderuit vrees ik. Bovendien, nu heb ik twee lessen gemist, en zometeen kom ik niet meer mee, omdat de rest veel verder is dan ik. Dat is dan ook rot voor mijn danspartner.. Iemand advies?
__________________
It's good to be in love, it really does suit you..
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
23-02-2002, 15:22
|
|
|
Je komt op dansles om iets te leren, niemand verwacht dat je het dan meteen kan. En het is heel normaal dat de een iets sneller doorheeft dan de ander, daar moet je jezelf niet zo druk om maken. Verder, als je een beetje op gelijk niveau met je ouders zit kun je ze toch best eerlijk vertellen. Als je ouders je serieus nemen zullen ze dat echt wel begrijpen.
__________________
:)
|
|
23-02-2002, 16:06
|
|
|
|
Probeer het met een beetje humor te zien
 Toen ik vorig jaar weer begon met Taekwondo maakte ik de ene blunder na de andere, bij stretchoefeningen kwam het zelfs voor dat ik omviel   Maar dat gaf niets, iedereen kan erom lachen en als jij het zelf ook met de nodige humor ziet, is er niets aan de hand. En zoals Tom' al schrijft: je gaat erheen om te leren, niemand verwacht dat je het al kunt
|
|
23-02-2002, 16:06
|
|
Verwijderd
|
Ik denk niet dat je faalangst hebt. Denk je wel eens van 'O god, als het nu maar goed gaat, anders...'?
|
|
23-02-2002, 16:47
|
|
|
|
Als ik het zo lees, denk ik dat het wel faalangst is eerlijkgezegd. Ik herken het heel erg..je bent gewoon heel erg bang om af te gaan he? Dat heb ik ook wel eens met dansen..Maar zoals al werd gezegd, iedereen moet het leren..en wat ze ook denken.. jij zet je tenminste in.
xx Pati
|
|
23-02-2002, 19:49
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
28-02-2002, 21:32
|
|
|
|
Ik weet wel dat ik er ben om te leren, maar bij de gedachte dat ik morgen móét gaan, ga ik al helemaal shaken. Ik ben het nu al drie weken aan het uitstellen en ik durf écht niet meer. Het is niet alleen maar dat dansles, ik zit sowieso niet lekker in m'n vel, ik ben gewoon 'bang' voor *iets* ik weet dat het belachelijk klinkt, maar ik wil er echt niet meer heen.
__________________
It's good to be in love, it really does suit you..
|
|
01-03-2002, 06:14
|
|
Verwijderd
|
Soms maak je je bang voor niks. De enige manier om daar over heen te komen is toch gaan. Hoe moeilijk dat ook is. Maar anders maak je jezelf misschien onnodig bang voor iets waar je niet bang voor hoeft te zijn. 't klinkt misschien raar en stom, maar tis wel zo, vaak maak je dingen in je hoofd tig keer erger dan ze in werkelijkheid zijn. Als ze zo erg blijven en je laat het erg blijven, dan is het een volgende keer weer net zo, kun je nu beter proberen ff 'stoer' te zijn en toch te gaan. Je zult vast merken dat het minder erg is dan jij in gedachten had. En dan ben je trots op jezelf. Zo zie ik het. Maar 'k snap best dat dat heel moeilijk is. Heel veel sterkte en laat ff weten of je nog geweest bent.
|
|
17-03-2002, 16:09
|
|
|
|
Heej!
 Ik heb dus ook faalangst, al van jongs af aan. Zwaar irritant, maar ik denk altijd maar: iedereen heeft iets en ik heb dit. Ben altijd supergestresst op school, leren voor een toets lukt haast niet doordat ik me niet kan concentreren omdat ik zo loop te stressen. Het is zeker zo dat je niet dingen moet laten omdat je er bang voor bent, dan wordt het steeds moeilijker om het op een bepaald moment wel te doen. Maar ik heb ook al een paar keer meegemaakt dat ik dacht: ok, ik doe het, het moet goed gaan! En het ging mis.. ik kwam niet uit mn woorden, stond voor lul en weet ik wat allemaal. Vervolgens onthoudt ik alleen die dingen die misgingen en lijkt het alsof het altijd misgaat terwijl dat dus niet zo is... Hoe ouder je wordt, hoe minder last je ervan krijgt, zeggen ze... Ik ben al bijna 18 en heb niet het idee dat het echt minder is geworden, maar ok... Heel veel sterkte, succes en alles!
|
|
18-03-2002, 10:08
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
En dan ga ik ook nog zingen voor mijn eindexamen muziek ook
|
|
|
18-03-2002, 12:17
|
|
|
|
ja ik zou als ik jou was wel gewoon gaan.
ik zit ook op dansles en ut word steeds moeilijker dus je ken beter maar gaan want strax heb je teveel gemist en da zou lullig zijn!! suc6 mij
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 06:37.
Adverteren