Verhaaltje! De onwetendheid van Murtsk

[Vlooienband]

Nee, het is niet diepzinnig, niet super, maar gewoon grappig.
De titel is overigens beroerd, hebben jullie leukere ideeën?


De onwetendheid van Murtsk


Elke zondagochtend stond Murtsk heel vroeg op. Om vijf uur was ze al uit de veren.
Waarom ze dit deed, wist niemand. Iedereen wist wel... dat ze niet helemaal in orde was, daarboven.
Het was de derde zondag van de vierde maand, van het zevende jaar dat de ramp gebeurde.
Nu nog vertelt men de verhalen... van die ene zondag.
Murtsk werd wakker, zoals gewoonlijk. Vijf uur 's ochtends, geen problemen. Ze kleedde zich uit, en stond naakt voor haar bed.
"Jodele," schreeuwde ze luidruchtig, terwijl ze van haar balkon sprong.
Met een glimlach belandde ze in de vijver, de grote, schone vijver.
"Oh, wat is het leven toch heerlijk," zong ze onder het baden. Een eend zwom voorbij en reikte haar de zeep aan. Met glimlachend gekwaak dreunde hij het ochtendgebed op.
"Allah is goed, Allah is heilig," begon de lieverd te rappen.
de meeste kinderen werden nooit bang van het verhaal van deze heidense meid, die opgroeide in een commune, een islamitische religie had en zich, bij gebrek aan waterleiding, in de vijver moest baden.
"Broertjes, het is een schande," had de dorpsmeester uitgeroepen op de dagelijkse zitting. Na enig commentaar en nutteloze suggesties, kwam de Jihrn binnenwalsen.
'Jirhn, wat doet die nou hier' vroeg de dorpsmeester zich af. Het was immers ochtend, dan slaapt hij zijn roes altijd uit.
"Walawenuüszunengflaaltellen," stootte de man uit.
"Sorry?"
"Walawenuüszunengflaaltellen!"
"Sta je droog, Jirhn?"
"Neen, vrinden, ik sta niet droog. Ik bevind mij in een staat tussen bewustzijn en alcoholvergiftiging. Hetgeen dat u allen nu ziet, is de dronken vrind die u allen reeds zevenendertig jaar kunstmatig verslaafd aan alcohol houdt," sprak hij.
"Beste man, u weet dat u elk moment zal sterven aan alcoholvergiftiging, omdat wij geen medisch verantwoord volk zijn," informeerde de dorpsarts.
"Hell yeah!"
De dorpsmeester mengde zich plots weer in het zogenaamde gesprek: "Jirhn, wat wil je nou?"
"Vernietiging van al het goede op deze aardkloot, maar dat is niet haalbaar bij u allen."
"Inderdaad."
"Dus ik wil... Walawenuüszunengflaaltellen!"
"Goddomme, lul, zeg nou gewoon wat je wil zeggen!"
"We moeten een verhaal verzinnen over een meisje, laten we bijvoorbeeld..." Jirhn stopte en liep naar een klein meisje toe. Het arme ding keek verschrikt op, steun zoekend bij haar twee rode vlechtjes.
"Hoj," zei ze verlegen. "Ik is Murtsk."
Zachtjes aaide hij haar over haar hoofdje. "Brave Murtsk," zei hij.
"Juist, vrinden! Wij nemen Murtsk... laten haar snel groeien... en zetten haar bij haar tweelingzus."
"Oh. Waarom?"
"Hij zei het tegen me."
"Wie?"
"Hij," brulde Jirhn met een veelbetekende blik. Plots raakte de alcoholist in coma en overleedt. De arts controleerde dit, door kokend water in zijn oren te gooien. De ogen begonnen te borrelen, hét teken gevend dat een dode werkelijk dood is. Nadeel hiervan was wel dat de oogleden gesloten moesten worden, maar goed.
"Kut, nou is 'ie dood."
"MURTSK! Let op je taalgebruik," riep Murtsks' moeder verschrikt uit. Haar vader pakte de kleine uk beet en slingerde haar weg. met een glimlachend gezichtje verouderde Murtsk, door de snelheid van het licht.
Verdwaasd zat, tien seconden later, een bijna-volwassen meisje in de hoek van het dorpsplein. Haar kleren waren helemaal gescheurd en haar haren waren prachtig lang geworden. Het was een beeld van pure perfectie: knap, slank, naakt en toch bedekt met lange, rode haren, waarvan de onderkant, ergens bij haar voeten, samenliep in twee kleine vlechtjes.
"Murtsk, lieverd, wat zie je er mooi uit," zei haar moeder.
"Ik weet het, moeder."
“We moeten doen wat Jirhn wilde. God had tegen hem gesproken."

Zo gezegd, zo gedaan. Verhalen werden verzonnen, sagen werden gevormd. Iedereen praatte over dat ene meisje, die zo vreemd was. Zo vreemd, en tegelijkertijd zo knap.

Het meisje zelf wist dat er over haar gepraat werd. Zij wist ook dat dat evenbeeld van haar, wat haar altijd door die rare 'ruit' aankeek, geen tweelingzus was.
Bidden tot God hielp niet... de pillen waren niet prettig. Soms was het niet leuk meer, soms was de situatie echt uitzichtloos. Zo ook die ene dag, die derde zondag van de vierde maand.
Daarom besloot zij de dingen anders aan te pakken. in plaats van het kussen, knielen en aanbidden van de grond waarop Allah liep, wilde zij hém een keer écht aanbidden! Dat verlangen bedacht zij tijdens het baden. Ze nam niet eens de moeite zich aan te kleden, maar rende meteen naar binnen, de grot in.
In de derde lade van links, naast de tefal-pan, lag de Dolk Der Dood.
Snel en pijnloos sneed ze haar polsen door. "Walawenuüszunengflaaltellen," zei ze nog.

[Ieke]

Alleen typefoutjes, rest komt nog:

"Hoj ," zei ze verlegen.

Hoi

i n de derde lade van links, naat de tefal-pan, lag de Dolk Der Dood.

In met hoofdletter en naast.

[Vlooienband]

ieke schreef op 12-03-2003 @ 13:16:
Alleen typefoutjes, rest komt nog:

Hoi

In met hoofdletter en naast.

Hoe 'hoj' heeft wel wat.


Overigens... ik probeer zoveel mogelijk op verhalen te reageren, maar ik heb er de tijd niet echt voor... heb geduld.

[Tisch]

"Schreeuwde ze luidruchtig"

[Vlooienband]

Tisch schreef op 12-03-2003 @ 16:54:
"Schreeuwde ze luidruchtig"

Wat is hier fout aan?

Waarschijnlijk dubbel, omdat schreeuwen vaak al luidruchtig is. Maar zo een vreselijk vergrijp vind ik het zelf niet.

Misschien is het omdat ik het graag zie, maar misschien heb je het er werkelijk in gedaan, maar ik zie hier een verhaal dat draait om niets en de pretentie wekt alles te beschrijven.

Je laat mensen doodvallen, je geeft mensen vreemde levens, laat mythen scheppen en wat dies meer zijt. Er gebeurt genoeg, het leest simpel, de teksten van de personages zijn grappig maar al met al kunnen we er geen chocolade van maken.

Het mooie is dat we daarom genoeg ruimte hebben om zelf te spelen. Is het verhaal dat wel lezen het verhaal dat ze verzonnen hebben? Waarom pleegt dat mens zelfmoord? Wat dacht ze te zien in die woorden van die man?

Ja, fijn verhaal. Maar je moet wel hier en daar letten op je spelling.

"...het zevende jaar dat de ramp gebeurde." is geen goede bijzin. Daar moet 'nadat' van gemaakt worden, meen ik.

"Ze kleedde zich uit, en stond naakt voor haar bed." Komma hoeft hier niet.

"...kwam de Jihrn binnenwalsen.
'Jirhn, wat doet die nou hier'" Ja... hoe heet hij nu?

Er zitten er misschien nog meer in, maar ik vertrouw erop dat je die er zelf uit kan peuteren.

LUH-3417

[Vlooienband]

Jep, ik weet het, er is geen touw aan vast te knopen. Morgen zal ik het eens nalopen op spelling en dergelijke, vanavond niet meer.

Is het verhaal dat we lezen het verhaal dat ze verzonnen hebben?
Gebruik je fantasie.

Waarom pleegt dat mens zelfmoord?
Om Allah écht te kunnen aanbidden, en hem persoonlijk te kunnen zien. Ze was terecht gekomen in een uitzichtloze situatie, ze kon niet anders.

Wat dacht ze te zien in die woorden van die man?
We zullen hen een eng verhaal vertellen.