Verlatingsangst + bindingsangst tegelijk

[Fly_away]

Liefde kan zo leuk zijn...

hoop ik nog steeds.
Mijn allereerste vriendje heeft geen idee wat hij me heeft aangedaan. Ik was 15, hij 18.
Ik was tot over mijn oren verliefd en vreselijk naïef. De tweede dag van onze relatie riep hij al dat hij van me hield, de derde dag wist hij me zijn bed in te krijgen. Ik wist dat het erg snel was, en dat vond hij ook... maar hij was zoo verliefd op me, ik nog 100x meer op hem.
De dag die erop volgde deden we het weer. En op de dag die daar weer op volgde kwam hij naar me toe met de mededeling dat hij wou praten. Wat er op neer kwam dat hij het uitmaakte.
Toen hij vervolgens wegliep, liep hij naar een voor mij veel te bekende persoon toe: mijn toenmalige beste vriendin.

Ze hadden wat...

Ik was in tranen en nog steeds vreselijk verliefd, en wou dolgraag vrienden blijven, al was het alleen maar omdat ik zoveel van mezelf gegeven had. De weken die volgden waren (achteraf)nog vreselijker dan de paar dagen van onze relatie: hij vernederde me voor anderen, ik laatte het toe... want hij had vast wel gelijk...
hij gebruikte me, mijn beste vriendin nog veel erger. Op den duur gad ik geen andere vrienden meer dan hun twee... en ik had het gewoonweg niet door.
Tot ik op vakantie ging, mezelf na die twee maanden een maand rust gaf en toen pas drong het langzaam tot me door: dit kon niet langer zo. Met veel moeite wist ik uit de put te klimmen.

Dit is nu alles 2 jaar geleden, maar ik ben nog steeds DOODSbang me aan een jongen te binden. Ik had enkele vriendjes, maar ik maakte 'relaties' door die angst meestal nog voordat het intiem kon worden uit.
Nu heb ik een lieve vriend, een maand al, want ik vind dat ik me eroverheen moet zetten. Maar die angst is dodelijk, ik voel dat hij het gaat uitmaken, elk moment van de dag. Vriendinnen zeggen dat het onzin is, is het waarschijnlijk ook. Maar ik kan het niet uit mijn hoofd zetten. Ik kan niet genieten van een relatie, ik pieker me suf. Verlatingsangst + bindingsangst tegelijk
alsjeblieft help me... ik wil niet dat dit een levenslang trauma oid wordt.

[AtHell]

Ik moet eerlijk toegeven dat ik even heb gegrinnikt bij het lezen van "Ze hadden wat... " maar zelfs ik vond het bijna zielig voor je, maarja ik voelde me al weer een stuk beter toen ik dit "Vriendinnen zeggen dat het onzin is, is het waarschijnlijk ook." las. Nou meid, minder zeiken en meer naar je vriendinnen luisteren.

Das echt erg
Weet je vriend van dit alles? Als hij echt om je geeft zal hij het feit dat je wat meer tijd nodig hebt respecteren

[Fly_away]

perseus schreef op 27-03-2003 @ 22:01:
Das echt erg
Weet je vriend van dit alles? Als hij echt om je geeft zal hij het feit dat je wat meer tijd nodig hebt respecteren

nee, hij weet het niet. En dat is het nou juist, misschien geeft hij helemaal niet zo veel om me, wat ik hem niet kwalijk neem want hij kent me nauwelijks.
En ik ben veel te bang hem te verliezen.
aaah, sjit.. maar ergens heb je mega-gelijk ook...

Fly_away schreef op 27-03-2003 @ 22:11:
nee, hij weet het niet. En dat is het nou juist, misschien geeft hij helemaal niet zo veel om me, wat ik hem niet kwalijk neem want hij kent me nauwelijks.
En ik ben veel te bang hem te verliezen.
aaah, sjit.. maar ergens heb je mega-gelijk ook...

Misschien moet je hem alles vertellen? En jullie hebben pas een maand wat, ok, maar hij zal het heus respecteren als het echt een goede gast is.