Millimeter na millimeter gaat de deur open,
Een zachte, blote voet is het eerste wat hij ziet,
De druppels die vallen, maken een mooi geluid,
Ze komt van buiten, doorweekt, omdat het giet.
Haar gewaad kleeft aan haar slanke, lange lichaam,
Zwarte vegen van uitgelopen make-up in ’t gezicht,
Sierlijk beweegt haar lichaam richting het bed,
Gevolgd door haar schaduw in het gedimde licht.
Als een koningin zo sterk, groeit haar dominantie,
Als een stripper zo verleidelijk, zonder enige angst,
Loopt ze, terwijl haar masker langzaam weg druppeld,
Gevaarlijke ogen, een warme omhelzing, zij, zijn vangst.
Langzaam verdwijnt haar kille kracht en dominantie,
Ze wordt kleiner en kleiner tot een hoopje stil verdriet,
Ongelukkig zakt ze in elkaar, door dat kleine beetje liefde,
Het masker gebroken, hij is de eerste die haar echt ziet…
Zo ellendig,
een verregend gezicht,
vol in het gedimde licht,
een hoopje verdriet,
een verwelkte bloem,
geopend met liefde,
maar nog zo’n lange weg te gaan…
__________________
~ Maybe it won’t last forever, but who says the best loves do ~ November is all I know, and all I ever wanted to know ~
Laatst gewijzigd op 30-03-2003 om 14:55.
|