parabel in Donkere kamer van Damokles

[Crums]

Volgens mijn uittrekselboek begint De Donkere Kamer van Damocles met een parabel:
"...Dagenlang zwierf hij rond op zijn vlot, zonder drinken. Hij stierf van dorst want het water van de oceaan was zout. Hij haatte het water dat hij niet drinken kon. Maar toen de bliksem in zijn vlot sloeg en het vlot in brand vloog, schepte hij dat gehate water met zijn handen op, om te proberen de brand te blussen!"
Deze parabel zou het isolement waarin Osewoudt, de hoofdpersoon, leeft, symboliseren.
Dat snap ik niet helemaal. Wie kan mij dat uitleggen?

[Bikinie-meisje]

ja hij is best pittig ja, ik zit er ook al een minuutje of 5 over te denken... hmmm

ja geiosoleerd, duh, klein vlotje in grote uitgerekte zee, hij wilde niks van het zeewater hebben

maar toen kwam er vuur en verpestte dat de verklaring... of niet

Het is te lang geleden dat ik het boek gelezen heb, maar ik denk dat je die zee moet proberen te zien als een groep personages. Of dat nu de Duitsers of het verzet zijn, weet ik niet precies. Als je dan iets kan verzinnen wat Osewoudt voor elkaar krijgt door die groep te gebruiken (terwijl hij eerst een hekel aan die groep had), dan heb je de symboliek van dat vuur ook weer door.

Ik denk dat je die kant op moet gaan.

LUH-3417

[Tsasil]

Heuh, volgens mij verwoord dat verhaaltje het thema van het boek, en heeft het vrij weinig te maken met het isolement van Osewoudt.

Het gaat er dus om, dat wat op het eerste gezicht 'kwaad' lijkt ook best 'goed' kan zijn. Je kan dus niet objectief oordelen.

[Crums]

aha, als het met het thema te maken heeft, dan snap ik het wel... objectiviteit en subjectiviteit speelt idd een grote rol in het boek. Toch raar dat in mijn boek stond dat het over Osewoudts isolement gaat.
Maar goed, ik denk dat ik er zo wel uitkom. Bedankt voor de reacties!