Morgen is mijn pas overleden moeder jarig..

[Kleintjeyakult]

Ze zou morgen 39 zijn geworden...

Ik heb geen idee hoe ik die dag moet doorkomen...?

Misschien kun je samen met familie goede herinneringen ophalen, veel over haar praten. samen verdrietig zijn, samen lachen om wie ze was. op de verjaardag van mijn opa gaan we altijd met de familie uiteten en praten we over hem, en lachen we om zn grapjes, zn opmerkingen, en alles. zo blijft hij een beetje bij ons.

Succes en sterkte morgen!

[Kleintjeyakult]

WooF schreef op 05-05-2003 @ 13:34:
Misschien kun je samen met familie goede herinneringen ophalen, veel over haar praten. samen verdrietig zijn, samen lachen om wie ze was. op de verjaardag van mijn opa gaan we altijd met de familie uiteten en praten we over hem, en lachen we om zn grapjes, zn opmerkingen, en alles. zo blijft hij een beetje bij ons.

Succes en sterkte morgen!

Ja er komt wel familie, die komen savonds. en dan zal het ook wel zo gaan denk ik ja.
shit dat wordt zomoeilijk

Mensen zeggen altijd wel dat je aan de leuke dingen moet terugdenken enzo, maar het lijkt me echt verschrikkelijk om dat te doen. Want juist op het moment dat je aan die leuke dingen denkt, mis je haar nog veel erger

Ik zou niet weten wat ik zou doen, eerlijk gezegd.

[Sithan]

Ikzelf zou een lange strandwandeling met een vriend(in) of familielid maken en gewoon lekker uitwaaien...dat doet me altijd goed in ieder geval.
Maja zo te lezen woon je niet bij het strand...dus daar heb je ook weinig aan...

[sinsere]

Uitwaaien vind ik inderdaad ook een goed idee. Ik zou de tranen ook lekker laten stromen, want op zo'n dag moet je het niet opkroppen. Misschien kun je een brief of gedicht aan haar schrijven?

*zit een beetje zonder tekst*
ga foto''s kijken ofzo.. dat helpt vaak wel... of haal mooie herinneringen op... lachen met elkaar... zodat het een vrolijke dag word.. het was tenslotte haar verjaardag...

heel veel sterkte!!!!!

[Qimm]

Charlie1704 schreef op 05-05-2003 @ 14:22:
[Bheel veel sterkte!!!!! [/B]

Mijn moeder is op 14 mei 2000 overleden aan kanker. Op haar verjaardag gaan wij (mijn vader, zus en ik) naar mn moeders graf we leggen daar een boeket neer en gaan naar huis en dan praten we erover. heel erg veel sterkte.

[Dminor]

Ik weet het echt niet, heel veel sterkte in ieder geval.

Ik denk dat je die dag door moet komen met de gedachte in je achterhoofd dat je die dag wel doorkomt.

Het zal hoe dan ook heel moeilijk zijn, zeker zo'n eerste keer.. Zoek in ieder geval steun bij mensen die je een prettig gevoel geven en begrip tonen. Je kan afleiding gaan zoeken maar je kan er juist ook even flink doorheen.

Wees maar flink verdrietig en mis haar maar, het zijn nu eenmaal dingen die je niet kunt veranderen en beter niet kunt wegstoppen.

Ik heb eigenlijk geen goed advies voor je, heb er zelf absoluut geen ervaring mee, maar toch heel erg veel sterkte!

Dusjcrib schreef op 05-05-2003 @ 16:20:
Ik denk dat je die dag door moet komen met de gedachte in je achterhoofd dat je die dag wel doorkomt.

Het zal hoe dan ook heel moeilijk zijn, zeker zo'n eerste keer.. Zoek in ieder geval steun bij mensen die je een prettig gevoel geven en begrip tonen. Je kan afleiding gaan zoeken maar je kan er juist ook even flink doorheen.

Wees maar flink verdrietig en mis haar maar, het zijn nu eenmaal dingen die je niet kunt veranderen en beter niet kunt wegstoppen.

Ik heb eigenlijk geen goed advies voor je, heb er zelf absoluut geen ervaring mee, maar toch heel erg veel sterkte!

ik vind je advies wel heel goedhoor!! je moet je gevoelens vooral niet opkroppen.. daar krijg je heel veel last van later..

het wordt inderdaad moeilijk, maar ik denk dat het wel goed is. veel praten helpt, dat weet ik zeker.

Hmm, lijkt me pijnlijk... Lijkt me ook dat dat pijnlijk blijft.
Mijn vriend heeft zijn moeder ook verloren, dat is inmiddels wel 20 jaar geleden, maar haar verjaardag blijft echt heel moeilijk voor hem... Vorig jaar hebben we het gewoon gevierd, niet met cadeautjes enzo, maar met over haar praten, over de leuke dingen, samen lachen en huilen... M'n vriend heeft toen ook voor d'r gezongen.. Het klinkt misschien een beetje eng, of ontwijkend... maar 't heeft echt geholpen. Je hoeft haar niet te negeren, je mág aan haar denken zo hard als je wil en je mag ook om de leuke dingen lachen. Maak er gewoon een fijne moeder-herinneringsdag van... Vergeet haar niet...

Heel veel succes!

(Klinkt misschien raar of stom dat m'n vriend zich er naar 20 jaar nog heel druk om kan maken, maar dat is het niet.. Voor hem voelt het soms nog net alsof ze gisteren is overleden... 't is dan ook zijn moeder...)

[snoopy]

heej! Ik weet wel hoe je je voelt, denk ik. Mijn vader zou 10 mei (komende zaterdag, dus) jarig zijn, en dit is ook de eerste verjaardag waar hij niet bij is. Zelf hoop ik dat ik er niet teveel mee zit. Heb je broertjes/zusjes? Misschien kun je daarmee wat praten. Ik ben van plan om naar z'n graf te gaan, en daar extra mooie bloemen neer te leggen. Misschien ook een idee voor jou?
Sterkte

[Kleintjeyakult]

Ik weet ook niet precies hoe ik me morgen zal voelen, erg slecht denk, zo voel ik me nu ook al, ben toen strax ook ff naar d'r toe geweest.

Er komt wel familie enzo morgen dat is wel fijn en er zal veel over gepraat worden en dat zou ze ook willen mama hield niet van trieste bedoelingen daar was ze ook nog veel te jongen voor.

Ik lat het morgen gewoon een beetje op me af komen, de dag is vaneigens voor bij denk ik dan maar...

[Órelindë]

Je moet je niet verplicht voelen om aan haar te denken... Maar als je dat wilt moet je dat doen. Toen mijn pas overleden vader jarig zou zijn zijn we naar de begraafplaats gegaan en zijn we in een onbekend bos met een meer lekker een stuk gaan lopen.
Ik ben niet zoiemand die op moeilijke momenten graag met familie is maar het hielp wel. Ik ben ook niet naar school gegaan.
Ik wens je echt alle sterkte van de hele wereld, dat zul je nodig hebben. Dikke knuff *vallende ster*

[vrijgezel]

mijn vader is 31-10-2000 plotseling overleden aan een hartaanval

en zijn verjaardag was 23-4-2003 en hij zou 45 zijn geworden

maar ik denk dan altijd wel meer aan hem maar het is niet dat ik constant moet huilen ofzo, ik heb die dag gewoon gewerkt en zo heb je juist afleiding.

maar dat is voor iedereen weer anders natuurlijk je moet gewoon doen waar je je het beste bij voelt.

sterkte

groetjes mij

Heey,

Op de dag dat mijn (overleden) moeder jarig is, gaan we meestal wat leuks doen.. om afleiding te zoeken. Meestal praten en huilen we eerst met familie en mijn broer en vader.. dat lucht ook wel op. Maar daarna zoeken we afleiding of denken we aan de goede momenten met mijn moeder.. We zijn bijvoorbeeld een naar de Bonte Wever geweest, of lekker uit eten..

Mijn moeder is inmiddels al tien jaar geleden overleden dus voor mij is het denk ik iets makkelijker om toch leuke dingen te doen. Ik denk dat het bij jou vooral nog verdriet is en dat het nog heel moeilijk is om alleen aan de leuke dingen te denken.

Ik wil je heel veel sterkte wensen! En ik weet zeker dat het helemaal goed komt!

Liefs, Appel

[empyrian]

gezellig drinken!

[faith666]

Andijvie schreef op 05-05-2003 @ 16:41:
(Klinkt misschien raar of stom dat m'n vriend zich er naar 20 jaar nog heel druk om kan maken, maar dat is het niet.. Voor hem voelt het soms nog net alsof ze gisteren is overleden... 't is dan ook zijn moeder...)

Aan de dood van eimand die je zo dierbaar is wen je volgens mij nooit.....ik vind het echt absoluut niet raar of stom klinken en zou je vriend gewoon op dat soort momenten extra steunen, ik vind het ook altijd fijn als mensen er uit zichzelf aan wennen. Van een vreindin van mij kreeg ik na een half jaar bijvoorbeeld een heel lief kaartje met daarop dat ze aan me acht enzo...een half jaar is misshcien anders als 20 jaar maar ik zei al...het went nooit.

[faith666]

Heej Denyse
Ik ken het, van mij zouden ze dat soort dagen (ook kerst, pasen, moederdag....enzo) over mogen slaan, maar goed ze zijne r noou eenmaal. OP mijn moeder's verjaardag zijn we 's morgens naar de kerk geweest, dat vond ze zelf altijd fijn en het was ook een manier van herdenken....we hebben geen graf ofzo want ze is gecremeerd....
Daarna hebben we allemaal een beetje thuis gezeten, gewerkt enzo alsof hete en gewone dag was, we wilden er niet te veel aandacht aan besteden. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook absoluut niet fijn vond dat er allemaal familie, tuurlijk goedbedoeld, belde om te vragen hoe het ging.
Ik heb zelf gewoon aan me moeder gedacht, haar sieraden om gedaan zodat ze een beetje bij me was enzo...verder niet veel bijzonders. Meer advies, na ja advies...,kan ik je niet geven.
*knuffel*