Ok, ik ben in de Paasvakantie op reis geweest met een groep,waarvan we elkaar nog niet echt kenden. 9 meisjes en 4 jongens, we hebben ons gewoon de MAX geamuseerd! En natuurlijk zijn er hechte vriendschappen gesloten!
Ik heb een hechte band gekregen met één van de jongens, het was duidelijk vanaf de eerste dag dat er wel wat meer van zou kunnen komen. We kwamen goed overeen, hadden dezelfde gedachten, doen graag dezelfde dingen,...En het is er dan ook van gekomen, maar er is een probleem!!!
Ik heb een vriend!
Maar ik voel me bij hem helemaal niet hetzelfde als bij die jongen van op die trip. M'n vriend is naar de verlegen kant, en ikzelf ben eerder naar de uitbundige kant. Die jongen van op die trip is meer zoals ik. En ik denk dat dat ook één van de redenen is waarom we het zoooo goed konden vinden.
Nu, na 2 weken heb ik nog steeds contact met die jongen. Brieven, berichtjes met de GSM,... Hij, die jongen van de trip, had gezegd dat als ik geen vriend gehad zou hebben en we niet zo ver van elkaar zouden wonen(het is echt wel ver hoor) we het misschien wel zouden kunnen proberen.
Sinds de dag dat hij dat gezegd heeft, zweeft die zin door mijn hoofd.

Dat er gevoelens voor hem waren was duidelijk, maar ik dacht niet dat het zo'n gevoelens waren.En ik dacht wel dat die na een tijdje over zouden gaan. De jongen van op die trip zie ik bijna nooit, enkel als we met de hele groep nog eens samenkomen...maar dat zal maar gebeuren eens om de 2 maand en dan nog kan het zijn dat ofwel ik niet kan komen naar die samenkomst ofwel dat hij moet werken. Dusja...het is nu niet dat we beide veel tijd zouden kunnen maken om iets te beginnen.
Vandaag vroeg de klasgenote die ook meegegaan is op die trip, of ik eigenlijk zou kunnen zeggen dat ik m'n vriend graag zie?!
En eerlijk gezegd, ik kan zeggen dat ik m'n vriend heeeeeeel graag heb, dat hij een hele lieve jongen is, maar ik heb helemaal niet meer het gevoel voor hem dat ik in het begin had!!
Wat zouden jullie doen als jullie in mijn plaats waren?