Ik kan het wel begrijpen van je hoor, de vrienden die van mijn problemen afweten, wantrouw ik ook nog altijd. Het was zelfs zo erg dat het even "mot" tussen ons was, omdat ik zó achterdochtig tegenover hun was. Het is nu dan wel weer rustig tussen ons, maar ze hadden me ook kunnen laten vallen.
Het komt me bekend voor; een kleine opmerking die je als iets heel groots gaat zien. Nog steed doe ik dat hoor, maar ik heb er beter mee leren omgaan, mn vrienden hebben bewezen dat ze altijd voor me klaarstaan en dat heeft me goed gedaan.
Die vriend van jou is een echte vriend voor je, hij heeft je dan wel 2 jaar geleden pijn gedaan, maar je ziet zelf ook in dat ie is verandert, en dat ie vrienden met jou wil zijn, anders zou hij toch niet tegen je praten? En zeggen dat ie zichzelf haat als jij hem niet gelooft?
Ik hoop niet dat het bij jou ook zover komt, dat je spanningen tussen jou en je vrienden krijgt, omdat je je ze niet vertrouwt. Ik weet dat je nu niet zomaar 1 2 3 kan zeggen: ik vertrouw hem, maar probeer het wantrouwen van je af te zetten.
Sterkte